ติดเกาะกับพี่ชายต่างแม่

ทำขึ้นสำหรับการเดิน

ขณะที่ฝุ่นตลบคลุ้งรอบตัวเรา ผมเอื้อมไปจับมือจอสลินแล้วบีบเบาๆ

“ไม่รู้เขาจะให้เราเดินไปไกลแค่ไหนนะ” จอสลินพูด แต่น้ำเสียงของเธอบ่งบอกว่าเธอไม่ได้ใส่ใจจริงๆ

“อย่างน้อยคราวนี้ฉันก็มีรองเท้านะ” ผมพูดพลางยิ้มกริ่ม

จอสลินหัวเราะคิกคักแล้วก็ไอสำลักฝุ่น

ผมใช้มือข้างที่ว่างโบกไล่อากาศ แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไ...