Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 132: POV ของจอห์น

ผมรู้สึกปวดหัว สายตาพร่ามัวเห็นทุกอย่างหมุนไปรอบๆ ผมเอื้อมมือไปพิงกระถางต้นไม้ใหญ่ที่ตั้งอยู่ข้างลิฟต์ ได้กลิ่นน้ำยาทำความสะอาดฉุนแรงและพยายามจดจ่อกับมันเพื่อให้ตัวเองยังอยู่ตรงนั้น

ผมกลัวว่าจะเป็นลม หมดสติ ในความกลัวที่ไม่เป็นความจริงว่าทุกอย่างจะหายไป กลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน...