Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 159

มุมมองของราคารี

เขาเดินออกจากห้องไป ฉันทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจความหมายของประโยคสุดท้ายที่เขาพูด ฉันลุกขึ้นเพื่อจะตามเขาไปแต่รู้สึกถึงมือที่คว้าข้อมือฉันไว้

"เธอควรให้เขามีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง"

ฉันหันไปเผชิญหน้ากับมาร์คัส

"แล้วนายควรปล่อยฉันไป"

"ราคารี—"

"เดี๋ยวนี้"

เขาถอนหายใจและปล่อยฉัน ฉันเดินจ...