ถูกเศรษฐีเอาใจหลังถูกทรยศ

บทที่ 6 ฉันขอคุณ

"โซเฟีย!" เอมิลี่มองโซเฟียด้วยสายตาเย็นชา ดวงตาของเธอส่งคำเตือนอันเยียบเย็น "พยาบาลบอกว่าต้องมีคนไปรับยาที่ร้านขายยา เธอไปหน่อยได้ไหม? ฉันต้องคุยกับเนธาน"

โซเฟียแทรกขึ้น "เอมิลี่ ทำไมไม่คุยตรงนี้ล่ะ? เราเป็นครอบครัวเดียวกันนะ ไม่มีอะไรต้องปิดบังกันใช่ไหม เนธาน?"

เอมิลี่หัวเราะเย็นชา "โซเฟีย ฉันต้องคุยกับพี่เขยเธอตามลำพัง ออกไปหน่อยนะ"

เอมิลี่ไม่อยากสร้างความขัดแย้งกับโซเฟียต่อหน้าพ่อ แต่วันนี้โซเฟียกล้าเกินไป เอมิลี่ไม่สนใจตัวเองหรอก แต่ถ้าอาการหัวใจของพ่อแย่ลงเพราะเรื่องนี้ เธอจะไม่ปล่อยโซเฟียไปง่ายๆ แน่!

ก่อนที่โซเฟียจะพูดอะไรต่อ เธอหันไปมองเนธาน เมื่อเห็นว่าเขาไม่คัดค้าน เธอจึงออกจากห้องไปด้วยความหงุดหงิดเพื่อไปรับยาที่ร้านขายยาชั้นหนึ่ง

เอมิลี่สูดลมหายใจลึก พยายามไม่ให้พ่อสังเกตเห็นความผิดปกติ "เนธาน ออกไปข้างนอกหน่อยได้ไหม? ฉันมีเรื่องต้องคุยกับคุณ"

วิลเลียมหัวเราะ "เป็นเรื่องมีลูกเหรอ?"

เอมิลี่รู้สึกอายนิดๆ "พ่อคะ..."

"โอเค โอเค พ่อไม่พูดอะไรแล้ว พวกเธอไปคุยกันเถอะ"

เนธานลังเลครู่หนึ่ง แล้วเดินตามเธอออกไป

เอมิลี่พาเขาไปที่บันได และปิดประตูอย่างไม่ให้เป็นที่สังเกต

ที่นี่มักจะว่างเปล่า

เมื่อเธอหันกลับมา เธอเห็นเนธานยืนห่างออกไปไม่กี่ก้าว กอดอก สายตาปราศจากความอบอุ่น

"มีอะไรจะคุย?" เขาถามเสียงเย็น

เอมิลี่หลับตา พยายามสงบความวุ่นวายในใจ "เราเก็บเรื่องหย่าเป็นความลับจากพ่อฉันก่อนได้ไหม? อย่างที่คุณเห็น เขาเพิ่งผ่าตัดและยังฟื้นตัวอยู่ หมอบอกว่าเขาไม่ควรเครียดเพิ่ม ไม่อย่างนั้นครั้งหน้าอาจจะไม่รอด..."

ความโกรธของเนธานพลุ่งพล่าน "เอมิลี่ เข้าใจสถานะของเธอตอนนี้สิ เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน?"

"ไม่ ฉันขอร้องคุณ" เอมิลี่ถอนหายใจอย่างขมขื่น "เราแต่งงานกันมาสี่ปี ฉันไม่เคยขออะไรจากคุณเลย คุณทำแค่เรื่องนี้เพื่อฉันได้ไหม?"

สายตาของเนธานยังคงเย็นชา ทันใดนั้น สายตาของเขาจับจ้องที่รอยแผลเล็กๆ ที่มุมปากของเธอ "เกิดอะไรขึ้นกับริมฝีปากเธอ?"

เอมิลี่ยกมือแตะริมฝีปากโดยอัตโนมัติ

หัวใจเธอหล่นวูบ รอยแผลนั้นเกิดจากมิสเตอร์ซาตานกัดริมฝีปากเธอเบาๆ เมื่อคืน

ดวงตาของเนธานหรี่ลงอย่างอันตราย "เมื่อคืนเธอไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นเหรอ?"

เอมิลี่รู้สึกว่ามันช่างน่าขัน พวกเขากำลังจะหย่ากัน เขาทำให้โซเฟียท้อง ทำไมเธอจะไปอยู่กับคนอื่นไม่ได้?

"เอมิลี่ เรายังไม่ได้หย่ากันอย่างเป็นทางการ เธอยังเป็นเมียฉัน นี่คือวิธีที่เธอทรยศฉันเหรอ?"

