โลแกน

บทที่ 20

-โลแกน-

ผมมีความรู้สึกปนเปกันมากมาย ขณะนอนข้างเอมอรี่ ผมรู้สึกถึงความถูกต้องที่ปฏิเสธไม่ได้ของการที่เธอนอนบนอกผม ผมของเธอจั๊กจี้จมูกผมและกระจายไปทั่วหมอนเป็นเส้นไหมสีแดงเป็นลอน ผมรู้สึกถึงความไม่ถูกต้องที่นอนกับเธอในคอนโดของผมแทนที่จะเป็นห้องของอัลฟ่าที่แพ็คเฮาส์ ซึ่งเป็นบ้านที่แท้จริงของผม แน่นอนว...