Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 174: ชีวิต

"ผมมองไม่เห็น เดินไม่ได้ และรู้สึกเหงามาก แม่ครับ ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่แบบนี้อีกต่อไปแล้ว"

แดเนียลเพียงแค่จ้องมองเพดาน เอื้อมมือออกไปราวกับกำลังพยายามคว้าอะไรบางอย่าง แต่มือของเขาก็ตกลงมาอีกครั้ง เขาพูดมันออกมาอย่างใจเย็น เหมือนกับกำลังขอเบอร์เกอร์หรืออะไรทำนองนั้น แต่เขากำลังใช้ร่างกายของตัวเองเพื่...