โลแกน

บทที่ 30

ผมรู้สึกได้ว่าอีมอรี่ผ่อนคลายและหลับไปในที่สุดข้างหลังผม ผมไม่เคยคิดว่าตัวเองจะเป็นผู้ชายที่ชอบกอด แต่ตอนนี้ผมกลับรู้สึกยากที่จะถอนตัวออกจากอ้อมกอดของอีมอรี่ ในโลกที่สมบูรณ์แบบ ผมคงจะเปลี่ยนร่างและอุ้มเธอไปนอนบนเตียงที่จะสบายกว่า แต่ในโลกที่ผมอาศัยอยู่ตอนนี้ หมาป่าในตัวผมปฏิเสธที่จะขยับตัวออกจากจุดอ...