จุดไฟรักกับสามีมหาเศรษฐีของฉัน

บทที่ 5 เขาดูแลบาดแผลของเธอด้วยความอ่อนโยนเช่นนี้

เพิร์ลพยายามดึงมือกลับ "ไม่มีอะไรหรอก แค่โดนเศษแก้วบาดนิดหน่อย" เธอบอก แต่ออสการ์กลับจับมือเล็กๆ ของเธอไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย

ออสการ์เปิดไฟ ตรวจดูมือของเธออย่างละเอียด สีหน้าของเขาเคร่งขรึมลง

"เธอเป็นแบบนี้ได้ยังไง" เขาถาม "เสียเลือดไปตั้งเยอะ ทำไมไม่ดูแลแผลล่ะ เพิร์ล เธอเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ ไม่รู้จักวิธีจัดการกับบาดแผลเหรอ"

น้ำเสียงของออสการ์ดังขึ้นเรื่อยๆ คิ้วคมเข้มขมวดมุ่น ความห่วงใยที่ปรากฏบนใบหน้าหล่อเหลาทำให้เพิร์ลรู้สึกมึนงงไปชั่วขณะ

เธอตระหนักว่าเขายังห่วงใยเธออยู่ แต่เธอไม่กล้าที่จะยอมรับมัน

ความห่วงใยของเขาจะทำให้หัวใจของเธอที่เพิ่งสงบลงกลับมาเต้นระรัวให้เขาอีกครั้ง!

"แค่บาดแผลเล็กน้อยเท่านั้นค่ะ คุณบราวน์ ไม่ต้องห่วงหรอก" เพิร์ลพูด พยายามรักษาความเยือกเย็น

"บาดแผลเล็กน้อย?" ออสการ์มองเธออย่างหมดหนทาง และสั่งคนรับใช้ให้นำชุดปฐมพยาบาลมาทันที

เขาลงมือดูแลแผลให้เธอด้วยตัวเอง ทั้งฆ่าเชื้อและพันผ้าพันแผล

การกระทำของเขาอ่อนโยนเหลือเกินจนเพิร์ลเริ่มเชื่อว่า บางที เขาอาจจะห่วงใยเธอจริงๆ

จมูกของเพิร์ลรู้สึกแสบร้อน น้ำตาเอ่อคลอและหยดลงบนมือของออสการ์

ออสการ์หยุดชะงัก มองเธอด้วยความประหลาดใจ

"เป็นอะไรไป"

เพิร์ลสูดจมูก พยายามสงบสติอารมณ์

"ไม่มีอะไรค่ะ แค่รู้สึกแสบนิดหน่อยตอนฆ่าเชื้อ"

"งั้นฉันจะเบามือกว่านี้" การเคลื่อนไหวของออสการ์กลายเป็นอ่อนโยนยิ่งขึ้น

เพิร์ลมองใบหน้าหล่อเหลาของเขาในระยะใกล้ ได้กลิ่นกายของเขา และเกิดแรงกระตุ้นขึ้นมาทันที

เธออยากซบตัวลงในอ้อมแขนของเขาและสารภาพความรู้สึกที่มีต่อเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา

เธออยากบอกเขาว่า ที่จริงแล้ว เธออยากอยู่เคียงข้างเขาในฐานะภรรยา

เธออยากอยู่กับเขาตลอดไป ไม่มีวันพรากจาก

แต่เพิร์ลไม่มีความกล้าพอที่จะทำเช่นนั้น

หลังจากดูแลบาดแผลของเพิร์ลเรียบร้อยแล้ว ออสการ์ให้คนรับใช้นำชุดปฐมพยาบาลกลับไป

เห็นเธอยังคงตาแดงและหน้าซีด เขาถามด้วยความห่วงใย "เธอรู้สึกไม่สบายหรือเปล่า ต้องไปโรงพยาบาลไหม"

"ไม่ค่ะ แค่รู้สึกหิวนิดหน่อย" เพิร์ลส่ายหน้า

"เธอยังไม่ได้ทานอาหารเย็น" ออสการ์ขมวดคิ้ว

เพิร์ลไม่ตอบ ซึ่งเป็นการยอมรับโดยปริยาย

เขามองเธอด้วยสายตาตำหนิเล็กน้อย และพาเธอลงไปชั้นล่าง สั่งให้คนรับใช้เตรียมอาหารเย็น

คนรับใช้รีบนำจานพาสต้ามาเสิร์ฟ เพิร์ลทานไปสองสามคำ รู้สึกถึงสายตาอ่อนโยนของออสการ์ที่มองมา และน้ำตาก็เอ่อคลอขึ้นมาอีกครั้งอย่างห้ามไม่ได้

ทำไมเขาถึงได้ ในตอนที่เธอเพิ่งตัดสินใจปล่อยวางการแต่งงานครั้งนี้ กลับมาให้ความหวังกับเธออีกครั้ง

มันช่างโหดร้ายเกินไปสำหรับเธอ

"เพิร์ล" ออสการ์เช็ดน้ำตาให้เธอ "เกิดอะไรขึ้น"

