บทที่ 1: โต๊ะทำงาน
มันเป็นเรื่องแปลกที่ฮาร์เปอร์จะพบตัวเองหลับอยู่ในออฟฟิศ การประชุมคณะกรรมการที่กำลังจะมาถึงและนิสัยมาสายประจำของซีอีโอทำให้ลูคัส หัวหน้าและเพื่อนสนิทของเธอต้องแบกรับภาระเพิ่มขึ้น ส่งผลให้ฮาร์เปอร์ต้องทำงานอย่างไม่หยุดหย่อนทั้งที่ออฟฟิศและที่บ้าน ภาระงานที่เพิ่มขึ้นทำให้เธอล้าหลังในการเขียนรายงานและเอกสาร โดยมีโอกาสน้อยมากในระหว่างวันที่จะตามงานให้ทัน พฤติกรรมละเลยของซีอีโอผลักภาระให้ลูคัสและฮาร์เปอร์ต้องรับโทรศัพท์ ประชุมกับลูกค้า และเข้าร่วมการประชุมของแผนกต่างๆ
ในคืนวันพฤหัสบดีที่แสนโชคร้ายนั้น ฮาร์เปอร์พบว่าตัวเองทำงานดึกที่ออฟฟิศเพื่อทำรายงานให้เสร็จซึ่งกำหนดส่งในสัปดาห์ถัดไป ความเหนื่อยล้าครอบงำเธอจนเผลอหลับไปที่โต๊ะทำงาน ขณะกำลังทำสไลด์นำเสนอประจำไตรมาสให้เสร็จสิ้น โดยที่เธอไม่รู้ตัวว่าไม่มีใครเหลืออยู่ที่จะปลุกเธอจากการหลับใหล
เมื่อฮาร์เปอร์ตื่นขึ้นจากการพักผ่อนโดยไม่ได้ตั้งใจ ออฟฟิศก็ว่างเปล่า เธอหาวหวอดพร้อมกับความเจ็บปวดตุบๆ ที่คอ เธอยืดแขนขาที่เมื่อยล้าและหรี่ตามองเวลาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์—11:15 น. เธอหลับไปสองชั่วโมงโดยไม่รู้ตัว เธอหมุนคอเพื่อคลายอาการปวด แล้วสวมแว่นตาและรวบรวมข้าวของ ท้องของเธอร้องประท้วงขอความสนใจ
ขณะที่ฮาร์เปอร์หยิบกระเป๋าจากพื้นพรม เธอสังเกตเห็นโทรศัพท์ของเธอสั่น เธอปลดล็อกหน้าจอและพบข้อความจากหัวหน้าของเธอ
ลูคัส: คุณอยู่ไหนฮาร์เปอร์? ผมพยายามโทรหาคุณ คุณได้รับข้อความแรกของผมไหม?
หน้าผากของฮาร์เปอร์ขมวดเข้าหากันขณะที่เธอกระซิบกับตัวเอง "ข้อความแรกอะไร?" เธอรีบเลื่อนขึ้นไปดูเพื่อหาข้อความที่ยังไม่ได้อ่านจากลูคัส
ลูคัส: คุณยังอยู่ที่ออฟฟิศไหม? ช่วยขึ้นไปชั้น 18 และตรวจสอบหน่อยได้ไหมว่าอเล็กซ์ได้เซ็นสัญญาเช่าที่เบธเตรียมไว้เช้านี้หรือยัง? ผมวางไว้บนโต๊ะเขา เขาสัญญาว่าจะเซ็นก่อนออกจากออฟฟิศ ผมต้องการมันพรุ่งนี้เช้าเลย และคุณก็รู้ว่าทุกวันศุกร์เขามาทำงานสายแค่ไหน ช่วยตรวจสอบให้หน่อย!!!
อเล็กซ์ ซีอีโอที่ไร้ความรับผิดชอบ ทำให้ฮาร์เปอร์ส่งเสียงครางอย่างหงุดหงิด เธอไม่เคยชอบซีอีโอหนุ่มคนนี้ตั้งแต่วันแรกที่พบกัน และความไม่ชอบอเล็กซ์ของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ แค่คิดว่าต้องไปที่ชั้นของอเล็กซานเดอร์ คาร์ไมเคิล แม้จะเป็นเวลาสี่ทุ่มกว่าเมื่อมันว่างเปล่า ก็ทำให้เธอหงุดหงิดเหลือเกิน
สบถใต้ลมหายใจ เธอเดินไปที่ลิฟต์และกดปุ่ม ประตูเลื่อนเปิดอย่างรวดเร็ว เธอเข้าไปข้างในและกดเลข 18 เมื่อถึงชั้น 18 เธอหยุดบ่น กอดอกและถอนหายใจแรงๆ
ประตูลิฟต์เปิดออก เผยให้เห็นประตูกระจกขนาดใหญ่ เธอใส่รหัสลงในแผงกดเพื่อปลดล็อกและเปิดประตูก่อนก้าวเข้าไปข้างใน ทั้งชั้นกว้างใหญ่ มีแสงสลัว เงียบและนิ่ง
ขณะที่เธอเดินผ่านชั้นที่มืดสลัว เธอสังเกตเห็นแสงสว่างจางๆ ลอดออกมาจากประตูห้องทำงานของอเล็กซ์ที่เปิดแง้มไว้ อเล็กซ์ยังอยู่ที่นั่นหรือ? หัวใจของฮาร์เปอร์หล่นวูบ หรือมันเป็นเพียงไฟกลางคืนที่ผู้จัดการบางคนเปิดทิ้งไว้?
