Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 17

ช่วงเวลาที่ฉันมีชีวิตอยู่เพื่อ

เช้านี้เมื่อฉันลืมตาขึ้นมา ฉันไม่อยากลุกจากเตียงเลย ฉันถูใบหน้าด้วยฝ่ามือ รู้สึกเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ ในที่สุดเราก็มีเบาะแสแล้ว แต่นั่นไม่ได้ทำให้ฉันมีความสุข ตรงกันข้าม ฉันโกรธมาก ฉันกล่าวหาเธออย่างไร้เหตุผลและตอนนี้เธอคิดว่าฉันเป็นแค่ไอ้เวรตัวหนึ่ง ฉันยุ่งผมตัวเองด...