"พาสต้านี่มีพริกไทยดำเยอะเกินไป ทำให้ตาฉันไม่สบาย" เพิร์ลแต่งเรื่องโกหกขึ้นมาลวกๆ

แน่นอนว่าออสการ์คงไม่เชื่อคำโกหกที่ไม่เนียนแบบนี้

เขาคิดว่ามันอาจเป็นเพราะเฮลีย์

เขาไม่พูดอะไรต่อ และเพิร์ลก็เงียบ บรรยากาศพลันกลายเป็นน่าอึดอัด

หลังจากทานพาสต้าเสร็จ ออสการ์พาเพิร์ลกลับห้อง

หลังจากที่เธอทำความสะอาดร่างกายในห้องน้ำและกลับมาที่ห้องนอน เธอก็ประหลาดใจที่พบว่าออสการ์ในชุดนอนกำลังนอนอยู่บนเตียง

เธอแปลกใจ ไม่แน่ใจว่าควรเข้าไปหาเขาหรือไม่

"ไปนอนกันเถอะ" ออสการ์พูดขึ้นก่อน

เพิร์ลค่อยๆ เดินเข้าไปและนั่งลงบนเตียง ทันใดนั้นเธอก็ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของเขา

อ้อมกอดอุ่นๆ ทำให้เธอตกใจ เพิร์ลประหม่าจนไม่รู้จะวางมือวางเท้าอย่างไร

ปกติออสการ์จะไม่ปฏิบัติกับเธอแบบนี้

วันนี้เขาทำตัวผิดปกติไปหน่อย

โดยปกติแล้ว เมื่อเฮลีย์กลับมา เขาควรจะรักษาระยะห่างจากเธอสิ!

ออสการ์กอดเธอแน่น กลิ่นกายอันน่าหลงใหลของเขาโอบล้อมเธอไว้ ทำให้หัวใจของเพิร์ลเต้นเร็วขึ้นเรื่อยๆ

ลมหายใจและจังหวะหัวใจของทั้งสองประสานเข้าด้วยกัน บรรยากาศค่อยๆ กลายเป็นคลุมเครือ

เพิร์ลรู้สึกได้ถึงการตอบสนองของร่างกายเขา และเธอนึกถึงคืนที่น่าจดจำคืนนั้น เมื่อเขาทำให้เธอเต็มไปด้วยความสุขสม ทำให้ร่างกายของเธอสั่นระริกเบาๆ

ขณะที่ลมหายใจของทั้งคู่เร่งเร็วขึ้น โทรศัพท์ของออสการ์ก็ดังขึ้น

เป็นสายจากเฮลีย์

บรรยากาศคลุมเครือถูกขัดจังหวะทันที เขาลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์

หลังจากวางสาย เขาพูดกับเพิร์ลว่า "ฉันมีธุระงานต้องจัดการ เธอนอนก่อนเถอะ"

พูดจบ เขาก็สวมเสื้อผ้า และจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

มองเขาจากไป เพิร์ลพลันยิ้ม ขณะที่เธอยังคงยิ้ม น้ำตาก็เริ่มพร่าเลือนสายตาของเธออีกครั้ง

'เพิร์ล ถึงเวลาตื่นได้แล้ว' เพิร์ลคิดกับตัวเอง

สายโทรศัพท์จากเฮลีย์ทำลายความเพ้อฝันครั้งสุดท้ายของเพิร์ล

เพิร์ลนอนไม่หลับทั้งคืน

วันรุ่งขึ้น เธอตื่นขึ้นตามปกติเพื่อไปทำงาน

ที่ออฟฟิศ ควีนี่พูดอย่างกระวนกระวาย "เพิร์ล วันนี้คุณบราวน์ไม่มา เราต้องการคนไปตรวจสอบที่ไซต์ก่อสร้าง"

"ฉันจะไปกับพวกคุณเอง" เพิร์ลตอบอย่างเด็ดขาด

เธอคิดว่าออสการ์คงไม่มาวันนี้

เมื่อคืนเขาไปอยู่กับเฮลีย์

ที่ไซต์ก่อสร้าง ภายใต้แสงแดดที่แผดเผา อุณหภูมิในพื้นที่สูงผิดปกติ

เพิร์ลกำลังจะเริ่มการตรวจสอบ เมื่อเธอเห็นคนงานกลุ่มหนึ่งรวมตัวกัน ก่อให้เกิดความวุ่นวาย

มีคนกำลังโบกไม้ และสถานการณ์ดูตึงเครียด

"เกิดอะไรขึ้น" เพิร์ลรีบเข้าไป กำลังจะสอบถามสถานการณ์ เมื่อคนงานชายร่างใหญ่คนหนึ่งหยิบไม้กระบองขึ้นมาและฟาดตรงมาทางเธอ!

"ให้ตายสิ ฉันจะสู้กับพวกแกทั้งหมด!"

"เพิร์ล!" มีคนร้องเรียก