Read with BonusRead with Bonus

144.ภัยพิบัติในแผ่นดิน

มีอา

ฉันขมวดคิ้วมองสายฟ้าที่แล่นปราดในท้องฟ้า มันสว่างจนทำให้ราตรีดูเหมือนกลางวัน ทั้งที่ผ่านพ้นยามพลบค่ำมานานแล้ว ฉันสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องกึกก้องบนท้องฟ้า

ฉันไม่เคยกลัวฟ้าผ่ามาก่อน แต่ความรู้สึกนี้ไม่ใช่แค่นั้น ฉันสั่นเทาและลูบไหล่ตัวเอง เช็ดเหงื่อที่ฝ่ามือด้วยเสื้อผ้า

ควินสังเกตเห็นและข...