จุดไฟรักกับสามีมหาเศรษฐีของฉัน

บทที่ 7 เธอต้องการหย่าร้าง

เพิร์ลออกจากโรงพยาบาลในวันที่แดดจ้า ทันทีที่เธอก้าวออกมา เธอเห็นเพื่อนของเธอ จาเน็ตต้า คลาร์ก กำลังรออยู่

"ทำไมไม่บอกฉันว่าวันนี้จะออกจากโรงพยาบาล" จาเน็ตต้าถาม น้ำเสียงทั้งเป็นห่วงและรำคาญนิดๆ "เธอยังดูซีดอยู่เลย"

เพิร์ลฝืนยิ้มบางๆ "ฉันไม่อยากรบกวนเธอน่ะ"

"อย่าพูดแบบนั้นสิ" จาเน็ตต้าฮึดฮัด หันหน้าไปอย่างรำคาญ เธอสังเกตเห็นรอยแผลเป็นบนหน้าผากของเพิร์ลอย่างกะทันหัน "เธอบาดเจ็บเหรอ เกิดอะไรขึ้น"

เพิร์ลแตะรอยแผลเบาๆ "ฉันประสบอุบัติเหตุที่ไซต์งานก่อสร้างน่ะ"

"ไซต์งานก่อสร้าง เธอไปทำอะไรที่นั่น" จาเน็ตต้าถามอย่างประหลาดใจ

"ฉันเป็นผู้ดูแลโครงการ" เพิร์ลอธิบาย

ดวงตาของจาเน็ตต้าเบิกกว้าง "เธอเหรอ ผู้หญิงอย่างเธอ ที่ไซต์งานก่อสร้าง"

"ใช่ แต่ฉันก็ทำงานได้ดีนะ" เพิร์ลพูดอย่างหนักแน่น

จาเน็ตต้ามองเธอด้วยแววตาชื่นชมเล็กน้อย "เธอไม่เคยทำให้ฉันหยุดทึ่งเลยนะ แต่ออสการ์รู้เรื่องที่เธอบาดเจ็บหรือเปล่า"

เมื่อจาเน็ตต้าพูดถึงออสการ์ สีหน้าของเพิร์ลก็หม่นลง "เขารู้ แต่ไม่มาเยี่ยมฉัน"

"ทำไมล่ะ" จาเน็ตต้าถามอย่างงุนงง

"เขาอยู่กับเฮลีย์" เพิร์ลพูดอย่างขมขื่น

"อะไรนะ" จาเน็ตต้าจ้องมองเธออย่างตกใจ "เขาทำแบบนั้นกับเธอได้ยังไง"

เพิร์ลไม่ตอบ เพียงแค่ก้มหน้าเงียบๆ จาเน็ตต้ารู้สึกโกรธพลุ่งขึ้นมา "เธอสมควรได้ผู้ชายที่ดีกว่านี้นะ"

เพิร์ลเงยหน้ามองจาเน็ตต้า "เธอพูดถูก ฉันสมควรได้คนที่ดีกว่า นั่นแหละที่ฉันตัดสินใจจะหย่ากับเขา"

"หย่า?" ดวงตาของจาเน็ตต้าเบิกกว้าง "เธอแน่ใจเหรอ"

"ใช่ ฉันแน่ใจ" เพิร์ลพูดอย่างหนักแน่น "ฉันไม่อยากเสียเวลากับออสการ์อีกต่อไปแล้ว"

จาเน็ตต้ามองเธอด้วยแววตาชื่นชม "ฉันสนับสนุนเธอนะ ถ้าต้องการความช่วยเหลืออะไร บอกฉันได้เลย"

เพิร์ลมองเธออย่างขอบคุณ "ขอบใจนะ จาเน็ตต้า"

เพิร์ลกลับไปที่อพาร์ตเมนต์ของเธอทันทีหลังออกจากโรงพยาบาล เธอเริ่มเก็บข้าวของ เตรียมจะออกจากสถานที่ที่เต็มไปด้วยความทรงจำ

ขณะที่เธอกำลังยุ่งกับการเก็บของ กริ่งประตูก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน เธอเปิดประตูและพบกับใบหน้าที่ดูกังวลของออสการ์

"เธอกลับมาที่อพาร์ตเมนต์แล้วเหรอ ทำไมไม่บอกฉัน" เขาถามด้วยน้ำเสียงตำหนิเล็กน้อย

"ทำไมฉันต้องบอกเธอด้วย ถ้าฉันบอก เธอจะทิ้งเฮลีย์มาหาฉันเหรอ" น้ำเสียงของเพิร์ลเย็นชาและประชดประชัน

สีหน้าของออสการ์เปลี่ยนไป "เธอรู้ทุกอย่างแล้วเหรอ"

"ใช่ ฉันรู้ทุกอย่างแล้ว" เพิร์ลหันหน้าหนี ไม่อยากเห็นหน้าหน้าซื่อใจคดของเขา "เราหย่ากันเถอะ"

"หย่า?" ออสการ์ดูตกใจกับคำขอของเธอ "เธอแน่ใจเหรอ"

"ฉันแน่ใจ" เสียงของเพิร์ลหนักแน่นและเย็นชา "ฉันไม่ต้องการสามีที่คิดถึงผู้หญิงคนอื่น"

ออสการ์เงียบไปครู่หนึ่ง "ลองคิดดูอีกที"

คำตอบของเขาทำให้เพิร์ลแปลกใจ เธอคาดว่าเขาจะพยายามโน้มน้าวเธอ แต่เขาไม่ได้ทำ บางทีเขาอาจไม่ได้รักเธออีกต่อไปแล้ว

เพิร์ลเงียบ เพียงแค่เก็บข้าวของต่อไป ออสการ์ยืนอยู่หน้าประตู มองร่างที่กำลังยุ่งของเธอ รู้สึกถึงอารมณ์บางอย่างที่อธิบายไม่ถูก ไม่แน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง เขาหันหลังและเดินออกจากอพาร์ตเมนต์ ทิ้งร่างเดียวดายไว้เบื้องหลัง เพิร์ลยังคงเก็บของต่อไป รู้ว่าหนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล แต่เธอเชื่อว่าเธอทำได้

เธอจะลืมออสการ์ ลืมการแต่งงานที่ล้มเหลวครั้งนี้ และเริ่มต้นชีวิตใหม่