บทที่ 1
วันนี้เริ่มต้นเหมือนวันปกติทั่วไป ฉันตื่นนอนตอนหกโมงเช้า อาบน้ำ แปรงฟัน หวีผม และแต่งตัวด้วยกางเกงยีนส์ เสื้อโปโลสีฟ้า และรองเท้าผ้าใบก่อนลงไปข้างล่างเพื่อช่วยทำอาหารเช้า ในฝูงของเรา พ่อและแม่ของฉัน ซึ่งเป็นทั้งอัลฟ่าและลูน่า จะให้ฉันกับพี่ชายช่วยทำงานบ้านในฝูง โดยปกติงานพวกนี้จะเป็นหน้าที่ของพวกโอเมก้าในฝูง แต่ที่นี่แม่ให้พวกเราช่วยเพราะท่านบอกว่าจะไม่ยอมให้พวกเราเป็นเด็กขี้เกียจ ไร้ประโยชน์ และถูกตามใจจนเสียคนเหมือนลูกๆ ของอัลฟ่าและลูน่าคนอื่นๆ ฉันไม่ได้รังเกียจการทำอาหาร แต่งานอื่นๆ อย่างเช่นซักผ้า ฉันอยากจะหลีกเลี่ยง แต่ก็ไม่เคยบ่น ทุกคนที่นี่ช่วยกันทำให้งานบ้านเสร็จเร็วขึ้น แล้วฉันก็จะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ
พ่อแม่มักจะบอกพวกเราเสมอว่าไม่มีสมาชิกคนไหนดีกว่าคนอื่น ใช่ พวกเรามียศและอัลฟ่ากับลูน่าจะอยู่บนสุดเสมอ ตามด้วยเบต้า แล้วก็แกมม่า แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าทุกคนจะไม่สำคัญพอๆ กัน พ่อปลูกฝังเรื่องนี้ให้พวกเราตั้งแต่ฉันกับพี่ชายเริ่มเดินได้ โอ้ ฉันช่างไร้มารยาท ขอโทษที่ไม่ได้แนะนำตัวเอง ฉันชื่อเฟรยา คาร์ลอตต้า คาเบรร่า ลูกสาวของอัลฟ่าฟาคุนโดและลูน่าชาร์ลีน คาเบรร่าแห่งฝูงแดนซิ่ง มูนไลท์ พี่ชายของฉันคือนิโคลัส เจมส์ คาเบรร่า อัลฟ่าในอนาคตและคนที่ทำให้ฉันปวดหัวสุดๆ พวกเรามีความสัมพันธ์แบบรักๆ เกลียดๆ ส่วนใหญ่เพราะฉันทนเพื่อนของเขาไม่ได้และเขาก็ทนเพื่อนของฉันไม่ได้
จริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ทั้งหมด ทั้งสองฝ่ายมีเพื่อนอยู่คนนึงที่อีกฝ่ายทนไม่ได้ เพื่อนสนิทของพี่ชายและเบต้าในอนาคต ซาคาไรอาห์ แซมส์ ตั้งแต่ฉันอายุ 16 และเริ่มมีรูปร่าง เขาก็เริ่มจีบฉันหรือจ้องหน้าอกฉันตอนคุยกัน ผู้ชายคนนี้ประหลาดมาก และพี่ชายฉันทำเหมือนมันเป็นความผิดของฉันที่เพื่อนเขาเป็นคนลามก ต่างจากหมาป่าสาวคนอื่นๆ ในฝูง ฉันวางแผนจะเก็บตัวเองไว้สำหรับคู่ชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยคบกับผู้ชายคนไหนที่นี่และฉันปฏิเสธที่จะทำจนกว่าจะรู้ว่าใครคือคู่ชีวิตของฉัน ถ้าเขาอยู่ในฝูงนี้ด้วย
ฉันสวดมนต์ตลอดว่าซาคาไรอาห์จะไม่ใช่คู่ชีวิตของฉัน เพราะฉันคิดจริงๆ ว่าฉันคงจะปฏิเสธเขา ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่วัตถุดิบที่จะเป็นคู่ชีวิตในความเห็นของฉัน แถมเขายังนอนกับผู้หญิงเกือบทุกคนในรัศมีร้อยไมล์ ถ้าเธอเดินได้และมีหน้าอก เขาก็เคยมีอะไรกับเธอแล้ว และจริงๆ แล้วพี่ชายฉันก็ไม่ได้ดีกว่าในเรื่องนี้ แต่อย่างน้อยเขาก็คบหากับผู้หญิงที่เขามีอะไรด้วย ไม่ใช่แค่นัดเจอกันชั่วคราวเหมือนแซค
ย้อนกลับไปที่ฉันกำลังพูดถึง เพื่อนสนิทของฉันคือเรเน่ บูดโร และฉันรักเธอเหมือนพี่สาว แต่เธอมีข้อบกพร่องอย่างหนึ่ง... เธอหลงรักพี่ชายฉันและเชื่อมั่นว่าเขาคือคู่ชีวิตของเธอ เธอทำให้พี่ชายฉันเครียดมากซึ่งเป็นได้ทั้งพรและคำสาป เธอตามเขาไปทุกที่เมื่อไม่ได้อยู่กับฉันและส่งของขวัญให้เขาตลอดทั้งสัปดาห์ ไม่ใช่ทุกวัน แต่มากพอที่จะทำให้เขารำคาญ และนั่นทำให้ฉันขำมาก ก็เพราะมันทำให้พี่ชายฉันหงุดหงิดไงล่ะ พวกเราเป็นพี่น้องกัน เราไม่ควรทำให้อีกฝ่ายรำคาญบ้างเหรอ? อย่าเข้าใจผิดนะ ฉันทำให้เขารำคาญและทำอะไรให้เขาโมโหได้ แต่คนอื่นอย่าลองทำ ไม่งั้นต้องมาเจอกับฉัน พี่ชายกับฉันอาจจะทะเลาะกันเหมือนหมากับแมวทั้งวัน แต่ถ้ามีใครมายุ่งกับคนใดคนหนึ่งในพวกเรา เราจะวางเรื่องทะเลาะกันไว้ก่อนแล้วจัดการกับสถานการณ์นั้น
