Read with BonusRead with Bonus

บทที่ CLIII: สิบสามปี

แสงอาทิตย์ยามเย็นส่องผ่านหน้าต่างสูงของห้องบรรทมหลวง ทอดแสงอบอุ่นสีทองที่ทำให้ขอบห้องดูอ่อนลง อิซาเบลล่านั่งอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง หวีผมสีแดงทองของเธอที่ยังคงเงางามและมีชีวิตชีวาแม้เวลาจะผ่านไป เธอเห็นภาพสะท้อนของอาลาริคในกระจก เขายืนอยู่ใกล้หน้าต่าง กอดอกและมองออกไปที่ขอบฟ้าเหมือนกับกำลังหาอะไรบางอ...