Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 225

"โคล!" ผมตะโกนเรียกเขาด้วยพลังจิตที่เข้มแข็งแต่ไม่รุนแรง เขาสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อได้ยินชื่อตัวเองแต่แทบไม่มีปฏิกิริยาอื่นใด

"เดเมียนกำลังหันรถกลับแต่มันนั่งได้แค่สี่คน..."

"ผมเข้าใจครับท่าน" เสียงของเขาเบา เกือบจะเศร้า ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ผมตั้งใจจะสื่อ

"คุณจะเข้าใจถ้าไม่ขัดผมตอนพูด" น้ำเสียงผมฉุนเฉียว แ...