Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 129: อะไรของฉัน?

วิลล์

หลายชั่วโมงต่อมาเมื่อผมลืมตาขึ้น ดวงอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้า สาดแสงสีชมพูเรื่อผ่านทางเข้าสู่ระเบียงเล็กๆ เข้ามาทั่วมพื้นกระเบื้อง สายลมพัดม่านไหวเบาๆ ถ้าที่นี่เป็นสถานที่ฮันนีมูน มันคงจะเพอร์เฟกต์มาก

แต่ที่นี่ไม่ใช่การฮันนีมูน

ผมถอนหายใจ เอาเลยวิลล์ ลืมไปซะว่าเราอยู่ที่ไหนแล้วก็อัด...ของผมให...