ถูกเศรษฐีเอาใจหลังถูกทรยศ

บทที่ 4 นายซาตาน

เสียงผู้ชายดังลั่นผ่านโทรศัพท์ แฝงความหงุดหงิด: "พวกเราติดอยู่ในห้อง 2302 ทั้งคืน สิบสองคนเลยนะ ไม่มีผู้หญิงสักคนโผล่มา! คุณส่งพวกเรามาที่นี่เพื่อถ่ายรูปเปลือยของผู้หญิงคนนั้น แต่พวกเราเสียเวลาทั้งคืนรอเปล่าๆ โซเฟีย คุณอย่าเล่นตลกกับพวกเรานะ"

โซเฟียขมวดคิ้ว "ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ไปที่ห้อง 2302 เหรอ? มันไม่มีเหตุผลเลย..."

โซเฟียรู้ว่าโอลิเวียชอบไปที่บาร์นั้น เธอจึงติดสินบนพวกรปภ.ไว้ล่วงหน้า เมื่อโอลิเวียเข้าห้อง 2302 พวกรปภ.จะพาผู้ชายหลายคนเข้าไปถอดเสื้อผ้าเธอ แล้วโซเฟียจะใช้รูปเปลือยพวกนั้นกดดันเอมิลี่ให้หย่ากับเนธาน

เอมิลี่มีแค่โอลิเวียเป็นเพื่อน และเธอคงทนไม่ได้ถ้ารูปน่าอับอายเหล่านั้นรั่วไหล เธอคงต้องยอมหย่ากับเนธานแน่ๆ

แต่โชคชะตากลับมีแผนอื่น เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน โซเฟียได้รับโทรศัพท์จากรปภ.ของบาร์ พวกเขาเห็นเอมิลี่เข้าบาร์!

ดูเหมือนโชคจะเข้าข้างโซเฟีย เธอจึงตัดสินใจเปลี่ยนแผนไปเล่นงานเอมิลี่แทนโดยใช้พวกรปภ.

มันเป็นแผนที่รัดกุม แต่กลับมีอุปสรรคที่ไม่คาดคิด

ชายที่อยู่ปลายสายยังคงโกรธเกรี้ยว "โซเฟีย คุณหลอกพวกเรา คุณต้องจ่ายเงินเพิ่มเป็นสองเท่า ไม่งั้นผมจะบอกเนธานทุกอย่างที่คุณทำ!"

โซเฟียเดือดดาลและวางสายทันที

รปภ.คนนี้มีประวัติไม่ดี เคยติดคุกมาก่อน โซเฟียรู้ว่าเขาทำอะไรก็ได้

โซเฟียสบถเบาๆ เธอไม่มีเงินมากขนาดนั้น แต่เธอสามารถหาทางชดเชยให้เขาได้ สุดท้ายแล้ว เขาตกลงช่วยเธอด้วยเหตุผลเดียว—เพื่อหาประโยชน์จากผู้หญิง เธอสามารถล่อเอมิลี่เข้ากับดักอีกครั้งและบังคับให้เธอชดเชยให้ไอ้คนเลวนั่น

ในขณะเดียวกัน โทรศัพท์ของเอมิลี่สั่นเตือนข้อความจากเบอร์ที่ไม่รู้จัก

"ระวังห้อง 2302 มีผู้ชายหลายคนที่นั่นกำลังหาทางทำร้ายคุณ ทั้งหมดนี้วางแผนโดยโซเฟีย"

หัวใจของเอมิลี่เต้นรัว แม้ว่าโรงแรมจะมีระบบกันเสียงที่ดีพอสมควร แต่เธอไม่สามารถเพิกเฉยต่ออันตรายที่อยู่ห้องถัดไปได้ ความกลัวคืบคลานเข้ามามากขึ้น

นิ้วที่สั่นเทาของเธอพิมพ์ตอบกลับ

"คุณเป็นใคร?"

"คุณจำไม่ได้เหรอ? เราอยู่ด้วยกันเมื่อชั่วโมงที่แล้วนี่เอง"

เป็นเขา!

ผู้ชายคนนั้น!

มือของเอมิลี่สั่นมากขึ้น

ข้อความอีกข้อความตามมา: "ลองคิดทบทวนสิ่งที่ผมพูดเมื่อคืนนี้ แล้วโทรหาผมหลังจากคุณตัดสินใจแล้ว"

ท้ายข้อความมีลายเซ็น—ซาตาน

ชื่อนั้นทำให้เธอนึกถึงชายที่กดเธอลงเมื่อวาน เขาเหมือนปีศาจจากนรก แผ่รังสีลึกลับแต่อันตราย

เขาเสนอที่จะช่วยเธอแก้แค้น เขาแค้นเนธานอยู่เหรอ?

เขาเป็นใครกัน?

เป็นคู่แข่งทางธุรกิจของเนธาน หรือเป็นคนที่หลงรักโซเฟีย?

เอมิลี่คิดวนไปมา เธอหลับตาลงพยายามล้างความคิด

เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่กำลังจะหย่า คนอื่นจะต้องการอะไรจากเธออีก?