เนื่องจากอาการงัวเงียจากการตื่นนอน ฮาร์เปอร์ไม่ทันสังเกตเสียงครางดังที่ออกมาจากภายในห้องทำงานของอเล็กซ์ เธอเดินต่อไปยังประตู กำลังจะจับลูกบิด เมื่อในที่สุดเธอก็ได้ยินเสียงทุ้มต่ำและแหบพร่าของอเล็กซ์
"เฮ้ย รสชาติของเธอช่างดีเหลือเกิน..."
จากนั้นก็มีเสียงร้องเบาๆ ที่เห็นได้ชัดว่ามาจากผู้หญิง
ฮาร์เปอร์ ที่ตื่นเต็มที่แล้วตอนนี้ ไม่สามารถขยับตัวได้ชั่วขณะ และเพื่อให้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นและเธอได้ยินอะไร เธอจึงโน้มตัวเข้าไปใกล้ช่องประตูที่เปิดแง้มเพื่อประเมินสถานการณ์ด้วยตา
"แหกขาให้กว้างๆ สำหรับฉัน" อเล็กซ์ที่เปลือยกายยืนอยู่ตรงหน้าผู้หญิงเปลือยบนโต๊ะทำงานของเขา ขายาวของเธอรัดอยู่รอบไหล่ของเขา
"โอ้ อเล็กซ์... มันดีมากๆ..." ผู้หญิงคนนั้นครางเสียงหวาน ฮาร์เปอร์เห็นมือของเธอเกาะขอบโต๊ะทั้งสองด้าน และขาของเธอเกร็ง สั่นระริก
จากนั้นเสียงครางแหลมอีกเสียงก็ดังก้องไปทั่วห้อง
ฮาร์เปอร์ยืนอึ้ง แม้เธอจะมองไม่เห็นทั้งหมดที่เกิดขึ้นจากจุดที่เธอยืนอยู่ แต่หัวใจของเธอหยุดเต้นชั่วขณะเมื่อเธอเข้าใจสถานการณ์ และถึงแม้เธอจะมีประสบการณ์กับผู้ชายไม่มากนักเพราะเคยมีความสัมพันธ์กับแค่คนเดียว แต่เธอรู้แน่ๆ ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น หรือว่าอเล็กซ์กำลังทำอะไรขณะยืนอยู่ระหว่างขาที่แยกออกของผู้หญิงคนนั้น
"เอาฉันเดี๋ยวนี้เลย อเล็กซ์ เลิกเล่นด้วยลิ้นแล้วเอาฉันซะที..." ผู้หญิงคนนั้นหอบและหยุดพูดเมื่ออเล็กซ์จับสะโพกเธอแน่น
อเล็กซ์เงยหน้าขึ้น "ชู่...จำไว้ว่าใครเป็นเจ้านายที่นี่ มิร่า เธอจะได้ควยฉันก็ต่อเมื่อฉันให้มัน"
มิร่า? ฮาร์เปอร์พยายามนึกว่าเธอเคยเจอผู้หญิงชื่อนี้หรือไม่ ไม่มีเลย
"ขอละ..." มิร่าอ้อนวอน บิดตัวอยู่บนโต๊ะราวกับว่ากำลังร้อนและทนความร้อนไม่ไหวแล้ว
ฮาร์เปอร์มองมือตัวเองที่สั่นและถามตัวเองว่าทำไมเธอถึงไม่เดินออกไปจากการกระทำอันน่าอับอายระหว่างอเล็กซ์กับมิร่า
อเล็กซ์คว้าสะโพกมิร่าและยกเธอขึ้นอย่างรุนแรงให้พ้นขอบโต๊ะเล็กน้อย ยกขาของเธอให้สูงขึ้นบนไหล่ขณะที่เขายืนตัวตรง ทำให้ปากกาหลายด้ามตกลงและแฟ้มเอกสารกระจัดกระจายไปทั่วพื้น
ฮาร์เปอร์อุทานเบาๆ ด้วยความตกใจเมื่อได้ยินเสียงกระแทก แต่รีบเอามือปิดปากไว้
อเล็กซ์ยืนนิ่งชั่วครู่ขณะที่ฮาร์เปอร์ก็หยุดนิ่ง จ้องมองแผ่นหลังกว้างเปลือยเปล่าของเขา หัวใจของเธอเต้นแรงในอก
"ทำอะไรอยู่น่ะ เลิกแกล้งฉันสักที อเล็กซ์..." มิร่าครางเสียงดัง
