บทที่ 1
ดาเลีย
ทำไมฉันถึงยอมทำแบบนี้อีกแล้วนะ?
ฉันถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายขณะที่มองไปยังกลุ่มคนที่กำลังเต้นกันอย่างเมามันบนฟลอร์เต้นรำใต้แสงไฟกระพริบในคลับ ฉันแทบจะไม่ได้ยินเสียงความคิดของตัวเองเพราะเสียงเพลงรีมิกซ์ของ The Weeknd ที่ดังลั่นจากลำโพงและเสียงโห่ร้องของผู้คนที่แน่นขนัดในที่แคบนี้
ดูเหมือนทุกคนกำลังสนุกสนานกันสุดๆ... ทุกคนยกเว้นฉัน
เพื่อนสนิทของฉันคนหนึ่ง, ทามิกา เพิ่งเลิกกับแฟนหนุ่มของเธอเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วหลังจากจับได้ว่าเขานอกใจเธอเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ และเพื่อนสนิทอีกสองคนของเรา ฮาร์วีย์และนอร์มา ก็ลากฉันมาที่คลับนี้เพราะทามิกาอยากจะหาคนใหม่
คลับไม่ใช่ที่ของฉันเลย และฉันก็ยอมมาที่นี่เพราะฮาร์วีย์และนอร์มาบอกว่าทามิกาจะรู้สึกดีขึ้นถ้าฉันมา แต่ฉันยังไม่ได้คุยกับทามิกาเลยตั้งแต่เรามาถึง เธอแยกตัวจากเราไปตั้งแต่มาถึง ฉันเห็นเธอเต้นกับคนแปลกหน้าหลายคน และฉันก็ดีใจที่เธอดูสนุก แต่ฉันพร้อมจะกลับบ้านแล้ว
"นอร์มา!" ฉันตะโกนเรียกเมื่อเห็นเธอกำลังคุยกับใครบางคนที่ขอบฟลอร์เต้นรำ และฉันก็เริ่มเดินไปหาเธออย่างรวดเร็ว
"นอร์มา!" ฉันตะโกนอีกครั้งเมื่อคนที่เธอคุยด้วยเดินจากไป และหัวของเธอก็หันมาทางฉันก่อนที่เธอจะยิ้ม
"สวัสดีจ้ะ สวยจังนะ ชุดนี้ดูดีมากเลย" เธอพูดและฉันก็มองลงไปที่ชุดสั้นสีฟ้าเข้มที่ฉันใส่อยู่ "สนุกไหม?"
"ไม่" ฉันตอบอย่างหนักแน่น "ไม่เลย ฉันไม่สนุกเลย เราอยู่ที่นี่นานแล้วนะ เมื่อไหร่เราจะกลับไปที่มหาวิทยาลัย ฉันเหนื่อยแล้ว"
นอร์มากดริมฝีปากและมองฉันด้วยสายตาขอโทษ "ตอนที่ทามีพร้อมจะกลับนั่นแหละ"
โอ้ พระเจ้า, ฉันคิด เพราะฉันก็พอจะคาดเดาได้ว่านั่นจะเป็นคำตอบของเธอ
"นอกจากนี้ เราอยู่ที่นี่ไม่นานเลยนะ เราเพิ่งมาถึงแค่สิบห้านาทีเอง" เธอเสริม และฉันก็ครางเบาๆ เพราะมันรู้สึกเหมือนเราอยู่ที่นี่มาหลายชั่วโมงแล้ว "เอาอย่างนี้ ฉันจะไปหาที่นั่งส่วนตัวให้เรา แล้วเธอช่วยไปซื้อเครื่องดื่มที่บาร์ให้ฉันหน่อยนะ ไม่ต้องห่วง บาร์เทนเดอร์ไม่ตรวจบัตรประชาชน ฉันจะเอาค็อกเทลคอสโมโพลิแทน แล้วเราจะไปซื้อกล่องน้ำผลไม้จากร้านน้ำผลไม้ที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่หลังจากเราออกไป"
ฉันทำหน้าบูดบึ้งให้เธอ "ฮาๆ ตลกจริง"