รุ่งอรุณมาถึง ห้องถูกอาบไล้ด้วยแสงอ่อนๆ

เอมิลี่จ้องมองแสงแดด รู้สึกเหมือนเหตุการณ์เมื่อวานเป็นเพียงความฝัน แต่กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ยังหลงเหลือและห้องโรงแรมเตือนเธอถึงความจริงที่น่าตื่นเต้น

เธอลุกจากเตียง สำรวจห้องอย่างช้าๆ

ข้อความอีกข้อความมาถึงโทรศัพท์ของเธอ

"มีบัตรธนาคารอยู่บนโต๊ะ มีเงินหนึ่งล้านอยู่ในนั้น ใช้ตามที่คุณต้องการ และบอกผมถ้ามันไม่พอ"

เอมิลี่ตกใจ "คุณซาตาน คุณกำลังพยายามเลี้ยงดูฉันเหรอ?"

"ผมรู้ว่ามันไม่มาก ผมไม่มีเงินสดติดตัวมากตอนที่รีบออกมาเมื่อคืน ผมจะให้เพิ่มในภายหลัง"

เอมิลี่ตกตะลึง พูดไม่ออก เธอกดโทรหาเบอร์จากข้อความ

สายต่อหลังจากรอนาน

เสียงทุ้มต่ำทักทายเธอ "เอมิลี่?"

น้ำเสียงของเขาเมื่อเรียกชื่อเธอ มีความสนิทสนมที่คลุมเครือ ราวกับมีมือกำลังเอื้อมผ่านโทรศัพท์มาลูบไล้เธอ

เนธานมักจะเรียกเธอด้วยความเย็นชา นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายเรียกชื่อเธอด้วยความอบอุ่นเช่นนี้

เอมิลี่ลังเลแต่รวบรวมความกล้า "คุณซาตาน ฉันซาบซึ้งในข้อเสนอ แต่ฉันไม่ต้องการให้ใครมาเลี้ยงดู ฉันเข้าใจความตั้งใจของคุณ แต่ตอนนี้ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือของคุณ สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนเป็นเพียงเรื่องชั่วครั้งชั่วคราว และเราไม่ได้เป็นหนี้อะไรต่อกัน"

ชายคนนั้นหัวเราะเบาๆ "เธอช่างมีเหตุผลจริงๆ ทำให้ฉันสนใจเธอมากขึ้นอีก"

"คุณ..." เอมิลี่พูดค้างไว้

"เอมิลี่ ไม่ต้องรีบปฏิเสธฉันหรอก ฉันเข้าใจสถานการณ์ของเธอ และฉันรู้ว่าเธอต้องการเงิน"

"ฉันไม่ได้ต้องการมัน ฉันหาเงินเองได้"

น้ำเสียงของเอมิลี่เด็ดเดี่ยว การรับเงินจากปีศาจในตอนนี้ไม่ใช่การตัดสินใจที่ง่ายเลย

แต่ทันทีที่เธอวางสาย โรงพยาบาลก็โทรมา

"คุณเอมิลี่ คุณพ่อของคุณล้มป่วยหลังจากรับโทรศัพท์และต้องเข้ารับการผ่าตัดฉุกเฉิน กรุณามาที่โรงพยาบาลด่วน!"

เอมิลี่รีบไปที่โรงพยาบาล ที่ซึ่งคุณพ่อของเธอถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดไปแล้ว

"พ่อฉันเป็นยังไงบ้างคะ?" เอมิลี่ถามพยาบาลอย่างกังวล

"เขาอาการคงที่มาตลอด แต่หลังจากรับโทรศัพท์เช้านี้ เขาก็ล้มป่วย ความดันโลหิตพุ่งสูงถึง 180... หมอกำลังพยายามอย่างเต็มที่..."

"พยายามอย่างเต็มที่" ฟังดูไม่เพียงพอเลยเมื่อเทียบกับชีวิตของพ่อเธอ

พ่อของเธอ วิลเลียม คาร์เตอร์ ป่วยเป็นโรคหัวใจและกินยามาหลายปีแล้ว แต่อาการของเขาแย่ลงเรื่อยๆ

หมอเดินออกมาจากห้องผ่าตัด ชุดสกรับเปื้อนเลือด "คุณเป็นลูกสาวของวิลเลียม คาร์เตอร์ใช่ไหม?"

"ใช่ค่ะ พ่อฉันเป็นยังไงบ้าง?" เสียงของเอมิลี่สั่น

"เขาอยู่ในอาการวิกฤติและต้องได้รับการผ่าตัดด่วน..." สีหน้าของหมอเคร่งเครียด

เอมิลี่พยักหน้าอย่างแรง "ได้โปรดค่ะคุณหมอ คุณต้องช่วยพ่อฉันให้ได้..."

"แต่การผ่าตัดมีค่าใช้จ่าย..."

การผ่าตัดจะมีค่าใช้จ่ายสามหมื่น

ถึงแม้จะเป็นภรรยาของเนธาน เอมิลี่ก็ไม่มีเงินมากขนาดนั้น

แต่เมื่อชีวิตของพ่อเป็นเดิมพัน เธอไม่มีทางเลือก!

