Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 24

ดาเลีย

“โนอาห์...” ฉันเรียกเบาๆ ขณะที่มองไปรอบๆ และเขาก็หันมามองฉันแวบหนึ่ง “นายจะพาฉันไปกระท่อมห่างไกลที่ไม่มีใครได้ยินเสียงฉันกรีดร้องใช่ไหม?”

เราออกจากมหาวิทยาลัยมาแล้ว และกำลังมุ่งหน้าไปบ้านของเขา แต่ตอนนี้ฉันเห็นแต่ต้นไม้สองข้างทาง ไม่มีรถคันอื่นเลย

“ไม่หรอก คนต้องได้ยินเสียงเธอกรีดร้องแน่ๆ...