เธอชอบใช้มุกกล่องน้ำผลไม้เสมอเวลาที่เธอ ทามิกา และฮาร์วีย์ดื่มแอลกอฮอล์ เพราะฉันเพิ่งอายุยี่สิบปี ครบยี่สิบเมื่อสามวันก่อนเอง
เธอยิ้มให้ฉัน ก่อนที่ฉันจะกลอกตาแล้วเดินไปที่บาร์ ที่นั่นมีคนอยู่แค่ไม่กี่คน ซึ่งฉันก็รู้สึกขอบคุณเพราะมันหมายความว่าฉันไม่ต้องพยายามมากในการเรียกความสนใจจากบาร์เทนเดอร์
"คอสโมโพลิแทนสองแก้วค่ะ" ฉันบอกบาร์เทนเดอร์ที่ใส่ชุดสีทองสวยงาม เธอพยักหน้าก่อนจะเริ่มเตรียมเครื่องดื่ม ฉันมองไปที่ฝูงชนบนฟลอร์เต้นรำ และสิ่งแรกที่ฉันเห็นคือมีคนกำลังเสพยาอีอยู่ข้างๆ คนสองคนที่กำลังแบ่งกันสูบกัญชา
ฉันสูดลมหายใจลึกๆ แล้วหันกลับไปสนใจบาร์เทนเดอร์ ฉันอยากกลับไปที่ห้องของฉันไวๆ จัง
"ซาเซอแร็ก" เสียงหนึ่งข้างๆ ฉันพูดขึ้น ฉันหันไปดูคนที่พูดก่อนจะอ้าปากเล็กน้อย
เขาเป็นผู้ชายที่หล่อที่สุดที่ฉันเคยเห็น ผมของเขาสีน้ำตาลเข้ม หนาและหยิก ฉันรู้สึกอยากจะเอามือไปลูบดูว่ามันนุ่มเหมือนที่เห็นหรือเปล่า คิ้วของเขาดำสนิทและริมฝีปากของเขาดูอวบอิ่มอย่างอันตราย ส่วนใบหน้าของเขาก็หล่อเหลาและชัดเจน
ฉันกลืนน้ำลายก่อนจะมองร่างกายของเขาซึ่งฟิต แต่ไม่ใช่แบบนักเพาะกาย และเมื่อฉันมองกลับไปที่ใบหน้าของเขา ฉันเห็นว่าเขากำลังจ้องมองฉันอยู่ ปกติแล้วฉันจะเบิกตากว้างและมองไปทางอื่นทันที แต่มีบางอย่างในสายตาของเขาที่ทำให้ฉันลำบากที่จะละสายตาไป
"นี่ค่ะ" บาร์เทนเดอร์วางเครื่องดื่มที่ฉันสั่งไว้บนเคาน์เตอร์ตรงหน้าฉันก่อนที่ฉันจะพูดอะไรกับผู้ชายคนนั้น ฉันมองไปที่เธอ
"ขอบคุณค่ะ"
ฉันหยิบเครื่องดื่มขึ้นมาและมองผู้ชายคนนั้นอีกครั้งก่อนจะเดินออกจากเคาน์เตอร์ ฉันเดินมาไม่กี่ก้าวก็เห็นนอร์มาอยู่ฝั่งตรงข้ามของบาร์ ฉันจึงตรงไปหาเธอทันที
ฉันนึกว่าเธอจะไปหาที่นั่งให้เรา!
"ฉันรู้ ฉันรู้" เธอพูดเมื่อเห็นฉันเดินไปหาเธอ "ฉันควรจะหาที่นั่งให้เรา แต่ฮาร์วีย์ต้องรับโทรศัพท์ เขาบอกให้ฉันดูแลแทมมี่"
ฉันถอนหายใจแรงๆ และมองไปที่ฟลอร์เต้นรำ พยายามและล้มเหลวในการหาทามิก้าในฝูงชน ขณะที่นอร์มาหยิบแก้วจากฉัน "เธออยู่ไหน?" ฉันถามก่อนที่ใครบางคนจะโอบเอวฉันและฉันสะดุ้ง ทำให้เครื่องดื่มหกออกจากแก้ว
ฉันหันไปมองข้างหลังอย่างรวดเร็วและรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่ามันคือทามิก้าที่ดูตื่นเต้น ไม่ใช่พวกผู้ชาย "ฉันอยู่นี่" เธอพูดขณะที่นอร์มาเก็บแก้วของฉัน ฉันหยุดตัวเองไม่ให้ถามทามิก้าว่าเมื่อไหร่เธอจะพร้อมกลับบ้าน เพราะเธอดูเศร้ามากตอนที่เลิกกับไอ้คนโกงคนนั้น แต่ตอนนี้เธอดูตื่นเต้น
"สนุกไหม?"
