คำเตือน: คอลเลกชันนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้น

บทนำที่หนึ่ง

"คุกเข่าลงสิ เอวา" เขาสั่งด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ฉันขนลุกซู่
"ฉันอยากให้คุณเสร็จบนหน้าฉัน จอช"
"ฉันจะไม่เสร็จแค่บนหน้าคุณหรอกที่รัก ฉันจะเสร็จในตัวคุณและจะถือว่ามดลูกบริสุทธิ์ของคุณเป็นของฉันหลังจากที่ฉันได้ครอบครองจิ๋มบริสุทธิ์ของคุณแล้ว"

******

เอวาเป็นเด็กสาวที่ตกหลุมรักเพื่อนสนิทของพี่ชายที่อายุมากกว่าเธอถึงสิบสองปี แต่เธอต้องการทุกอย่างที่เขามีให้ เอวาเก็บตัวเองไว้เพื่อเขา แต่จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเธอค้นพบความลับที่ใหญ่ที่สุดของจอช? เธอจะสู้เพื่อความรักของพวกเขาหรือจะเดินจากไป?

บทนำที่สอง

"ฉันรักควยของคุณ" ฉันพูดขณะที่เริ่มกระเด้งบนตัวเขาแรงขึ้น ฉันพร้อมจะเสร็จอีกครั้งและพร้อมจะทำให้เขาเสร็จอีกครั้ง

"ฉันรักจิ๋มของคุณ และก้นของคุณ" เขาพูดและสอดนิ้วเข้าไปในก้นฉัน

"โอ้พระเจ้า!" ฉันร้องออกมา มันช่างเร่าร้อนและโคตรเซ็กซี่ "เสร็จให้ฉันสิ ที่รัก" เขาพูด

***

แอชลีย์มีสายตาที่มองไปที่พ่อของเพื่อนเสมอ คุณแมนชินี ที่มาจากอิตาลีและเป็นชายที่ดูดีสำหรับอายุของเขา แต่เธอไม่เคยกล้าพูดออกมาให้ใครฟัง แม้แต่เพื่อนของเธอ เมื่อโอกาสมาถึงเมื่อคุณแมนชินีเสนอที่จะจ่ายค่าเล่าเรียนให้ แอชลีย์ไม่สามารถยับยั้งตัวเองได้และเธอเผยความฝันที่ลึกที่สุดของเธอให้เขาฟัง แต่บางสิ่งเกิดขึ้น และนั่นจะนำความวุ่นวายมาสู่หัวใจที่เปราะบางของเธอ

บทนำที่สาม

เขาพึมพำ "ที่รัก ที่รัก ที่รัก" ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่แล้ว "ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะโง่ขนาดนี้"

ฉันอ้าปากค้าง เปิดตาและดึงตัวออกมามองเขา "ที่รัก?"

เขาสารภาพ "ซาดี ฉันต้องการคุณมาก มาหลายปีแล้ว ฉันนอนไม่หลับในตอนกลางคืน คิดว่ามันจะเป็นอย่างไรถ้าได้อยู่กับคุณ แต่ฉันไม่เคยฝันถึงสิ่งนี้!"

****

การรอคอยวันหยุดฤดูร้อนเมื่อเธออายุครบ 18 ปีเป็นการรอคอยที่ยาวนานที่สุดในชีวิตของซาดี นั่นเป็นเพราะเธอจะได้มีโอกาสอยู่ตามลำพังกับพ่อของเพื่อนสนิท มิเกล และนั่นจะทำให้ความฝันทั้งหมดของเธอเป็นจริง ในช่วงวันหยุดของพวกเขา อดีตภรรยาของมิเกลที่ยังคงรักเขาอยู่ ได้เล่นงานซาดีอย่างรวดเร็ว เธอจะสามารถเอาตัวรอดได้หรือไม่?


เป็นของฉัน คุณพ่อมหาเศรษฐีของฉัน

มุมมองของอิซาเบลล่า
หลังจากที่ฉันมาถึงที่ทำงาน ฉันรีบสั่งอาหารทันที ฉันหิวมากจนพึมพำขณะที่เริ่มหยิบข้าวโอ๊ตพร้อมกับเค้กและผลไม้ บอสของฉันไม่อยู่ตอนนี้ และเป็นเรื่องดีที่ทุกคนรู้ว่าฉันท้อง ฉันจึงสามารถกินอาหารได้อย่างเต็มที่โดยไม่มีใครมาตัดสินว่าฉันกินมากเกินไป นอกจากนี้หลังคลอดลูก ฉันก็จะเริ่มนับวั...

บทที่ 1

บทที่ 2

บทที่ 3

บทที่ 4

บทที่ 5

บทที่ 6

บทที่ 7

บทที่ 8

บทที่ 9

บทที่ 10

บทที่ 11

บทที่ 12

บทที่ 13

บทที่ 14

บทที่ 15

บทที่ 16

บทที่ 17

บทที่ 18

บทที่ 19

บทที่ 20

บทที่ 21

บทที่ 22

บทที่ 23

บทที่ 24

บทที่ 25

บทที่ 26

บทที่ 27

บทที่ 28

บทที่ 29

บทที่ 30

บทที่ 31

บทที่ 32

บทที่ 33

บทที่ 34

บทที่ 35

บทที่ 36

บทที่ 37

บทที่ 38

บทที่ 39

บทที่ 40

บทที่ 41

บทที่ 42

บทที่ 43

บทที่ 44

บทที่ 45

บทที่ 46

บทที่ 47

บทที่ 48

บทที่ 49

บทที่ 50

บทที่ 51

บทที่ 52

บทที่ 53

บทที่ 54

บทที่ 55

บทที่ 56

บทที่ 57

บทที่ 58

บทที่ 59

บทที่ 60

บทที่ 61

บทที่ 62

บทที่ 63

บทที่ 64

บทที่ 65

บทที่ 66

บทที่ 67

บทที่ 68

บทที่ 69

บทที่ 70

บทที่ 71

บทที่ 72

บทที่ 73

บทที่ 74

บทที่ 75

บทที่ 76

บทที่ 77

บทที่ 78

บทที่ 79

บทที่ 80

บทที่ 81

บทที่ 82

บทที่ 83

บทที่ 84

บทที่ 85

บทที่ 86

บทที่ 87

บทที่ 88

บทที่ 89

บทที่ 90

บทที่ 91

บทที่ 92

บทที่ 93

บทที่ 94

บทที่ 95

บทที่ 96

บทที่ 97

บทที่ 98

บทที่ 99

บทที่ 100