ซีอีโอ คืนนั้นผู้หญิงคนนั้นคืออดีตภรรยาของคุณ!

บทที่ 5 สามีกลับบ้าน

ไอร้อนอบอวลไปทั่วห้องน้ำ ละอองไอน้ำบางๆ เกาะอยู่บนกระจก

เจสสิก้ามองตัวเองในกระจก ผิวของเธอเต็มไปด้วยรอยช้ำ เธอตกใจกับภาพที่เห็น

โดยเฉพาะที่กระดูกไหปลาร้า รอยจูบทั้งลึกและตื้นดูเหมือนจะบอกเล่าความบ้าคลั่งของคืนที่ผ่านมาอย่างเงียบๆ

ด้วยมือที่สั่นเทา เธอค่อยๆ แตะรอยเหล่านั้น ความอับอายที่ไม่อาจบรรยายได้พลุ่งพล่านขึ้นในใจ

"เกิดอะไรขึ้นได้ยังไง"

เจสสิก้าหลับตาลง ความทรงจำจากคืนที่แล้วหวนกลับมาในหัวอย่างควบคุมไม่ได้

เต็มไปด้วยความเป็นใหญ่ ความรุนแรงของชายคนนั้น และการดิ้นรนต่อต้านอย่างไร้พลังของเธอ

และความรู้สึกชาวาบแปลกๆ ลึกในร่างกายตามมาด้วยความว่างเปล่าและปวดเมื่อยที่แผ่ซ่านไปทั่ว

เจสสิก้าย่อตัวลงด้วยความเจ็บปวด ซุกหน้าลงกับเข่า ปล่อยให้น้ำตาไหลรวมกับสายน้ำ

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องผ่านเรื่องแบบนี้

'ทำไมต้องเป็นฉัน'

เจสสิก้าครวญครางด้วยความเจ็บปวด มือของเธอกำผมแน่นราวกับอยากจะฉีกตัวเองออกเป็นชิ้นๆ

เธอเกลียดความอ่อนแอและความไร้พลังของตัวเอง

และเธอเกลียดผู้ชายที่พรากทุกอย่างไปจากเธอ!

ในตอนนั้น ของเหลวอุ่นๆ ไหลออกมาจากระหว่างขาของเธอ พร้อมกับกลิ่นคาวจางๆ

เจสสิก้าชะงัก ค่อยๆ ก้มมองสีแดงฉูดฉาด หัวใจเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและเศร้าโศก

มันเป็นครั้งแรกของเธอ

แค่นั้น มันถูกพรากไปอย่างรุนแรงโดยคนแปลกหน้า

"ทำไม" เจสสิก้าทรุดลงกับพื้นอย่างอ่อนแรง ดวงตาพร่ามัวด้วยน้ำตา

เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะรวบรวมสติได้

เจสสิก้าเปลี่ยนเสื้อผ้าและกลับไปที่คฤหาสน์ตระกูลเคลลี่

เจมส์ยังไม่กลับบ้าน

เจสสิก้าไม่รู้จะอธิบายเรื่องนี้กับเจมส์อย่างไร

ช่างมันเถอะ บางทีเจมส์อาจไม่สนใจด้วยซ้ำ

ในท้ายที่สุด ตลอดสองปีที่แต่งงานกัน เขาพูดกับเธอไม่ถึงสิบครั้ง

เป็นเพราะแม่ของเธอเคยช่วยชีวิตคนในตระกูลเคลลี่ไว้ และหลังจากแม่ของเธอเสียชีวิต เขาตกลงที่จะดูแลเธอและแต่งงานกับเธอ

ยิ่งไปกว่านั้น เจสสิก้าอยากรู้ว่าผู้ชายจากคืนที่แล้วเป็นใคร

บางทีเมื่อวานเธออาจจะเหนื่อยเกินไป และเธอหลับไปโดยไม่รู้ตัว

เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เป็นเวลาเที่ยงแล้ว

เธอแปลกใจที่พบว่าเจมส์ได้กลับมาในช่วงใดช่วงหนึ่งและนั่งอยู่บนโซฟาในห้องนอน

เขาดูสง่างามในเสื้อเชิ้ตสูทสีดำและเนคไทสีเทาเงิน แต่ก็ดูห่างเหินมากขึ้น

เจมส์ไม่พูดอะไร ริมฝีปากที่ดึงดูดของเขาเม้มแน่น แผ่รังสีที่ทำให้คนรู้สึกห่างไกล

เจสสิก้าไม่เคยเห็นเจมส์แบบนี้มาก่อน และเธอตกใจกับสายตาของเขา

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอผ่านมาเมื่อคืน เธอรู้สึกผิดเล็กน้อย

เธอดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัว พยายามปกปิดร่างกายให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

"คุณ... คุณกลับมาแล้วเหรอ"

เจสสิก้าพยายามทำตัวให้สงบ แต่การพูดติดอ่างและความขลาดกลัวของเธอได้เปิดเผยความรู้สึกผิดของเธอไปแล้ว

ปกติเจมส์จะพักในห้องรับรองและไม่เคยเข้ามาในห้องนอนหลัก

เจมส์ลุกขึ้นและเดินช้าๆ มาหาเธอ พูดด้วยน้ำเสียงสงบ "เธอไม่สบายเหรอ"

ในที่สุดเจสสิก้าก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความรู้สึกปะปนกัน เธอทุกข์ทรมานและไม่กล้าบอกใคร

เธอได้แต่เก็บมันไว้กับตัวเอง

ความห่วงใยกะทันหันของเจมส์ทำให้เธอรู้สึกทั้งซาบซึ้งและรู้สึกผิด

ทันใดนั้น เจมส์โยนข้อตกลงการหย่าออกมา

"เรามาหย่ากันเถอะ ฉันจะชดเชยให้เธอ"

"อพาร์ตเมนต์ขนาด 2,000 ตารางฟุตในใจกลางเมืองและเงิน 14 ล้านดอลลาร์น่าจะเพียงพอให้เธอใช้ชีวิตอย่างสบายไปตลอดชีวิตที่เหลือ"

เจสสิก้าเหยียดยิ้มอย่างขมขื่นและพูดว่า "คุณมีคนอื่นข้างนอกเหรอ"