ถูกเศรษฐีเอาใจหลังถูกทรยศ

บทที่ 9 คุณชอบมันไหม?

"เอมิลี่ เธอต้องระวังนะ เธอกำลังถูกหลอก!"

เอมิลี่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ฉันไม่มีเงิน ไม่มีบ้าน และยังต้องแบกรับภาระพ่อที่ป่วย มีอะไรที่คุ้มค่าพอจะหลอกฉันกัน?"

น้ำเสียงของเนธานแฝงไปด้วยการเตือน "เธอเป็นผู้หญิง และเป็นคนสวยด้วย ฉันเป็นผู้ชาย และฉันเข้าใจผู้ชายดีที่สุด เจตนาของผู้ชายที่มีต่อผู้หญิงไม่ได้มีแค่เรื่องเงิน เธอน่าจะเข้าใจความหมายของฉัน"

"คุณกำลังบอกว่าฉันถูกหลอกเพื่อเรื่องบนเตียงงั้นเหรอ?"

"เธอรู้ดีที่สุดในใจเธอ เอมิลี่ ถ้าเธออยากแก้แค้นฉัน ก็ตามใจ แต่อย่าเอาร่างกายของเธอไปเล่นเกมเลย!"

"ฉันไม่ได้ล้อเล่น!" เอมิลี่ไม่อยากเถียงกับเขาอีกต่อไป "เนธาน ถึงฉันจะถูกหลอก อย่างน้อยเขาก็จ่ายค่าผ่าตัดให้พ่อฉัน! ถ้าไม่มีเขา พ่อฉันอาจจะอยู่ในหลุมศพไปแล้ว!"

เนธานชัดเจนว่าไม่เคยคิดถึงแง่มุมนี้ เขาขมวดคิ้ว "เธอขายตัวเองเพื่อหาเงินมาผ่าตัดให้พ่อเหรอ? เอมิลี่ ทำไมเธอไม่มาขอความช่วยเหลือจากฉัน? ทำไมต้องไปหาคนอื่น?"

"ฉันมาหาคุณแล้ว!" เอมิลี่ถอนหายใจ "จำได้ไหมตอนที่ฉันขอเงินสามแสนจากคุณ? คุณปฏิเสธและกล่าวหาว่าฉันโลภ!"

"สามแสน... ฉันคิดว่าเธอกำลังขอเงินชดเชยการหย่า..." เนธานใจเย็นลง เสียงเบาลง "ฉันจะโอนเงินให้เธอตอนนี้ เธอเอาไปคืนผู้ชายคนนั้นและตัดความสัมพันธ์กับเขาซะ"

เอมิลี่ยิ้มขมขื่น "เราแต่งงานกันมาสี่ปี และคุณไม่เคยให้เงินฉันเลย ทำไมตอนนี้คุณถึงอยากให้เงินฉัน? คุณคิดว่าถึงเราจะหย่ากัน ฉันก็ไม่สามารถอยู่กับผู้ชายคนอื่นได้เหรอ?"

"คิดอะไรก็ตามใจ บอกเลขบัญชีมา เอมิลี่ ฉันจะโอนเงินให้เธอตอนนี้"

"ไม่ต้องหรอก"

"เอมิลี่ เธอมองไม่เห็นเหรอว่ามีคนกำลังพยายามช่วยเธอ? คิดให้ดีๆ!"

"ฉันไม่ต้องการการกุศลจากคุณ เนธาน นอกจากนี้ ฉันไม่มีบัตรธนาคารด้วยซ้ำ ในช่วงสี่ปีที่เราแต่งงานกัน แม่ของคุณห้ามฉันใช้บัตรธนาคารใดๆ เธอคิดเสมอว่าฉันเป็นขโมยที่โลภเงินของครอบครัวคุณ แต่ความจริงคือฉันไม่มีเงินเก็บเลย"

เนธานกัดฟัน ความโกรธของเขาเพิ่มขึ้น "ช่างมันถ้าเธอไม่ต้องการ แต่อย่ามาร้องไห้กับฉันเมื่อเธอถูกหลอกอีก!"

