Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 94 - ไม่จากไปโดยปราศจากเธอ

เดเร็ก

พอคำพูดหลุดออกจากปาก ผมก็ทรุดลงกับพื้น พวกยามกระชากโซ่อย่างแรงพยายามลากผมให้ลุกขึ้นยืน แต่ขาของผมไม่ยอมให้ความร่วมมือ ผมนอนอยู่ตรงนั้น รู้สึกอับอาย พ่ายแพ้ และสิ้นหวัง จ้องมองลูกแมวตัวน้อยของผม ราวกับว่าผมจะปกป้องเธอได้ด้วยการจ้องมองเท่านั้น

ยามคนหนึ่งเดินไปหยิบตัวเธอขึ้นมา เพื่อพาเธอไป ไม...