Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 157

แขนของเขายังคงโอบกระชับรอบตัวฉัน เขาปล่อยมือออกทีละข้างเพื่อช่วยสวมเสื้อให้ฉันเท่านั้น ฉันพยายามก้าวขาไปข้างหน้าให้ทันกับก้าวของเขา แต่กลับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและความคับข้องใจ เขาค่อยๆ กระตุ้นให้ฉันก้าวตามจังหวะเขา และในที่สุดเราก็เริ่มเคลื่อนไหวได้ ฉันได้ยินเสียงประตูเปิดขณะที่อัลฟ่าเดินถอยหลัง...