เนธานวางสายโทรศัพท์ด้วยความหงุดหงิด

โซเฟีย ที่คอยดูอยู่ห่างๆ นำน้ำมะนาวมาให้อย่างทันท่วงที "เอมิลี่กำลังทำตัวโง่ อย่าโกรธมากนัก ดื่มน้ำมะนาวเพื่อให้เย็นลงหน่อย แล้วพรุ่งนี้ฉันจะไปคุยกับเธอเอง"

หลังจากดื่มน้ำมะนาวเย็นชื่นใจ ความโกรธของเนธานก็ลดลงเล็กน้อย

ในความทรงจำของเขา เอมิลี่เป็นคนเรียบร้อย ไม่กล้าเถียงกับเขา เธอขยันทำงานบ้านและเคารพแม่ของเขา

แต่เขาไม่เคยคาดคิดว่าเอมิลี่ที่ปกติแล้วเชื่อฟังจะเปลี่ยนไปกะทันหัน ตะโกนใส่เขาและโต้เถียงกับเขาราวกับเป็นคนละคน

ทันใดนั้น มีความเย็นที่ขมับของเขา นิ้วของโซเฟียกำลังนวดเบาๆ

เนธานหลับตาอย่างสบายใจ เอนพิงเธอ "โซเฟีย เธอเข้าใจฉันดีที่สุด"

โซเฟียยิ้มและพูดเบาๆ เสียงของเธอช่างผ่อนคลาย "คุณแต่งงานกับเธอเพราะคุณปู่ต้องการให้สัญญาสำเร็จ จริงๆ แล้วคุณไม่มีพื้นฐานทางอารมณ์มากนัก สี่ปีนี้เหนื่อยสำหรับคุณมาก ฉันเข้าใจ"

เนธานจับมือเธอ วางไว้ในอุ้งมือของเขาเบาๆ "เอมิลี่ก็ไม่ได้มีชีวิตที่ง่ายเหมือนกัน ฉันรู้ว่านิสัยแม่ฉันไม่ดี ตลอดหลายปีนี้ ฉันไม่ค่อยได้อยู่บ้าน และเธอต้องทนกับอารมณ์ของแม่ฉันคนเดียว และตลอดหลายปีนี้ เธอก็ไม่ได้ทำอะไรเกินเลยเลย"

โซเฟียออกแรงกดนวดด้วยนิ้วมือเล็กน้อยแต่ยังคงเงียบ

เนธานพูดต่อ "เธอไม่มีปริญญา และหลังจากหย่าแล้ว เธอคงหางานดีๆ ไม่ได้ แม่ผมบอกว่าจะไม่ให้เงินเธอแม้แต่บาทเดียว แต่เธอก็ยังเป็นส่วนหนึ่งในอดีตของผม ผมวางแผนจะให้เงินเธอห้าแสน คุณคิดยังไง"

รอยยิ้มของโซเฟียเริ่มดูแปลกไป แต่น้ำเสียงยังคงอ่อนโยน ไม่ให้เนธานสังเกตเห็นความผิดปกติ "เธอก็เหมือนเอมิลี่ของฉัน ในมุมมองของฉัน แน่นอนว่าฉันอยากให้เธอมากกว่านั้น แต่ถ้าคุณให้เงินในนามของคุณ แม่คุณต้องโกรธแน่ เงินนี้เป็นของตระกูลรีดนะคะ ทำไมไม่ให้เงินฉันล่ะ ฉันจะให้เธอในนามของฉันเอง"

เนธานคิดครู่หนึ่ง แล้วพยักหน้าเห็นด้วย "คุณคิดรอบคอบดีนะ งั้นผมจะให้คุณหนึ่งล้าน คุณโอนให้เธอพรุ่งนี้นะ"

