Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 150: ปลาไหล

แม็คเคนซี

“วิล!” ฉันเขย่าไหล่เขาขณะที่ชาของเราทั้งสองแก้วหกซึมลงบนเตียงโดยที่ฉันไม่ทันสังเกตเลย “วิล! วิล ตื่นสิ!”

เขาไม่ไหวติง

ด้วยความตื่นตระหนก ฉันแนบหูลงกับอกเขา ยังคงมีเสียงหัวใจเต้นสม่ำเสมอและหนักแน่นอยู่ตรงนั้น ฉันโล่งใจแทบตาย

“เขาไม่เป็นไรหรอก” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากประตู

ฉันสะบัดหน้...