บทที่ IX: ความผิดพลาด
ในขณะที่พวกเธอรอคอยการมาถึงของดยุคด้วยความวิตกกังวล อิซาเบลลาและสาวๆ คนอื่นๆ ที่ถูกเลือกนั่งรวมตัวกันบนพรม ความตึงเครียดในอากาศสามารถสัมผัสได้อย่างชัดเจน เวลาเหมือนจะเคลื่อนที่ช้าไปจนกระทั่งในที่สุด ดยุคก็เข้ามาหลังจากงานเลี้ยง
เลดี้ธีดาก้าวไปข้างหน้าพร้อมรอยยิ้มหวานๆ แล้วชี้ไปที่สาวๆ "ท่านเจ้าข้า ขออนุญาตนำเสนองานบันเทิงจากกษัตริย์—ค่ำคืนที่มีความสุขจากนางสนมที่ดีที่สุดของพระองค์"
ดยุคทรุดตัวลงบนโซฟาด้วยสายตาที่ประเมินค่า ดวงตาของเขาไล่ไปยังสาวๆ ที่มารวมตัวกัน "ของขวัญที่ใจกว้างจริงๆ" เขากล่าวด้วยเสียงที่ลึกและต่ำ "ข้าจะสนุกกับมัน"
ด้วยความกลัวที่ไหลเวียนในเส้นเลือด อิซาเบลลาร่วมกับสาวๆ คนอื่นๆ ในการเต้นรำ การเคลื่อนไหวของเธออ่อนช้อยแต่แฝงด้วยความหวาดกลัวที่ซ่อนอยู่ ขณะที่พวกเธอหมุนและแกว่งไปมา เธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกว่าถูกจับตามองได้ ทุกก้าวเหมือนเป็นการพยายามอย่างยิ่งที่จะหลีกเลี่ยงสายตาของดยุค
เมื่อค่ำคืนดำเนินไป เลดี้ธีดาเรียงสาวๆ ให้ดยุคมองอย่างพินิจพิเคราะห์ อิซาเบลลากลั้นหายใจ หัวใจเต้นแรงในอกขณะที่เธอภาวนาอย่างเงียบๆ ให้ไม่ถูกสังเกตเห็น
แต่โชคชะตากลับมีแผนอื่นเมื่อสายตาของดยุคหยุดที่เธอ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยสิ่งที่คล้ายกับความหิว "เจ้า" เขาพูดด้วยเสียงที่ทำให้เธอหนาวสะท้าน ขณะที่มือของเขายื่นออกไปจับข้อมือของเธอ "ข้าชอบคนนี้"
ขณะที่เลดี้ธีดาพาสาวๆ คนอื่นๆ ออกจากห้องของดยุค อิซาเบลลายืนอยู่ตรงหน้าเขา ความประหม่าเกาะกุมเธอขณะที่เธอเผชิญหน้ากับขุนนางที่น่าเกรงขาม สายตาที่ตรวจสอบของเขาทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่าเขามองทะลุผ่านเธอได้
"เจ้าชื่ออะไร สาวน้อย?" ดยุคถามด้วยเสียงที่หวานล้ำ
"อิซาเบลลา" เธอตอบด้วยเสียงที่สั่นเล็กน้อย
การรับรู้แวววาวในดวงตาของดยุคเมื่อเขาประมวลผลคำตอบของเธอ "อิซาเบลลา" เขาทวนคำ ยิ้มมุมปาก "เจ้าคือเจ้าหญิงอิซาเบลลาจากอัลเลนดอร์ ใช่ไหม? สมาชิกใหม่ในคอลเล็กชันของราชามังกร"
หัวใจของอิซาเบลลาจมลงเมื่อเธอตระหนักว่าเขารู้ว่าเธอเป็นใครและดูเหมือนจะยินดีกับความคิดที่จะอยู่กับเจ้าหญิง ก่อนที่เธอจะตอบ ดยุคก็เปลี่ยนเป็นเสียงที่ลามกขณะที่เขาเริ่มแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของเธอในลักษณะที่ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
"โอ้ โอ้ เจ้าช่างงดงามจริงๆ" เขาพูดพลางดวงตาของเขามองไปที่รูปร่างของเธอด้วยความเข้มข้นที่ไม่สบายใจ "ความงดงามเช่นนี้ สาวงามแบบนี้มักจะไม่มีหน้าอกใหญ่ขนาดนี้ เจ้าช่างโชคดี"
อิซาเบลลาพยายามกลั้นความสั่นสะท้านขณะที่มือของดยุคยื่นออกไปสัมผัสหน้าอกของเธอ นิ้วของเขาลากไปตามผิวของเธอในลักษณะที่ทำให้ท้องของเธอรู้สึกไม่สบายใจ คำพูดของเขาเต็มไปด้วยความปรารถนาและตัณหา แต่ละคำเหมือนกับมีดที่พุ่งตรงไปที่หัวใจของเธอ
ในความเงียบสงัดของห้องนั้น อิซาเบลล่ารู้สึกเหมือนถูกขังอยู่ในความปรากฏตัวของเขา ความรู้สึกหมดหวังเข้าครอบงำเธอ ทุกสัญชาตญาณในตัวเธอร้องบอกให้หนี เธอพยายามหลบเลี่ยงการเข้าหาของดยุค แต่ความโกรธของเขาก็ระเบิดออกมาเป็นความโกรธจัด ด้วยการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว เขาจับแขนเธอและเหวี่ยงเธอลงบนเตียง กำมือของเขาแข็งเหมือนเหล็กขณะที่เขากดเธอลง
ความตื่นตระหนกพุ่งผ่านอิซาเบลล่า ขณะที่เธอพยายามดิ้นรนเพื่อหลุดพ้นจากการจับกุมของเขา ใจเธอเต็มไปด้วยความคิดเกี่ยวกับการหลบหนี ดวงตาของเธอจ้องไปที่กริชที่ห้อยอยู่ข้างเอวของดยุค แสงแห่งความหวังส่องประกายขึ้นในใจเธอ ถ้าเธอสามารถเอื้อมถึงมันได้ เธออาจจะมีโอกาสป้องกันตัวเองได้ เธอรู้ถึงความเสี่ยงดี—การโจมตีเขาอาจทำให้เธอตาย แต่ความคิดที่จะตายพร้อมกับศักดิ์ศรีที่ยังคงอยู่ทำให้เธอมีความกล้าหาญเล็กน้อยในหน้าของอันตรายที่กำลังจะมาถึง
“ข้าจะสนุกกับการข่มขืนเจ้า เจ้าหญิง และข้าพนันว่าเจ้าจะสนุกกับการถูกข่มขืนด้วย” ดยุคพูดขณะที่เขาพยายามเปิดกางเกงของเขา หัวใจของอิซาเบลล่าเต้นแรงด้วยความกลัวและขยะแขยง แต่ก่อนที่เขาจะทำตามความตั้งใจชั่วร้ายของเขา เสียงเคาะประตูดังขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ความตึงเครียดในห้องนั้นแตกกระจาย ทั้งสองคนหยุดชะงัก
ดยุคหยุดชั่วครู่ สีหน้าของเขามืดมนด้วยความรำคาญที่ถูกขัดจังหวะ อิซาเบลล่าหัวใจเต้นแรงขณะที่เธออธิษฐานขอความรอด หายใจไม่ออกขณะที่เธอรอผลของการขัดจังหวะที่ไม่คาดคิดนั้น
ขณะที่ดยุคลุกขึ้นไปตอบเสียงเคาะประตู หัวใจของอิซาเบลล่าเต้นแรงด้วยความกลัวและความอยากรู้ ใจเธอหมุนวนไปด้วยคำถามเกี่ยวกับการขัดจังหวะที่ไม่คาดคิดนั้น ที่น่าแปลกใจคือ เลดี้เทด้าอยู่ที่อีกฝั่งของประตู การปรากฏตัวของเธอทั้งไม่คาดคิดและน่าหวาดหวั่น
“เข้ามา” ดยุคสั่งด้วยน้ำเสียงที่แสดงถึงความหงุดหงิดขณะที่เขาโบกมือให้เลดี้เทด้าเข้ามา
อิซาเบลล่ามองด้วยดวงตากว้างขณะที่เลดี้เทด้าขอโทษอย่างเร่งรีบ คำพูดของเธอหลุดออกมาอย่างรวดเร็วด้วยความกังวล “ข้าต้องขออภัย ท่านดยุค” เธอเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความประหม่า “มีความผิดพลาดเกิดขึ้น เลดี้เบลล่าไม่สามารถมาให้ความบันเทิงท่านได้ในคืนนี้”
คิ้วของดยุคขมวดด้วยความสับสนกับข่าวที่ได้รับ ความหงุดหงิดของเขาเห็นได้ชัดขณะที่เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “แล้วทำไม เจ้าหญิงถึงไม่สามารถมาได้ล่ะ?” เขาถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความไม่พอใจ “เธออยู่ตรงนี้ไม่ใช่หรือ?”
มือของเลดี้เทด้าสั่นเล็กน้อยขณะที่เธอพยายามหาคำพูดที่ถูกต้อง “มันเป็นความผิดของข้าเอง ท่าน” เธอยอมรับ สายตาของเธอจ้องไปที่อิซาเบลล่าอย่างประหม่า “เลดี้เบลล่าได้รับการเรียกตัวไปยังห้องของกษัตริย์สำหรับคืนนี้แล้ว”