โลแกน

บทที่ 16

โลแกน

ผมต้องยอมรับว่ามีวินาทีหนึ่งที่ผมตกใจว่าอาจจะเอ็มอรีตายคาเตียงเพราะผม ผมไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนหมดสติไปแบบนี้มาก่อน แต่เธอฟื้นขึ้นมาเกือบจะในทันที และผมก็รู้ตัวว่าตัวเองช่างโง่เหลือเกิน เพราะผมยังรู้สึกถึงชีพจรของเธอที่เต้นอยู่ข้างแก้มผม เธอหายใจเข้าลึกๆ ก่อนที่รอยยิ้มเล็กๆ อันงดงามจะปรากฏบนริมฝ...