"ได้ค่ะ" โซเฟียหมุนตัว นั่งบนตักของเนธาน คล้องแขนรอบคอเขา และจูบเขา "ขอบคุณนะคะ เนธาน"

น้ำหอมของโซเฟียโอบล้อมจมูกเขา เนธานซุกหน้าลงบนอกเธอ สูดลมหายใจลึก

คืนนี้ซาตานไม่มา

เอมิลี่นอนเพียงลำพังบนเตียงกว้าง ห่อตัวแน่นในผ้าห่ม แทบจะรู้สึกปลอดภัยได้เพียงน้อยนิด

ห้องนี้ไม่เพียงแต่ไม่คุ้นเคยสำหรับเธอ แต่ยังชวนให้สับสน

เธอเคยนอนบนเตียงนี้สองครั้ง ทั้งสองครั้งในความมืดสนิท

นอนไม่หลับ เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา อยากส่งข้อความถามซาตานว่าคืนนี้จะมาไหม แต่รู้สึกว่าเป็นการคาดหวังมากเกินไป จึงวางโทรศัพท์ลง

ห้องนี้เป็นห้องประธานาธิบดีขนาดใหญ่

หน้าเตียงใหญ่ในห้องนอนมีตู้ไวน์เรียงกันเป็นแถว จัดเรียงไวน์แดงหลากหลายชนิดอย่างเป็นระเบียบ ภายในตู้ยังติดตั้งเครื่องควบคุมอุณหภูมิ ปรับระดับมอร์แกนของตู้ไวน์เพื่อให้แน่ใจว่าไวน์แดงถูกเก็บรักษาที่อุณหภูมิที่เหมาะสมที่สุด

ซาตานเป็นคนรักไวน์

เอมิลี่ลุกขึ้นและเปิดตู้เสื้อผ้าข้างตู้ไวน์

เธอประหลาดใจที่ข้างในไม่ได้เต็มไปด้วยสูทและเสื้อเชิ้ต แต่กลับเป็นเสื้อผ้าผู้หญิงหรูหราหลากหลายสไตล์ ที่ด้านล่างของตู้ยังมีรองเท้าส้นสูงเรียงกันเป็นแถว

ปี๊บ ปี๊บ—

มีข้อความเข้ามา

"เห็นในตู้เสื้อผ้าแล้วหรือยัง ทั้งหมดเตรียมตามไซซ์ของคุณ - ซาตาน"

เอมิลี่ถือโทรศัพท์ คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วตัดสินใจโทรหา

ตอนนี้เลยตีสามไปแล้ว แต่ซาตานรับสายอย่างรวดเร็ว "เอมิลี่เหรอ"

"ค่ะ" เสียงทรงเสน่ห์ของชายคนนั้นก้องในหูเธอ ทำให้เธอรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เสียงสั่นเล็กน้อย "ฉันเห็นของในตู้แล้ว ขอบคุณนะคะ"

ซาตานดูอารมณ์ดี "ชอบไหม"

"...ชอบค่ะ"

"ชอบก็ดีแล้ว"

มีผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่เคยฝันถึงการมีตู้เสื้อผ้าเต็มไปด้วยของหรูหรา

แต่สำหรับเอมิลี่ มันเป็นเพียงความฝัน

ก่อนแต่งงาน เธอยุ่งอยู่กับงานพาร์ทไทม์ต่างๆ ต่อมาเมื่อแต่งงานกับเนธาน เธอไม่มีงาน ไม่มีรายได้ แม่สามีปฏิบัติกับเธอเหมือนขโมย คิดเสมอว่าเธอแอบโอนทรัพย์สินของครอบครัวไปเป็นของตัวเอง

เนธานเป็นประธานบริษัท แต่เธอในฐานะภรรยาประธาน กลับมีชีวิตที่แร้นแค้นยิ่งกว่าแม่บ้าน