Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 102 ขอบคุณ

แบรดแค่ยิ้มให้ฉัน ฟังฉันพูดจาไม่หยุดปาก ดวงตาของเขาเปล่งประกายด้วยความอ่อนโยน

ฉันอายุ 22 ปี เป็นผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว โดยปกติแล้ว ฉันดูมีความสง่างามและสุภาพในสายตาเพื่อนร่วมชั้นและอาจารย์ เด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าบางคนถึงกับเดินตามฉันไปทุกที่เพื่อเรียนรู้ท่าทีอันสงบเยือกเย็นของฉัน แต่ต่อหน้าแบรด ฉันเ...