อัลฟ่าต้องห้าม

เปลี่ยนแปลง

ฉันสามารถบอกได้เลยว่าชีวิตของฉันเปลี่ยนไปตอนไหน ทุกสิ่งที่ฉันรู้จักถูกพลิกกลับด้านหมด การเป็นเด็กที่ถูกทิ้งไว้ในโลกโดยไม่มีพ่อแม่มันน่ากลัวมาก ทุกอย่างเริ่มต้นขึ้นในวันหลังจากที่ฉันอายุครบ 13 ปี และน้องสาวของฉัน อาวา อายุ 11 ปี พ่อของฉันเป็นหัวหน้าฝูงและแม่ของฉันเป็นลูน่า ฝูงไอซ์มูนไม่ใช่ฝูงที่ใหญ่ที่สุด แต่เราก็แข็งแกร่งมาก

วันหนึ่งพ่อของฉันถูกท้าทายและไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยอมรับ ฉันจำได้ว่าแม่ของฉันกังวลแค่ไหน หมาป่าที่ท้าทายพ่อของฉันคือ เดเวียน สต็อกโฮล์ม เขาไม่ได้มาจากฝูงของเรา แต่เขาตัวใหญ่แม้กระทั่งก่อนที่เขาจะเปลี่ยนร่าง ผมดำยาวถึงไหล่ของเขา และฉันจำได้ว่าฉันสงสัยว่าเขาเป็นยักษ์หรือเปล่า พ่อของฉันไม่ใหญ่เท่า แต่เขาเร็ว ไม่ค่อยมีใครสามารถเทียบความเร็วของเขาได้ ขณะที่ยักษ์พุ่งเข้ามา พ่อของฉันก้มตัวแล้วชกที่ท้องของเขา

"เย้!" ฉันกำหมัดแล้วชูขึ้นในอากาศ

"ไปเลยพ่อ!" อาวาตะโกนพร้อมกับทำท่าทางตามฉัน

เดเวียนจับท้องของเขาและหัวของเขาก้มลง พ่อของฉันชกเขาที่หน้า มีเสียงกร๊อบเมื่อจมูกของเดเวียนหักและเลือดไหลออกมา

"อี๋ แม่!" ฉันพูดด้วยความขยะแขยง ฉันมองไปที่แม่เพื่อดูสีหน้ากังวลของเธอ "ไม่ต้องห่วงนะ แม่ พ่อไม่มีทางแพ้หรอก" ฉันปลอบใจเธอ

เธอยิ้มแต่สายตาไม่เคยละจากพ่อของฉัน เดเวียนล้มลงกับพื้นและวางมือบนพื้น พ่อของฉันมองขึ้นมาและเห็นฉันจ้องมองเขา เขายิ้มและขยิบตาให้ฉันและอาวา

ฉันยิ้มตอบและแม่ของฉันกรีดร้อง ฉันมองขึ้นไปที่เธอแล้วมองกลับไปที่พ่อของฉัน เดเวียนพุ่งเข้าหาพ่อของฉันและตรึงเขาลงกับพื้น

พ่อของฉันพยายามดิ้นรนแต่ไม่สามารถหลุดออกมาได้ เดเวียนง้างแขนแล้วชกหน้าพ่อของฉัน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ฉันจ้องมองด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าของพ่อของฉันกลายเป็นที่ไม่สามารถจดจำได้

"หยุดเถอะ! หยุดเถอะ ได้โปรด!" ฉันกรีดร้อง อาวาร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง เดเวียนหยุดและหันมาหาฉันและแม่ของฉัน เขามองลงไปที่พ่อของฉัน "ยกตำแหน่งให้ฉันแล้วฉันจะไว้ชีวิตคุณและครอบครัวของคุณ" ดวงตาของพ่อของฉันถูกปกคลุมด้วยเลือด

"ข้าพเจ้า เอ็ดวาร์ด บิสคอฟฟ์ สละตำแหน่งหัวหน้าฝูงไอซ์มูนและประกาศให้เดเวียน สต็อกโฮล์มเป็นหัวหน้าฝูงคนใหม่ เพื่อแลกกับชีวิตของข้าพเจ้าและครอบครัว"

