Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 505 คนเดียวที่เธอไม่สามารถปล่อยทิ้งได้ (3)

สายตาคมกริบของไมเคิลมองลอดกรอบแว่นตาสีทอง เขายกมุมปากขึ้นแล้วพูดทีละคำ “คุณลืมเรื่องการฆาตกรรมพ่อของผมไปได้อย่างไร? ผมปล่อยให้ครอบครัวคุณอยู่อย่างสงบสุขมาหลายปี นั่นก็ถือว่าไว้หน้าพวกคุณมากแล้วนะ”

จอห์นถามอย่างกระวนกระวาย “งั้นบอกผมมาสิ ว่าผมต้องทำยังไงคุณถึงจะยอมปล่อยเจสสิก้าไป? เจสสิก้าก็เหมือนลิ...