บทที่ 7 คุณเป็นของฉัน
เมื่อเอมิลี่ไปที่ร้านขายยาและได้รับใบสั่งยาพร้อมใบเสร็จค่ายา เธอจึงเข้าใจในที่สุดว่าทำไมโซเฟียถึงไม่ได้มารับยา และทำไมคุณซาตานถึงให้เงินเธอ
แค่ยาป้องกันการปฏิเสธหลังการผ่าตัดก็มีราคากว่าหนึ่งแสนแล้ว และนั่นเป็นแค่ยาสำหรับหนึ่งสัปดาห์เท่านั้น
"คุณผู้หญิงคะ?" พนักงานที่เคาน์เตอร์ชำระเงินเห็นเธอชะงักจึงเรียก "คุณแน่ใจนะคะว่าจะซื้อยานี้?"
เอมิลี่พยักหน้า ยื่นบัตรให้ "ค่ะ แน่นอน"
หลังจากใช้เวลาช่วงเย็นอยู่เป็นเพื่อนพ่อในห้องพักที่โรงพยาบาล ก็เป็นเวลาหลังสองทุ่มแล้วเมื่อเธอนั่งรถไฟใต้ดินกลับโรงแรม
เงยหน้ามองนาฬิกาในล็อบบี้โรงแรม เข็มชี้เวลาแปดโมงห้าสิบนาที
เธอเหลือเวลาอีกสิบนาทีก่อนถึงเวลานัดกับคุณซาตาน
ถ้าครั้งที่แล้วเป็นการที่เธอเมาแล้วเดินเข้าห้องผิด จนต้องมาอยู่กับคุณซาตาน ครั้งนี้เป็นการที่เธอตั้งใจเดินเข้าห้อง 2307 ด้วยความมีสติเต็มร้อย
มือที่จับลูกบิดประตูเริ่มสั่นโดยไม่ได้ตั้งใจ
"มาแล้วเหรอ? เข้ามาสิ ประตูไม่ได้ล็อก"
ไม่ว่าเขาจะได้ยินเสียงเธอหรือไม่ เสียงของคุณซาตานดังมาจากในห้อง
เอมิลี่สูดหายใจลึก บังคับตัวเองให้สงบลง แล้วหมุนลูกบิดเข้าไป
ไม่คาดคิดว่าในห้องมืดสนิท
หน้าต่างเปิดอยู่ ปล่อยให้แสงจากภายนอกส่องเข้ามา เผยให้เห็นเงาร่างสูงของชายคนหนึ่ง
เขายืนหันหลังให้เอมิลี่ หันหน้าไปทางหน้าต่าง มือถือแก้วไฮบอลที่มีของเหลวสีแดงกำลังแกว่งไกวอยู่ข้างใน
เป็นเขาใช่ไหม?
ทุกก้าวที่เอมิลี่เดิน มีความรู้สึกหนักอึ้งและไม่แน่นอนเกี่ยวกับอนาคต
เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนี้เลย แต่พวกเขาได้มีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งที่สุดระหว่างชายและหญิงไปแล้ว และเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาหน้าตาเป็นอย่างไร
ช่างน่าขันที่เพียงแค่หนึ่งคืน เธอได้รับเงินถึงหกล้าน
เอมิลี่หัวเราะเยาะตัวเอง รู้สึกเหมือนได้ขายศักดิ์ศรีของตัวเองในราคาที่ดี
มือของเธอเอื้อมไปที่สวิตช์ไฟบนผนัง แต่เธอลังเล ไม่แน่ใจว่าการเปิดไฟจะรบกวนนิสัยของคุณซาตานหรือไม่
"สวัสดีค่ะ ฉัน..."
เขายกมือขึ้นเพื่อหยุดคำพูดต่อไปของเธอ จิบไวน์แดงในมืออย่างเชื่องช้า เสียงของเขาทั้งขี้เกียจและมีเสน่ห์ "ดื่มสักหน่อยไหม? นี่เป็นลาฟิตที่ขนส่งทางอากาศมาจากฝรั่งเศสวันนี้ ไม่เลวเลย"
เอมิลี่ปฏิเสธอย่างสุภาพ "ไม่ค่ะ ขอบคุณ ฉันไม่ดื่ม"
"อ้อ?" คุณซาตานหัวเราะเบาๆ "ถ้าคุณไม่ดื่ม แล้วเมื่อคืนคุณใช้เวลากับผมในความมึนเมาได้ยังไง?"
ใบหน้าของเอมิลี่แดงขึ้นทันที แม้ว่าเธอจะดื่มเมื่อคืน แต่ความทรงจำที่ทำให้เธอหน้าแดงและหัวใจเต้นแรงเหล่านั้น ยังคงไม่อาจลืมเลือน
"ฉันขอโทษค่ะ มันไม่ได้ตั้งใจ ถ้าฉันทำให้คุณไม่พอใจ ฉันขอโทษจริงๆ และฉันยินดีที่จะชดเชย"
"ได้เลย เอมิลี่ คุณอยากจะชดเชยผมยังไงล่ะ?"
เอมิลี่ตกใจ "คุณรู้จักชื่อฉันเหรอ?"
เธอเสียใจกับคำพูดทันทีที่มันหลุดออกจากปาก จากท่าทางของเขา เธอบอกได้ว่าคุณซาตานต้องเป็นเศรษฐีพันล้านที่มีอำนาจ ถ้าเขาต้องการสืบประวัติของเธอ มันคงเป็นเรื่องง่ายมาก
คุณซาตานไม่ตอบ แทนที่จะตอบ เขากลับพูดว่า "ผมรู้จักคุณดีกว่าที่คุณคิด"
ชายคนนี้ดูเหมือนจะแผ่รังสีความกดดันที่มองไม่เห็น และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดอะไรที่รุนแรง เอมิลี่ก็ยังสั่น
มือของเธอกำแน่นอยู่ข้างหน้า ข้อนิ้วมือเปลี่ยนเป็นสีขาว
"มิสเตอร์ซาตาน ไม่ว่าจะยังไงฉันก็อยากขอบคุณคุณ ถ้าไม่ได้เงินที่คุณให้ฉัน พ่อของฉันอาจจะไม่รอดมาจนถึงวันนี้"
"อา" มิสเตอร์ซาตานดูเฉยๆ
เอมิลี่ถอนหายใจช้าๆ แล้วเอ่ยคำถาม "ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นฉัน กับสถานะของคุณ คงมีสาวสวยๆ รายล้อมคุณมากมาย แต่ฉัน..."
เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่สามีดูถูก และมีลูกไม่ได้
เธอไม่เข้าใจว่าทำไมมิสเตอร์ซาตานถึงยอมเสียเงินมากมายเพื่อเธอ
"เอมิลี่" น้ำเสียงของเขาจริงจังขึ้น "สิ่งที่ฉันทำ และคนที่ฉันเลือก เป็นอิสระของฉัน ฉันไม่จำเป็นต้องอธิบายหรือรายงานให้เธอฟัง และเธอไม่จำเป็นต้องมองว่าตัวเองไร้ค่า"
เอมิลี่ตกใจ กัดริมฝีปากพลางพยักหน้า "ขอโทษค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว"
"เธอจริงๆ ไม่ดื่มอะไรเลยเหรอ"
เธอส่ายหน้า "ไม่ค่ะ ขอบคุณ"
มิสเตอร์ซาตานหัวเราะเบาๆ ในความมืด เขาค่อยๆ เข้ามาใกล้และยืนตรงหน้าเธอ ตอนนั้นเองที่เอมิลี่สังเกตเห็นว่า เขามีไอหมอกปกคลุม เปลือยท่อนบนและมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอว เห็นได้ชัดว่าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ
เขาโน้มตัวลง กระซิบเบาๆ ข้างหูเธอ "งั้นเราเริ่มกันเลยไหม"
เอมิลี่ถอยหลังไปก้าวหนึ่งโดยสัญชาตญาณ หลบจูบที่เขาตั้งใจจะมอบให้หน้าผากเธอ "มิสเตอร์ซาตาน ฉัน...ฉันยังไม่ได้หย่า...ฉัน..."
"มันสำคัญหรือ"
"คุณรอให้ฉันจัดการเรื่องหย่าให้เสร็จก่อนได้ไหม" เอมิลี่หลับตา ไม่กล้ามองเขา ขมวดคิ้วแน่น "ได้ไหมคะ"
ไหล่ของเธอถูกกุมด้วยมือร้อนๆ คู่หนึ่ง เสียงของเขาดังอยู่เหนือศีรษะเธอ "สามีเธอนอกใจเธอกับลูกพี่ลูกน้องของเธอเอง พวกเขาสองคนไล่เธอออกจากบ้านด้วยกัน เธอยังจงรักภักดีกับเขาอยู่อีกเหรอ"
เอมิลี่ไม่รู้จะตอบอย่างไร
พละกำลังของซาตานช่างน่าตกใจ ขณะที่เธอลังเล แขนของเขาก็โอบรอบตัวเธอแล้ว และมืออีกข้างยกคางเธอขึ้น แล้วกดริมฝีปากเขาลงบนริมฝีปากเธอเบาๆ
มีกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ ลอยมาจากตัวเขา ทำให้สติของเอมิลี่พร่าเลือนไปชั่วขณะ
แขนของเขาแข็งแรง จูบของเขานุ่มนวลและสำรวม แต่แฝงไปด้วยความเป็นเจ้าของ แขนของเขารัดแน่นขึ้นรอบตัวเธอ กดเธอแนบชิดกับอกของเขา ขณะที่ริมฝีปากของเขาแตะลงมาเหมือนขนนก เบาและพลิ้ว แต่แฝงความเด็ดขาด
"เอมิลี่ เธอตกลงตามเงื่อนไขของฉันแล้ว"
เธอครางเบาๆ ไม่แน่ใจว่าเป็นการตกลงหรือขัดขืน
"ตั้งแต่ตอนที่เธอตกลง ข้อตกลงของเราก็มีผล และตอนนี้ เธอเป็นของฉัน"
ใต้ฝ่ามือของเอมิลี่คืออกกว้างและแข็งแรงของเขา เธอสัมผัสได้ถึงการเต้นของหัวใจเขา
ในความมืด เอมิลี่มองไม่เห็นใบหน้าของเขา
แต่เธอรู้สึกได้ว่าชายคนนี้ตัวสูงและกำยำ มีรูปร่างแข็งแรงและได้สัดส่วน และลมหายใจของเขาเริ่มหนักขึ้น
"แต่...อย่างน้อยให้ฉันรู้ว่าคุณเป็นใครได้ไหม"
"เธอจะรู้ แต่ไม่ใช่ตอนนี้" จูบของมิสเตอร์ซาตานเข้มข้นขึ้นเล็กน้อย ลากไปที่มุมปากของเธอ "ขอโทษ เมื่อคืนฉันตื่นเต้นเกินไปและทำให้เธอเจ็บโดยไม่ตั้งใจ"
ลมหายใจของเขาร้อนเกินไป เอมิลี่ค่อยๆ หมดแรงดิ้นรน ศีรษะรู้สึกมึนและหนัก แต่สติสุดท้ายของเธอยังขัดขืน "ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร เราจะทำตามสัญญาได้ยังไง ถ้าฉันเผลอไปเข้าใจผิดว่าคนอื่นเป็นคุณล่ะ..."
"มันจะไม่เกิดขึ้น" เสียงของซาตานชวนหลงใหล "เธอเป็นผู้หญิงของฉัน และไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอ"