บทที่ 4
ฉันปลุกนิกกี้กับฮันนาห์ขึ้นมาและบอกพวกเธอให้ทำตามสถานการณ์ไปก่อน อย่าต่อสู้กับพวกผู้ชาย และอย่าเถียงกลับ เราจะหาทางออกจากเรื่องนี้ให้ได้ ฉันสัญญากับพวกเธอ พวกเธอก็สัญญากับฉันว่าจะเงียบและทำตามสถานการณ์ แต่ฮันนาห์กับนิกกี้ดื้อมาก ฉันก็ดื้ออยู่แล้ว แต่พวกเธอนี่แย่กว่า ฉันจึงไม่แน่ใจว่าพวกเธอจะทำตามแผนได้จริงๆ
วันต่อๆ มาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฉันไม่ได้ถูกวางยา แต่เริ่มตื่นตระหนก ฉันตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่ไม่ต่อสู้? เราใช้เวลา 2 วันในรถบรรทุกโดยไม่มีน้ำหรืออาหาร ฉันคิดว่านั่นเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ตื่นตระหนก พวกเราทุกคนขาดน้ำและหลับไปเยอะ เมื่อรถบรรทุกมาถึงจุดหมายในที่สุด พวกเราถูกพาลงจากรถและเข้าไปในโกดังอีกแห่ง อย่างน้อยที่นี่ก็ไม่ได้มีกลิ่นความตาย มองหาแต่ด้านบวก นั่นคือสิ่งที่ฉันมักพูดเสมอ ไม่อย่างนั้นฉันคงผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้ อย่างน้อยที่นี่ก็มีน้ำ ฉันถามผู้ชายคนหนึ่งว่าเราขอน้ำเพิ่มได้ไหม น่าแปลกใจที่เขาตอบว่าได้ ฉันควรจำหน้าเขาไว้ เขาดูใจดีถ้าคุณเชื่อได้ นิกกี้ ฮันนาห์ และฉันถูกแยกออกจากกัน แต่ฉันแน่ใจว่าพวกเธอจำสิ่งที่ฉันบอกได้ ฉันยังบอกพวกเธอให้กินอาหารไม่ว่ามันจะน่ารังเกียจแค่ไหน
พวกเขาพาฉันไปที่ห้องขังและล็อคประตู ฉันไม่รู้ว่าเราอยู่ที่ไหนและฉันนับวันไม่ถูกแล้ว นั่นทำให้ฉันตื่นตระหนกนิดหน่อย ฉันต้องพูดกับตัวเองอย่างเด็ดขาด เธอจะออกไปจากที่นี่ได้แน่นอนแดเนียล เธอจะทำได้ เก็บแรงไว้ เธอจะหลุดพ้นจากเรื่องยุ่งยากนี้ วันต่อมาพวกเราถูกปิดตาและถูกพาขึ้นรถตู้อีกคัน พวกเขาพาเราไปอีกที่หนึ่ง ฉันพยายามฟังอะไรก็ตามที่จะบอกได้ว่าเราอยู่ที่ไหน สิ่งเดียวที่ฉันได้ยินคือเสียงน้ำและฉันได้กลิ่นปลา จากนั้นพวกเขาก็พาเราขึ้นเรือ ฉันรู้สึกได้ว่ามันโคลงไปมา พวกเขาพาพวกเราทุกคนไปที่ห้องใต้ดาดฟ้า มันมีกลิ่นปลาตาย พวกเราทุกคนรู้สึกอยากอาเจียน อย่างน้อยครั้งนี้พวกเราอยู่ด้วยกันทั้งหมด พวกผู้ชายมัดพวกเราไว้ด้วยกันแต่ไม่ได้แน่นมาก ฉันแน่ใจว่าฉันจะหลุดออกมาได้ ยังมีความหวัง ฉันตั้งใจฟังเมื่อพวกผู้ชายคุยกัน พวกเขาเป็นชาวอิตาเลียนแน่นอน และสิ่งเดียวที่ฉันพอจับใจความได้คือนิวยอร์ก ฉันเดาว่าเรากำลังมุ่งหน้าไปนิวยอร์ก ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นจุดหมายปลายทาง เราต้องเตรียมพร้อมที่จะหนี นั่นเป็นสิ่งเดียวที่ฉันคิดถึง การหนี
การเดินทางบนเรือแย่มากและรู้สึกเหมือนมันดำเนินไปหลายวันไม่จบสิ้น เด็กสาวบางคนเจ็บป่วยและเราต้องนั่งอยู่ในอาเจียนนั้น ฉันอยากอาเจียนหลายครั้งแต่ฉันรู้ว่ามันจะทำให้ฉันอ่อนแอ ฉันต้องการสารอาหารทั้งหมดถ้าฉันอยากหนี การเดินทางบนเรือรู้สึกเหมือนดำเนินไปหลายวัน เราไม่สามารถเห็นได้ว่าข้างนอกเป็นกลางวันหรือกลางคืน ฉันหวังว่าเราจะมาถึงนิวยอร์กตอนกลางคืน มันอาจทำให้การหนีง่ายขึ้น
ตลอดการเดินทางบนเรือ ฉันพยายามดิ้นรนกับเชือกที่มัดข้อมือของเรา ในที่สุดฉันก็แก้ของฉันออกได้และแก้ให้นิกกี้กับฮันนาห์ เด็กสาวคนอื่นๆ อยากให้ฉันแก้ให้พวกเธอด้วย ฉันแก้ได้สองสามคนก่อนที่ฉันจะรู้สึกว่าเรือเริ่มช้าลง เมื่อเรือช้าลง ฉันบอกนิกกี้กับฮันนาห์ว่าเราจะวิ่งหนีทันทีที่เรือช้าลงพอ พวกเธออยากเถียงแต่ฉันบอกว่าตอนนี้หรือไม่มีโอกาสอีก "เราวิ่งและกระโดดลงน้ำ พวกเขาจะไม่ตามเรามาหรอก พวกเขาต้องพาเด็กสาวคนอื่นลงจากเรือ" ฉันบอกพวกเธอ "อย่าหยุดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เราจะหยุดก็ต่อเมื่อเราอยู่ในน้ำแล้ว" เมื่อเรือเข้าใกล้ท่าเทียบเรือ ฉันกระโดดขึ้นและวิ่งหนี ฉันได้ยินเสียงนิกกี้และฮันนาห์ข้างหลัง แต่ฉันก็ได้ยินเสียงผู้ชายตะโกนใส่เราและเสียงฝีเท้าดังตามหลังเรามา ฉันกระโดดลงน้ำแต่ไม่ได้ยินเสียงน้ำกระเพื่อมครั้งที่สองหรือสาม บ้าเอ๊ย พวกเขาจับนิกกี้กับฮันนาห์ได้อีกแล้วเหรอ ฉันไม่มีเวลาคิดนานเพราะทุกอย่างวุ่นวายไปหมด
ผู้ชายทุกคนยืนอยู่บนเรือยิงใส่ฉัน ฉันดำลงลึกและพยายามหาที่กำบังหรือว่ายหนีไป ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างทะลุผ่านขาฉัน แต่ฉันยังคงมีอะดรีนาลีนสูง ฉันพยายามว่ายขึ้นผิวน้ำแต่ฉันอ่อนแอและอ่อนแอลงทุกวินาที การยิงหยุดลง ฉันแค่ไม่สามารถไปถึงผิวน้ำได้ จากนั้นมีมือเอื้อมมาหาฉันและฉันพยายามต่อสู้กับเขาแต่เขาเอาชนะฉันและพาฉันขึ้นสู่ผิวน้ำ สิ่งสุดท้ายที่ฉันจำได้คือชายคนนี้บอกฉันว่าเขาเป็นฝ่ายดีและมาช่วย จากนั้นฉันก็หมดสติ ฉันรู้สึกว่ามีบางอย่างเคลื่อนไหว ฉันพยายามลืมตาเพื่อดูว่าฉันอยู่ที่ไหน ฉันลืมตาได้นิดหน่อยและเห็นผู้ชายผมดำเปียกและตาสีฟ้ามองลงมาที่ฉัน ฉันได้ยินเขาพูดว่าเธอตื่นแล้ว จากนั้นตาของฉันก็ปิดลงอีกครั้ง ฉันตื่นขึ้นมาที่โต๊ะกับผู้ชาย 3 คนรอบตัว ฉันพยายามดิ้นรนแต่ผู้ชายตาสีฟ้าพูดว่า 'เทวดา เธอปลอดภัยแล้ว พวกเราเป็นฝ่ายดี' บางอย่างเกี่ยวกับเขาทำให้ฉันผ่อนคลายและฉันก็หมดสติอีกครั้ง ฉันเข้าๆ ออกๆ จากการหมดสติ และทุกครั้งที่ฉันลืมตา ชายคนนั้นอยู่ใกล้ๆ ฉัน ระหว่างกลางคืน ฉันคิดว่าเขานอนข้างเตียงฉันบนโซฟา ฉันอาจจะจินตนาการไปก็ได้ แต่มันรู้สึกดีที่รู้ว่ามีคนคอยดูแลฉัน หลังจากที่ฉันผ่านมาหลายวัน ความจริงที่ว่าเขาช่วยฉันจากน้ำและพยายามช่วยเหลือฉันเป็นความรู้สึกที่ดีหลังจากผ่านมา ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่ากี่วันแล้ว แต่อย่างที่ฉันบอก ฉันอาจจะแค่จินตนาการไปก็ได้