หลังจากช่วยพนักงานในครัวทำอาหารเช้าและล้างจานเสร็จ ฉันก็ตักอาหารใส่จานแล้วนั่งลงกินก่อนที่จะต้องไปเตรียมตัวซ้อม ฉันงงมาตลอดว่าทำไมพวกเขาถึงจัดตารางซ้อมทันทีหลังกินอาหาร แต่ฉันก็ไม่เคยตั้งคำถามกับวิธีการของพ่อ ถึงแม้ว่าฉันจะคิดว่าเราควรรออีกสักพัก พี่ชายฉันเดินเข้ามาแล้วยีผมฉันเบาๆ ก่อนจะตักอาหารใส่จานแล้วนั่งลงทางขวามือฉัน ฉันคำรามใส่เขาเบาๆ ก่อนจะกลับไปตักเบคอนเข้าปาก เขาแค่หัวเราะเบาๆ ก่อนจะเริ่มกิน
เรานั่งเงียบๆ สักพัก แล้วก็ได้ยินเสียงเพื่อนๆ เดินเข้ามา เหมือนเคย แซคพยายามจะนั่งทางซ้ายของฉัน ขณะที่รีนี่พยายามจะนั่งทางขวาของพี่ชายฉัน เราทั้งคู่คำรามใส่พวกเขาพร้อมกัน พวกเขาค่อยๆ หยุดและมองมาที่เรา พี่ชายฉันพูดก่อนที่ฉันจะพูดอะไร "แซคาไรอาห์ นายควรนั่งอีกข้างของฉัน และรีนี่ ไปนั่งกับเพื่อนของเธอสิ" หลังจากนั้นเขาก็กลับไปกินต่อและฉันก็ทำเหมือนกัน เขาส่งข้อความทางใจบอกฉันว่าเราต้องคุยกันคืนนี้ ฉันก็แค่พยักหน้าเป็นเชิงตอบรับขณะที่จิบน้ำส้ม
สมาชิกแพ็คเริ่มทยอยเข้ามาในห้องอาหารมากขึ้น ฉันมองโทรศัพท์แล้วเห็นว่าฉันต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและเตรียมตัวสำหรับการซ้อม "โอเค ทุกคน เจอกันที่สนามนะ ฉันจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วไปที่สนามซ้อม" พี่ชายฉันแค่ส่งเสียงฮึในลำคอ ขณะที่รีนี่ก็ยุ่งเกินไปกับการจ้องมองพี่ชายฉันจนไม่สนใจฉัน และแซคก็พูดว่า 'เจอกัน!' กับฉันพร้อมกับจ้องมองร่างกายฉัน ฉันหันหลังและวิ่งขึ้นไปที่ห้องของฉันบนชั้นสามก่อนที่จะทำอะไรที่อาจจะทำให้ฉันเดือดร้อนในภายหลัง แม้ว่าจะไม่เสียใจก็ตาม หลังจากเปลี่ยนเป็นสปอร์ตบราสีเหลืองกับเลกกิ้งสีดำใต้กางเกงยิมสีดำ และรองเท้าผ้าใบ ฉันก็วิ่งลงบันไดและเห็นว่าทุกคนออกจากโต๊ะอาหารเช้าไปหมดแล้ว ฉันวิ่งออกไปทางประตูหลังของบ้านแพ็ค แล้วมุ่งหน้าไปที่สนามซ้อม ฉันหาที่ว่างบนหญ้าสำหรับตัวเองเพื่อเริ่มยืดเส้นยืดสาย
"เฮ้ ฉันช่วยเธอยืดกล้ามเนื้อขาได้นะถ้าเธออยากให้ช่วย" ฉันกลอกตาก่อนจะมองขึ้นไปและเห็นแซคกำลังมองลงมาที่ฉัน
"ไม่เป็นไรแซค ฉันยืดคนเดียวได้ และนายก็ควรไปยืดเส้นยืดสายด้วยนะ ฉันหมายถึง นายคงไม่อยากเป็นตะคริวตอนต่อสู้วันนี้หรอก" ฉันยิ้มเยาะเขาและยืดเส้นยืดสายต่อไป
"ฉันยืดเส้นยืดสายเสร็จแล้ว แค่มาดูว่าจะช่วยอะไรเธอได้ไหม" ใช่สิ ไอ้หนุ่ม ราวกับว่าฉันจะยอมให้นายแตะส่วนไหนของร่างกายฉันงั้นแหละ
"แซค ฉันไม่รู้จะพูดยังไงให้นุ่มนวล ฉันจะพูดตรงๆ เลยแล้วกัน หวังว่านายจะเข้าใจในครั้งนี้ ฉันไม่มีความรู้สึกอะไรกับนายทั้งนั้น และจะไม่ไปเดทกับนาย ฉันเก็บครั้งแรกทุกอย่างไว้สำหรับคู่ชีวิตของฉันเมื่อฉันได้พบพวกเขา ฉันไม่ได้พูดเพื่อทำร้ายความรู้สึกนาย หรือเพราะนายเป็นเพื่อนของพี่ชายฉัน และจริงๆ แล้ว นายก็ไม่ใช่คนเดียวที่ฉันบอกแบบนี้ ดังนั้นอย่าคิดมาก ฉันไม่สนใจใครนอกจากคู่ชีวิตของฉัน"