Read with BonusRead with Bonus

บทแปดแปดแปด

บทที่สิบสอง

มุมมองของแอนนา

ขณะที่ฉันเดินกลับบ้าน ฉันรู้สึกเหมือนมีใครบางคนจ้องมองฉันอยู่ ฉันมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นใครเลย อาจจะเป็นแค่ฉันคิดไปเอง ฉันพยายามสลัดความรู้สึกนั้นออกไปและทำกิจวัตรหลังเลิกเรียนตามปกติ ฉันเดินกลับบ้านด้วยความลำบากเพราะเจ็บขา ฉันอยากจะรับข้อเสนอของแอชเชอร์ที่ให้ฉันติดรถกลับบ้...