Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 217 ขาดหายไปเขา

ทางเดินวุ่นวายอลหม่าน คนวิ่งกันไปมาเหมือนไก่ถูกตัดหัว ฉันถามคนไปทั่วและค้นหาทั้งจากทางเข้าจนถึงสุดทาง ก่อนจะเจอแบรดในที่สุด ยืนนิ่งอยู่หน้าประตูเหล็กใหญ่ ดูเหม่อลอยไปไกล

แบรดยังคงเปื้อนโคลนเต็มตัว มีเศษหญ้าติดอยู่ตามผม เขาที่เคยยืนตัวตรงกลับยืนหลังค่อม ดูเหนื่อยล้าและหม่นหมอง ราวกับแบกโลกทั้งใบไว้บ...