หลังจากวันนั้น พ่อแม่และฉันถูกขับไล่ออกจากฝูง เราถูกประกาศว่าเป็นพวกนอกคอก ฉันไม่เคยอยู่ที่ไหนนอกจากกับฝูง และพ่อแม่ของฉันก็เช่นกัน พ่อของฉันไม่รู้ว่าชีวิตในโลกมนุษย์เป็นอย่างไร แต่เขาเติบโตขึ้นมาสร้างฝูงพร้อมกับพ่อของเขา

เขามุ่งมั่นที่จะช่วยเราไม่ให้กลายเป็นบ้า ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจย้ายเราไปยังเมืองมนุษย์ที่พวกเขาทั้งคู่จะพยายามหางานทำ มันไม่ง่ายเลย แต่ด้วยสิ่งที่เราสามารถเก็บมาได้ พวกเขาซื้อบ้านหลังเล็ก

เรามีหลังคาเหนือหัวและพวกเขาทั้งคู่หางานทำและส่งฉันและอาวาไปโรงเรียนมนุษย์ มันยากสำหรับพวกเราทั้งสี่คนที่จะปรับตัว เราไม่คุ้นเคยกับความเงียบที่น่าขนลุกตอนนี้ที่เราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของฝูง

เราไม่สามารถเชื่อมต่อกันได้ ฉันคิดว่าถ้าเราไม่มีซึ่งกันและกัน เราคงจะเป็นบ้าหรือกลายเป็นพวกนอกคอกที่โหดร้ายเหมือนคนอื่น ๆ โชคดีที่เราสามารถเติมเต็มช่องว่างด้วยครอบครัวเล็ก ๆ ของเรา

มันเงียบเหงาเมื่อไม่มีฝูง แต่เราก็ทำให้มันได้ผล พ่อของฉันได้งานดีเป็นผู้รับเหมาและแม่ของฉันในที่สุดก็ได้งานเป็นนักบัญชีในบริษัทเล็ก ๆ

เขาจะกลับบ้านและเล่าให้เราฟังเกี่ยวกับบ้านหรือธุรกิจใหม่ล่าสุดที่เขากำลังทำงานอยู่ แม่จะทำอาหารอยู่ในครัวและฉันจะฟังเขาพูดต่อไปเรื่อย ๆ เมื่อเขาทำโปรเจ็กต์เสร็จ เขาจะพาเราทุกคนไปดูและเราจะชื่นชมงานของเขา ทุกวันผ่านไปด้วยเรื่องราวของพ่อและอาหารของแม่

เราไม่สามารถออกไปวิ่งหรือเป็นส่วนหนึ่งของป่าได้เพราะเราอาศัยอยู่ในเมือง ฉันคิดว่านั่นฆ่าพ่อและแม่มากที่สุด หมาป่าของพวกเขาทรมานและพวกเขาหงุดหงิดง่าย แต่เราก็ทำให้มันได้ผล

"รอดูโปรเจ็กต์นี้กันเถอะ!" เขาบอกเราวันหนึ่งหลังเลิกงาน เรากำลังจะไปดูโปรเจ็กต์ล่าสุดของพ่อ เขากำลังทำงานที่ร้านอินเตอร์เน็ตคาเฟ่ที่มีคอมพิวเตอร์ใหม่ล่าสุดและมีส่วนเล็ก ๆ สำหรับบาริสต้าทำเครื่องดื่ม เขาตื่นเต้นที่จะโชว์ส่วนที่ลูกค้าจะสั่งแซนด์วิชร้อน ๆ เมื่อพวกเขาหิว เขาตื่นเต้นที่จะได้ทำงานกับสิ่งที่เกี่ยวกับเทคโนโลยี

ระหว่างทางไปดูสถานที่ใหม่ในที่สุด เราถูกรถบรรทุกชน และฉันตื่นขึ้นมาในห้องที่มีเครื่องจักรกำลังส่งเสียงบี๊บและมีท่อออกซิเจนลงคอ