เธอพยักหน้าเบาๆ และฉันได้กลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ จากลมหายใจของเธอก่อนที่เธอจะเดินวนรอบตัวฉัน "ฉันอยากเต้นกับพวกเธอ" เธอพูดแล้วฉันก็หัวเราะเบาๆ เพราะไม่มีทางที่ฉันจะลงไปเต้นในฟลอร์นั้น ในขณะที่นอร์ม่าเห็นด้วยที่จะเต้นกับเธอ
ฉันรีบหยิบแก้วของฉันคืนจากนอร์ม่าก่อนที่ทั้งสองจะเริ่มเดินไปที่ฟลอร์เต้นรำ และเมื่อพวกเธอรู้ว่าฉันไม่ได้ตามไป พวกเธอก็หยุด
"ดาเลีย มาเถอะ" ทามิก้าเรียกและฉันมองจากพวกเธอไปยังร่างที่กำลังเต้นอย่างเร่าร้อนบนฟลอร์ก่อนจะยิ้มแย้มแบบปลอมๆ
"ฉันว่าไม่ละ" ฉันตอบแล้วดื่มจากแก้วช้าๆ โดยที่ตายังจับจ้องพวกเธอ ทำให้ทามิก้าเบ้ปากใส่ ฉันก็เบ้ปากกลับทันที เธอส่ายหัวเบาๆ พร้อมรอยยิ้มก่อนจะดึงนอร์ม่าไปที่ฟลอร์เต้นรำ
ฉันจ้องมองพวกเธออยู่สักพักและเมื่อฉันมองไม่เห็นพวกเธอในฝูงชน ฉันก็ละสายตาจากฟลอร์เต้นรำ ฉันถอนหายใจและยกแก้วขึ้นจิบอีกครั้ง อยากออกไปจากที่นี่เร็วๆ จัง
"ดูเหมือนคุณกำลังคิดอะไรอยู่" มีเสียงพูดจากข้างหลัง ทำให้ฉันสะดุ้งและเกือบสำลักเครื่องดื่ม ฉันไออย่างหนักแล้วหันไปมองข้างหลัง เห็นผู้ชายคนเดิมที่เจอเมื่อก่อนหน้านี้ยืนอยู่พร้อมแก้วเครื่องดื่มในมือ "ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจทำให้ตกใจ" เขาพูดเมื่อฉันควบคุมการไอได้และวางแก้วลงบนเคาน์เตอร์ "คุณโอเคไหม?"
ฉันกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาและเคลียร์คอขณะที่สายตาของเขามองสำรวจเรือนร่างของฉัน ทำให้ผิวฉันรู้สึกซาบซ่านและความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย เขายังไม่ได้แตะต้องฉันเลย แต่ฉันก็รู้สึกเหมือนไฟลุกโชน
ฉันยิ้มและเคลียร์คออีกครั้ง "ฉันโอเค ฉันโอเค อืม คุณว่าอะไรนะ?" ฉันถามและเขายกคิ้วเล็กน้อยก่อนจะนึกออกหลังจากไม่กี่วินาที
"อ๋อ ผมบอกว่าคุณดูเหมือนกำลังคิดมาก" เขาพูดซ้ำและฉันพึมพำ 'อ๋อ' ขณะที่สายตาของเขามองไปที่แก้วของฉันชั่วครู่เมื่อฉันวางมันลงบนเคาน์เตอร์ "แก้วคุณจะหมดแล้ว ให้ผมซื้อเครื่องดื่มให้ไหม?" เสียงของเขานุ่มลึกและไพเราะจนฉันไม่สามารถหยุดยิ้มตอบได้
เขายิ้มกลับแล้วส่งสัญญาณให้บาร์เทนเดอร์มาหาและยื่นมือออกมาทางฉัน "สวัสดีครับ ผมชื่อโนอาห์"
ฉันยื่นมือไปจับก่อนที่ฝ่ามืออุ่นๆ ของเขาจะห่อหุ้มมือฉัน ทำให้ความรู้สึกซาบซ่านวิ่งผ่านกระดูกสันหลัง "ดาเลีย"
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ดาเลีย," เขาตอบก่อนที่จะปล่อยมือของฉันไป แล้วฉันก็หยิบแก้วขึ้นมาจิบในขณะที่เขาจ้องมองฉัน "เธอไม่ดูเหมือนคนที่ชอบมาคลับเลยนะ"
"อะไรทำให้คิดอย่างนั้นล่ะ?"
