Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 167: ไม่ตาย

ฉันหลับไปนานแค่ไหนกัน ร้อยปีหรือไง? แบรดดูแก่ขึ้นเยอะเลย

ทั้งตัวฉันปวดร้าวไปหมด ฉันสูดลมหายใจลึกๆ พยายามทำเป็นไม่เป็นไรให้แบรดเห็น "ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง ไม่เจ็บหรอก"

ตาของแบรดเริ่มแดงๆ เขาคว้ามือข้างที่ดีของฉันไว้แล้วกดใบหน้าลงบนฝ่ามือฉัน ไม่พูดอะไรเลย

แล้วฉันก็รู้สึกถึงน้ำตาอุ่นๆ ที่ชุ่มฝ่าม...