เธอหาเบอร์โทรศัพท์ของเนธานในโทรศัพท์ของเธอและกดโทร

ต้องใช้เวลาสักพักกว่าสายจะต่อติด

เสียงของเนธาน เย็นชาราวกับน้ำแข็ง ดังมา "รีบอยากหย่าขนาดนั้นเลยเหรอ?"

เอมิลี่นึกขึ้นได้ว่าพวกเขาตกลงจะพบกันเพื่อดำเนินการหย่าวันนี้

เวลาบนโทรศัพท์ของเธอบอกว่าเจ็ดโมงครึ่ง ยังไม่ถึงเวลานัดหมาย

"เนธาน..." เสียงของเอมิลี่สั่น "คุณให้ฉันยืมสามหมื่นได้ไหม..."

"หึ!" ความดูถูกของเนธานรู้สึกได้ชัดเจน "เสียใจแล้วเหรอ? ฉันเขียนจำนวนเงินผิดในเช็คที่ให้เธอเมื่อวานหรือไง? นั่นเป็นเหตุผลที่เธอต้องการเงินเพิ่มเพื่อยอมหย่าใช่ไหม?"

"ไม่ใช่... ฉัน..." เอมิลี่พยายามอธิบาย ความเร่งด่วนของสถานการณ์กดดันเธอ "เนธาน ถึงฉันจะขอร้อง ฉันก็แค่ต้องการสามหมื่น... ยังไงฉันก็ยังเป็นภรรยาคุณอยู่นะ"

เนธานตัดบทเธอ "เอมิลี่ ความโลภของเธอทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยง"

เสียงของพยาบาลดังอยู่เบื้องหลัง เร่งให้เธอตัดสินใจเร็วๆ

กัดฟันไว้ เอมิลี่ยังคงยืนกราน "เนธาน จะเรียกฉันว่าโลภหรือส่ำส่อนก็ได้ แต่ขอคิดว่าสามหมื่นนี้เป็นเงินกู้ ฉันจะทำงานหนักเพื่อใช้คืนคุณ พ่อฉันอาการวิกฤติ และฉันไม่เคยขออะไรจากคุณมาก่อน แต่ครั้งนี้ ฉันขอร้องคุณ..."

"วิกฤติเหรอ?"

ทันใดนั้น เสียงของโซเฟียก็แทรกผ่านสาย หยดย้อยด้วยความสนุกสนานอย่างมุ่งร้าย "พ่อเธอยังไม่ตายเหรอ?"

เอมิลี่ชะงัก "เนธานอยู่ไหน? ทำไมเธอถึงรับโทรศัพท์ของเขา?"

น้ำเสียงของโซเฟียเรื่อยเฉื่อย "เนธานบอกว่าเขาไม่อยากได้ยินเสียงเธออีกแล้ว เขาเลยให้ฉันรับสาย เอมิลี่ที่รัก เธอช่างน่ารำคาญ โทรมาแต่เช้าตรู่รบกวนการนอนของคนอื่น ฉันเหนื่อยจะแย่"

"พวกเธอนอนด้วยกันเมื่อคืนเหรอ?"

"แน่นอนสิ ฉันเพิ่งนอนบนเตียงของเธอเอง เอมิลี่ที่รัก ทั้งเตียงและผู้ชายของเธอ ฉันพบว่าพวกเขาสบายมาก..."

"เธอไม่รู้จักอาย! ฉันไม่มีเวลามาเสียกับเธอ ส่งโทรศัพท์ให้เนธาน!"

"เนธานบอกว่าถ้าไม่ใช่เรื่องหย่า เขาไม่อยากคุยกับเธออีกแล้ว" โซเฟียพูดพร้อมรอยยิ้มเยาะ "ฉันได้ยินเรื่องพ่อเธอต้องผ่าตัด ต้องการเงินสินะ?"

เอมิลี่พยายามระงับอารมณ์ไว้

ชีวิตของพ่อเธอแขวนอยู่บนเส้นด้าย และเธอต้องกลืนความภาคภูมิใจลงไป

"โซเฟีย พ่อฉันล้มป่วยหลังจากรับโทรศัพท์เช้านี้ และเขาอาการไม่ดีเลย เธอช่วยขอให้เนธานให้ฉันยืมสามหมื่นก่อนได้ไหม? ฉันจะเซ็นสัญญากู้ยืม..."

"เป็นไปได้..." โซเฟียหัวเราะคิกคัก "แต่ถึงเนธานจะตกลง ฉันก็จะไม่ยอมให้เขาให้เงินเธอหรอก เพราะสายที่โทรไปหาพ่อเธอนั่นคือฉันเอง"

เอมิลี่ยืนแข็งทื่อ "เธอบอกอะไรกับเขา?"

"ไม่มากหรอก แค่พูดถึงการไปเที่ยวกับผู้ชายของเธอ ใครจะรู้ว่าคนแก่ทนไม่ไหวและต้องเข้าห้องผ่าตัดเลย..."