Read with BonusRead with Bonus

บทที่ยี่สิบเก้า

โซเฟีย

ฉันออกจากครัวด้วยใบหน้าแดงก่ำ รีบวิ่งกลับไปที่ห้องนอน พอเข้ามาในห้อง ฉันยืนพิงประตูและยิ้มเหมือนคนบ้า ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันได้จูบเพื่อนคนหนึ่งของฉันสักที ตอนแรกนึกว่าตัวเองจะตายเพราะความรู้สึกที่ได้รับจากเขา การที่ร่างกายแข็งแรงของเขาแนบกับฉันทำให้รู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

...