กล้ามเนื้อที่หลังของอเล็กซ์ผ่อนคลายลงในไม่ช้า "ไม่มีอะไร ตอนนี้เป็นอีตัวร่านดีๆ แล้วดูดนิ้วฉัน" จากนั้นเขาก็ดันเข้าไป และฮาร์เปอร์เห็นมือของมิร่าควานหาอะไรบนโต๊ะเพื่อจับยึด สุดท้ายเธอก็จับต้นแขนด้านบนของอเล็กซ์
พวกเขากำลังมีเซ็กส์บนโต๊ะเขาเหรอ? ในออฟฟิศของเขา? เขามีปัญหาอะไรกัน? ฮาร์เปอร์คิดกับตัวเอง และใบหน้าของเธอร้อนผ่าวด้วยความอับอายที่ได้เห็นการแสดงส่วนตัวเช่นนั้นและได้ยินเสียงอเล็กซ์กับผู้หญิงคนนั้น ไม่ว่าเธอจะเป็นใครก็ตาม ครางเสียงดังบนโต๊ะของเขา และทุกวินาทีที่เธอยืนจ้องอยู่ตรงนั้นเป็นการละเมิดจรรยาบรรณวิชาชีพของเธออย่างร้ายแรง
มิร่ากรีดร้องด้วยความสุขขณะที่อเล็กซ์ยังคงดันและดึงเข้าออกในตัวเธอ เร็วขึ้นและแรงขึ้นจนโต๊ะไม้ใหญ่ลั่นเอี๊ยด การกระทำอันรุนแรงของพวกเขาทำให้สิ่งของที่เหลืออยู่บนโต๊ะปลิวกระจาย โดยมีแฟ้มหนึ่งกระเด็นไปกระทบประตู
ฮาร์เปอร์หายใจเฮือก ดังกว่าเดิมเล็กน้อย
"มีใครอยู่ตรงนั้นไหม?!" เสียงของอเล็กซ์ก้องไปทั่วชั้น ทำให้ฮาร์เปอร์สะดุ้งและเกือบสำลัก ความตื่นตระหนกเข้าครอบงำเธอชั่วขณะ ผลักให้เธอถอยหลังจากอีกด้านของประตู อย่างรีบร้อน เธอหมุนตัวบนส้นเท้า เคลื่อนไหวเร็วกว่าที่ควรจะเป็น และแทบจะวิ่งออกจากห้องไป เธอกดปุ่มลิฟต์อย่างเร่งรีบและรีบเข้าไปข้างใน กดปุ่มชั้นล่างซ้ำๆ ขณะที่ลิฟต์เคลื่อนลง เหงื่อเริ่มท่วมร่างกายของเธอ ฮาร์เปอร์กดส้นมือลงบนดวงตา สงสัยในความเป็นจริงของสิ่งที่เธอเพิ่งได้เห็น
ออกจากตึกด้วยมือที่สั่นเทา ฮาร์เปอร์ไม่ได้แค่โกรธ—เธอโกรธจัดและอับอายสุดๆ แผนเดิมคือเลิกงานตอนห้าโมง ดูรายการโปรดบนเน็ตฟลิกซ์ และสุดท้ายก็หลับไปบนโซฟาแสนสบาย แต่เพราะซีอีโอที่ไร้ความเห็นอกเห็นใจและไร้ความรับผิดชอบ เธอถูกบังคับให้ทำงานดึก จนหลับไปที่โต๊ะและบังเอิญได้เห็นเจ้านายของเจ้านายเธอกำลังมีสัมพันธ์ลึกซึ้งบนโต๊ะของเขาเอง เธอเชื่อว่าเธอไม่สมควรต้องมาเห็นภาพอันน่ารังเกียจเช่นนั้น
เมื่อกลับเข้าไปในรถอย่างปลอดภัย ยังคงอยู่ในสภาพช็อก ฮาร์เปอร์ได้รับโทรศัพท์จากลูคัส
"เธอเห็นมันหรือเปล่า?" เจ้านายของเธอถามจากปลายสาย
หายใจติดขัด เธอครางและมองไปรอบๆ อย่างระแวง กลัวว่าอเล็กซ์อาจจะตามเธอมา
"เธออยู่ไหน? เธอฟังดูเหมือนหอบ เธอโอเคไหม ฮาร์เปอร์?"
"ฉัน... ฉันไม่โอเค" ในที่สุดเธอก็พูดออกมาได้
"เกิดอะไรขึ้น? เธอบาดเจ็บหรือเปล่า? บอกฉันมาเดี๋ยวนี้ว่าเธออยู่โรงพยาบาลไหน ฉันจะไปหาเธอทันที" ลูคัสตอบ ความกังวลของเขาชัดเจน
ฮาร์เปอร์หน้าแดงกับความห่วงใยที่พุ่งมาจากเขา "ฉันไม่ได้เจ็บ แค่..." เธอสูดจมูกและเอามือลูบผม "ฉันคิดว่าฉันทำต่อไปไม่ไหวแล้ว ลูคัส"
"หมายความว่ายังไง?"
"ฉันจะลาออก