Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 45

ขณะที่ยืนอยู่ในห้องโรงพยาบาลนั้น ฉันรู้สึกประหม่ามากขึ้นทุกวินาทีเมื่อมองพ่อของฉันแล้วก็มองผู้ชายที่ช่วยฉันจากทะเลสาบ ฉันยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนี้เป็นใครและทำไมเขายังยืนอยู่ที่นี่ เขากำลังเผชิญหน้ากับพ่อของฉันและดูเหมือนเขาไม่กลัวเลยสักนิด ไม่เคยมีใครมองพ่อของฉันแบบนั้นมาก่อน ทำไมเขาถึงกล้ายืนต...