"เธอดูไม่เหมือนอยากมาที่นี่ตั้งแต่ตอนที่เธอมาที่บาร์เมื่อกี้ และตอนนี้เธอก็ยังดูเหมือนไม่อยากอยู่ที่นี่" เขาพูดพลางเอียงหัวเล็กน้อย แล้วหันไปมองบาร์เทนเดอร์ที่เพิ่งมาถึงด้านของเรา เขาสั่งค็อกเทลอีกแก้วให้ฉันแล้วกลับมามองฉันหลังจากเธอไปเตรียมเครื่องดื่ม
"แล้วทำไมผู้หญิงสวยๆ ถึงมาอยู่ที่นี่ทั้งที่ไม่อยากอยู่ล่ะ?"
ฉันยิ้มทันทีที่เขาเรียกฉันว่าสวย และหายใจลึกๆ คิดว่าจะเริ่มอธิบายจากตรงไหนดี ก่อนจะตัดสินใจเล่าแบบย่อๆ "เพื่อนโดนแฟนทิ้งเพราะนอกใจ เพื่อนเลยมาเยียวยาใจที่นี่ ฉันมากับเพื่อนเพื่อให้กำลังใจ" ฉันวางแก้วที่เกือบหมดแล้วลงบนเคาน์เตอร์แล้วหันไปหาโนอาห์ "แล้วคุณล่ะ ทำไมผู้ชายหล่อๆ ถึงมาคนเดียวในคลับ?"
เขายิ้มกว้างจนฉันอดยิ้มตามไม่ได้ "ฉันแค่มาที่นี่เพื่อสนับสนุนธุรกิจใหม่ของเพื่อน" เขาพูดพร้อมกับชี้ไปรอบๆ แล้วฉันก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะเข้าใจว่าคลับนี้เป็นของเพื่อนเขา
"อ๋อ"
ริมฝีปากของเขายิ้มอย่างรู้ทันในขณะที่สายตาของเขาเลื่อนลงมองร่างกายของฉันอย่างช้าๆ เขาเปล่งความมั่นใจและความหยิ่งผยองออกมาอย่างพอดี ถ้าฉันยังไม่สนใจเขา ตอนนี้ฉันคงสนใจแล้วแน่ๆ
"แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่คนเดียวแล้วใช่ไหม?" เขาถามและมุมปากของฉันยกขึ้นในขณะที่บาร์เทนเดอร์กลับมาพร้อมกับเครื่องดื่มของฉัน
โห เขาเก่งจริงๆ ฉันคิดขณะที่เขาขอบคุณบาร์เทนเดอร์แล้วพิงเคาน์เตอร์ก่อนจะหันกลับมามองฉัน
"คุณทำแบบนี้บ่อยแค่ไหน?"
เขาขมวดคิ้ว "ทำอะไร?"
"ซื้อเครื่องดื่มให้ผู้หญิงที่บาร์แล้วจีบพวกเธอ"
เขายกคิ้วขึ้นเล็กน้อย รอยยิ้มเล่นบนริมฝีปาก "ไม่บ่อยเลย โชคดีที่เพื่อนเธอตัดสินใจมาเยียวยาใจที่คลับนี้คืนนี้" เขาไม่ปิดบังความต้องการในสายตา ความคิดสกปรกในใจ หรือความจริงที่ว่าเขาชัดเจนว่าต้องการฉัน และฉันรู้สึกตื่นเต้นที่แผ่ซ่านในร่างกาย "คุณ..."
ทันใดนั้นมีคนสะดุดเข้ามาจากข้างหลังฉัน และฉันวางมือบนอกของโนอาห์เพื่อพยุงตัวเองเมื่อฉันสะดุดไปข้างหน้า ขณะที่แขนของเขาโอบรอบเอวฉันเพื่อป้องกันไม่ให้ฉันล้ม
"ขอโทษครับ" ใครบางคนพูดเสียงเมาอยู่ข้างหลัง แต่ฉันไม่สนใจเพราะสิ่งเดียวที่ฉันสามารถโฟกัสได้คือความใกล้ชิดระหว่างฉันกับโนอาห์