เอมิลี่รู้สึกหมดแรง "ช่างเถอะ อธิบายให้คุณฟังไปทำไม คุณก็ไม่สนใจอยู่แล้ว เนธาน เมื่อพ่อฉันสุขภาพดีขึ้น เราจะไปจัดการเรื่องหย่าให้เสร็จ ฉันจะไม่ทำให้คุณล่าช้าที่จะอยู่กับโซเฟีย"

เนธานชัดเจนว่าไม่มีความตั้งใจจะปล่อยเธอไปง่ายๆ เขาคว้าไหล่เธอและกดเธอเข้ากับกำแพง ยืนสูงตระหง่านเหนือเธอ

"ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร?" เขาถามอย่างดุดัน

การจับของเขาแน่นเกินไป ทำให้เอมิลี่เจ็บขณะที่เธอพยายามผลักเขาออกอย่างสิ้นหวัง

"คุณมีโซเฟียแล้ว ทำไมคุณยังสนใจว่าฉันทำอะไร?"

"พวกเธอเริ่มคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่? พูดมา!"

"ฉันไม่มีหน้าที่ต้องตอบคุณ! คุณนอกใจลูกพี่ลูกน้องฉันก่อน คุณมีสิทธิ์อะไรมากล่าวหาฉัน?"

มือของเขาบีบไหล่เธอ เส้นเลือดปูดโปน

"เอมิลี่ เรายังไม่ได้หย่ากัน ฉันยังเป็นสามีเธออยู่นะ!"

"ฉันไม่มีสามีมานานแล้ว" เอมิลี่ส่ายหน้า เย็นชาและเด็ดเดี่ยว "หรือพูดให้ถูก ฉันไม่เคยมีสามีเลย"

การสนทนาจบลงด้วยความไม่ลงรอยกัน

สิ่งเดียวที่ทำให้โล่งใจคือเนธานในที่สุดก็ตกลงที่จะเก็บเรื่องการหย่าเป็นความลับจากพ่อของเธอชั่วคราว

เมื่อกลับไปที่ห้องพักในโรงพยาบาลของพ่อ เมื่อเธอเห็นเขายิ้มให้เธอ เธอรู้สึกว่าไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว

ตราบใดที่เขาสุขภาพดีและมีความสุข เธอสามารถทนได้ทุกอย่าง

"เนธานไปไหน?" วิลเลียมถามเมื่อเห็นเธอกลับมาคนเดียว

"เขาไปที่ออฟฟิศค่ะ" เอมิลี่ตอบ นั่งลงบนเก้าอี้ข้างเตียง ปอกแอปเปิ้ลอย่างเหม่อลอย "เขาฝากบอกว่าต้องไปแล้ว แต่จะมาเยี่ยมพ่อเมื่อมีโอกาส"

"เนธานเป็นหนุ่มที่เป็นผู้ใหญ่และไว้ใจได้ พ่อไว้ใจให้เขาดูแลลูก" วิลเลียมถอนหายใจ

เอมิลี่เงียบ มุ่งความสนใจไปที่การปอกแอปเปิ้ล

ฝีมือเธอยอดเยี่ยม เปลือกหลุดออกมาเป็นเส้นยาวเดียวโดยไม่ขาด

เธอหั่นแอปเปิ้ลเป็นชิ้นเล็กๆ และวางบนจานให้พ่อกินได้ทุกเมื่อ

"พ่อนึกถึงแม่ของลูก" วิลเลียมพูด มองชิ้นแอปเปิ้ล "เธอปอกแอปเปิ้ลเก่งเหมือนลูกเลย"

เอมิลี่ไม่ค่อยมีความทรงจำเกี่ยวกับแม่ เธอได้ยินเพียงเล็กน้อยจากพ่อ

"ความหวังเดียวของพ่อตอนนี้คือให้ชีวิตแต่งงานของลูกกับเนธานมีความสุข พ่อหวังว่าโซเฟียจะได้สามีที่ดีเหมือนเขา"

เอมิลี่ยิ้ม "เธอจะได้สามีที่ดีแน่นอนค่ะ"

"พ่อก็หวังอย่างนั้น" วิลเลียมขมวดคิ้วเล็กน้อย "ถ้าเนธานมีเพื่อนโสดบ้าง บางทีโซเฟียอาจจะได้พบพวกเขา"

เอมิลี่ไม่อยากสานต่อบทสนทนา เธอมองไปที่โต๊ะว่างเปล่าและถาม "โซเฟียไม่ได้เอายากลับมาเหรอคะ?"

"พ่อไม่เห็นเธอนะ พ่อนึกว่าเธอไปหาลูก"

"งั้นหนูจะไปเอายาเอง" เอมิลี่ลุกขึ้น "พ่อคะ กินแอปเปิ้ลก่อนนะ หนูจะกลับมาเร็วๆ"

ทันทีที่เธอก้าวออกจากห้องพัก โทรศัพท์ของเธอเริ่มสั่น

ข้อความอีกแล้ว

[บอกฉันถ้าเธอมีเงินไม่พอ — ซาตาน]

ในอีกไม่กี่วินาทีต่อมา เธอได้รับการแจ้งเตือนการโอนเงินเข้าบัญชี

อีกห้าล้านในบัญชีของเธอ