คู่ของฉันถูกห้ามไม่ให้พบฉันก่อนที่ฉันจะอายุครบ 18 ปี

กลิ่นของไม้จันทน์และลาเวนเดอร์เข้ามาในประสาทสัมผัสของฉัน และกลิ่นนั้นก็ยิ่งแรงขึ้นเรื่อยๆ ฉันลุกขึ้นยืนและหลับตา จากนั้นฉันรู้สึกว่าร่างกายของฉันค่อยๆ ตามกลิ่นนั้นไป ฉันลืมตาขึ้นมาเจอกับดวงตาสีเทาสวยงามคู่หนึ่งที่จ้องกลับมาที่ดวงตาสีเขียว/เฮเซลของฉัน ในขณะเดียวกันคำว่า "คู่ชีวิต" ก็หลุดออกมาจากปากของเราทั้งคู่ เขาคว้าฉันและจูบฉันจนเราต้องหยุดเพื่อหายใจ ฉันเจอคู่ชีวิตของฉันแล้ว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย เดี๋ยวก่อน นี่มันเป็นไปได้ยังไงในเมื่อฉันยังไม่มีหมาป่าของฉัน คุณไม่สามารถหาคู่ชีวิตของคุณได้จนกว่าคุณจะมีหมาป่าของคุณ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย

----------------------------------------

ฉันชื่อเฟรยา คาร์ลอตตา คาบรีรา ลูกสาวของอัลฟ่าของฝูงหมาป่าแดนซ์ซิ่งมูนไลท์ ฉันพร้อมที่จะเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ ได้หมาป่าของฉันและหาคู่ชีวิตของฉัน พ่อแม่และพี่ชายของฉันคอยผลักดันให้ฉันอยู่กับเบต้าของฝูงเราเสมอ แต่ฉันรู้ว่าเขาไม่ใช่คู่ชีวิตของฉัน คืนหนึ่งฉันหลับไปและพบกับคู่ชีวิตที่โชคชะตากำหนดไว้ในความฝัน ชื่อของเขาคืออเล็กซานเดอร์ ฉันไม่รู้ว่าเขาอยู่ฝูงไหน บางทีนี่อาจเป็นแค่ความฝันและเมื่อฉันตื่นขึ้น ทุกอย่างจะหายไป

แต่เมื่อฉันตื่นขึ้นในตอนเช้า ฉันรู้สึกว่าความฝันนั้นเป็นความจริง ฉันหาคู่ชีวิตของฉันเจอก่อนที่จะได้หมาป่าของฉัน

---------------------

ฉันชื่ออเล็กซานเดอร์ ราชาไลแคนอัลฟ่า และคู่ชีวิตของฉัน เฟรยา เรียกฉันว่าอเล็กซ์ หลังจากการค้นหามานานนับศตวรรษ ในที่สุดฉันก็พบคู่ชีวิตของฉัน แต่ฉันต้องรอจนกว่าเธอจะอายุครบ 18 ปีหรือได้หมาป่าของเธอ (อย่างใดอย่างหนึ่งก่อน) ก่อนที่ฉันจะสามารถปรากฏตัวต่อหน้าเธอได้ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะสิ่งที่ปู่ทวดรุ่นที่ 10 ของฉันทำที่ทำให้เทพธิดาแห่งดวงจันทร์โกรธ

ฉันรู้ว่าเฟรยาพิเศษมาก บางทีเธออาจเป็นหนึ่งในพวกเรา ทุกอย่างจะถูกเปิดเผยในคืนที่เธอเปลี่ยนร่าง

เฟรยาจะสามารถรับมือกับทุกอย่างได้หรือไม่? เมื่อวันเกิดของเธอใกล้เข้ามา อันตรายก็ยิ่งคืบคลานเข้ามา


ราชาหมาป่าและลูน่าลึกลับของเขา

ทุกคนที่ยังไม่ได้ออกจากบริเวณนั้นพากันอ้าปากค้างด้วยความตกใจ เกิดอะไรขึ้นกับกษัตริย์ของพวกเขา และทำไมเขาถึงเลือกผู้หญิงที่พยายามฆ่าพวกเขาทั้งหมดมาเป็นราชินี? ผู้คนทั้งหมดสับสนและมองสลับไปมาระหว่างทาบิธาและเฟรยา เฟรยายืนอยู่ตรงนั้นดูเหมือนจะตกใจเกือบเท่าๆ กับทุกคน แต่หมาป่าและไลแคนของเธอบอกให้เธอตั้ง...

บทที่ 1

บทที่ 2

บทที่ 3

บทที่ 4

บทที่ 5

บทที่ 6

บทที่ 7

บทที่ 8

บทที่ 9

บทที่ 10

บทที่ 11

บทที่ 12

บทที่ 13

บทที่ 14

บทที่ 15

บทที่ 16

บทที่ 17

บทที่ 18

บทที่ 19

บทที่ 20

บทที่ 21

บทที่ 22

บทที่ 23

บทที่ 24

บทที่ 25

บทที่ 26

บทที่ 27

บทที่ 28

บทที่ 29

บทที่ 30

บทที่ 31

บทที่ 32

บทที่ 33

บทที่ 34

บทที่ 35

บทที่ 36

บทที่ 37

บทที่ 38

บทที่ 39

บทที่ 40

บทที่ 41

บทที่ 42

บทที่ 43

บทที่ 44

บทที่ 45

บทที่ 46

บทที่ 47

บทที่ 48

บทที่ 49

บทที่ 50

บทที่ 51

บทที่ 52

บทที่ 53

บทที่ 54

บทที่ 55

บทที่ 56

บทที่ 57

บทที่ 58

บทที่ 59

บทที่ 60

บทที่ 61

บทที่ 62

บทที่ 63

บทที่ 64

บทที่ 65

บทที่ 66

บทที่ 67

บทที่ 68

บทที่ 69

บทที่ 70

บทที่ 71

บทที่ 72

บทที่ 73

บทที่ 74

บทที่ 75

บทที่ 76

บทที่ 77

บทที่ 78

บทที่ 79

บทที่ 80

บทที่ 81

บทที่ 82

บทที่ 83

บทที่ 84

บทที่ 85

บทที่ 86

บทที่ 87

บทที่ 88

บทที่ 89

บทที่ 90

บทที่ 91

บทที่ 92

บทที่ 93

บทที่ 94

บทที่ 95

บทที่ 96

บทที่ 97

บทที่ 98

บทที่ 99

บทที่ 100