Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 142: พบกันในไม่กี่ชั่วโมง

บทที่ 142: อีกไม่กี่ชั่วโมงเจอกันนะ

เอลลี่

ฉันมองสายฝนโปรยปรายที่กระทบหน้าต่างห้องพักของแอนนา พลางดึงผ้าห่มมาคลุมตัวให้กระชับขึ้นแล้วเอนกายลงบนโซฟา

อากาศข้างนอกค่อนข้างชวนให้เศร้า ท้องฟ้าปกคลุมด้วยเมฆสีเทาครึ้ม เหมือนกับอารมณ์ของฉัน...ที่เกิดจากการไม่อยู่ของอีธาน

โชคดีที่มันเป็นอากาศที่เหมาะกับก...