Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 32 - ความรำคาญ

เดเร็ก

ผมวิ่งตามเธอไปและคว้าแขนเธอไว้ทันตอนที่เธอเกือบถึงทางออก

"หยุดก่อน! เราต้องคุยกัน!" ผมครึ่งวิงวอนครึ่งสั่งเธอ

"ตอนนี้คุณอยากคุยเหรอ?! สายไปแล้วนะ แล้วฉันก็ไม่มีอะไรจะพูดกับคุณด้วย"

เสียงเธอแหบแห้งเพราะร้องไห้ แต่กระทั่งนั้นก็ไม่ได้ลดความเผ็ดร้อนในน้ำเสียงของเธอลงเลย

เธอพยายามสะบัดแขนให้หลุด ...