บทที่ 1
วันจันทร์ที่ 22 มกราคม
(มุมมองของโคล)
ผมตื่นจากการหลับใหลเพราะรถบัสสะดุดตอนเลี้ยวออกจากถนนใหญ่เข้าสู่ทางกรวด มันเป็นการเดินทางอันแสนเหน็ดเหนื่อยกว่าสิบสองชั่วโมงจากแพ็คบ้านเกิดของผม เรดแฟง ไปทางตะวันตกเฉียงใต้สู่คริมสันดอว์น ผมเคยได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับแพ็คนี้ ทั้งจากคนที่เคยมาเยือนผ่านโปรแกรมคัดเลือกนักรบและจากข่าวลือทั่วไปที่แพร่สะพัดเกี่ยวกับทุกแพ็ค
มันเป็นหนึ่งในแพ็คที่ยากที่สุดที่จะเข้าร่วมผ่านโปรแกรมคัดเลือก และยังไม่เคยมีนักรบจากเรดแฟงได้รับตำแหน่งที่นี่เลย พอคิดดูแล้ว ผมไม่คิดว่านักรบของเราเคยผ่านเข้ารอบสองที่ไหนมาก่อน อย่างน้อยก็ในช่วงหนึ่งปีครึ่งที่พ่อเริ่มอนุญาตให้ผมเข้าร่วม นี่ทำให้ผมสงสัยว่ากระบวนการคัดเลือกขึ้นอยู่กับทักษะหรือข่าวลือด้านลบที่แพร่สะพัดกันแน่
คริมสันดอว์นมีชื่อเสียงว่าเป็นแพ็คที่เข้มงวดและไม่ให้อภัย เหมือนกับแพ็คของผมเอง ที่คุณสามารถพบตัวเองนอนคว่ำบนโต๊ะรอรับเข็มขัดหนังบางๆ ได้ง่ายๆ นี่คือแพ็คเดียวที่พ่อยอมให้ผมไป พวกที่มีชื่อเสียงโหดร้ายที่สุดในการฆ่าพวกโรกและไม่อดทนต่อคนอ่อนแอหรือแตกต่าง ข่าวลือที่ผมได้ยินเกี่ยวกับพวกเราก็ไม่ต่างกัน ทุกแพ็คในรัศมีการเดินทางสูงสุดสิบสองชั่วโมงมองว่าเราป่าเถื่อนและโหดร้าย ผมอดเห็นด้วยไม่ได้เพราะพ่อของผมเป็นแบบนั้น อย่างน้อยก็กับผม
ทุกแพ็คที่เข้าร่วมโปรแกรมคัดเลือกมีสามทางเลือก รับนักรบเข้าโปรแกรมฝึกแต่ไม่ส่งนักรบออกไป ส่งนักรบไปแพ็คอื่นแต่ไม่รับใครเข้ามา หรือทำทั้งสองอย่าง หลังจากห้าปีที่ไม่มีใครจากแพ็คอื่นขอมาฝึกที่แพ็คเรา พ่อก็เปลี่ยนสถานะในโปรแกรมให้เขาจัดการเฉพาะนักรบจากแพ็คของเขาเองบวกกับแพ็คไวท์แฟงและไวท์มูน ปีนี้เป็นครั้งแรกที่เครสเซนท์มูนเข้าร่วมตั้งแต่เราเป็นพันธมิตรกัน
การคัดเลือกครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่พ่อมีหมาป่า 120 ตัวจากสี่แพ็คเข้าร่วม ซึ่งหมายความว่าเรามีหมาป่าเต็มจำนวน 24 ตัวจากเรดแฟงและพันธมิตรล่าสุดเครสเซนท์มูนบนรถบัสคันนี้ ตามที่ผมเข้าใจ การเป็นสมาชิกแต่ละที่มีค่าใช้จ่าย และมันถูกกว่าสำหรับพ่อที่จะเปลี่ยนเป็นเพียงส่งนักรบออกไปแทนที่จะรอให้นักรบเข้ามา
ผมเป็นลูกชายคนเล็กของอัลฟ่าชาร์ลส์ เรดเมน อัลฟ่าและผู้นำเพียงคนเดียวของแพ็คเรดแฟง ผมเป็นคนสุดท้องในลูกทั้งหกคนของเขา ผมเกิดก่อนกำหนดและไม่เหมือนฉลอี ฝาแฝดของผม ที่ผมต้องดิ้นรนเพื่อหายใจด้วยตัวเอง ผมคิดว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง พ่อไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับคนอ่อนแอแบบผม ผมจึงกลายเป็นลูกชายที่เขาไม่ต้องการ ลูกชายที่เขารู้สึกว่าไม่สมควรมีชีวิตอยู่
ผมหาวและค่อยๆ ยืดตัว ระวังที่จะกลั้นเสียงร้องที่พยายามจะหลุดออกมาจากลำคอ เพราะอาการบาดเจ็บจากการถูกทุบตีเมื่อคืนวันเสาร์ยังไม่เริ่มหาย ผมแอบมองออกไปนอกหน้าต่างใหญ่ของรถบัสเช่าเหมาลำที่ถูกส่งมารับพวกเราจากแพ็คเพื่อเดินทางไปคริมสันดอว์น เป็นครั้งแรกที่ผมได้นั่งรถที่ใหญ่และสบายขนาดนี้ เพื่อลดเวลาที่ผู้เข้ารอบต้องอยู่บนถนน สภาได้สั่งการเมื่อเร็วๆ นี้ว่าเฉพาะรถบัสเช่าเหมาลำเท่านั้นที่สามารถใช้ในการเดินทางที่นานกว่าสามชั่วโมง เพื่อให้คนขับต้องหยุดเฉพาะเวลาพักรับประทานอาหารเท่านั้น
ความมืดภายนอกเพิ่มความกระวนกระวายทั่วไปของผมที่ต้องออกจากบ้าน ผมเป็นหนึ่งในคนแรกๆ ที่ขึ้นรถบัส กระตือรือร้นที่จะหนีออกจากสถานที่ที่ไม่เคยเป็นบ้านสำหรับผม แต่ความวิตกกังวลของผมพุ่งสูงขึ้นทุกครั้งที่ผมเข้าสู่อาณาเขตใหม่ ผมเคยไปสามแพ็คตั้งแต่พ่อยอมและเริ่มอนุญาตให้ผมออกจากอาณาเขต อัลฟ่าของทั้งสามแพ็คคล้ายกับของผมเอง ไม่ยอมรับความอ่อนแอทางการแพทย์และสุขภาพจิตของผม ผมต้องกินยาหลากหลายชนิดเมื่อผมสามารถหามันได้ ผมมองลงที่มือขณะที่รู้สึกว่ามันเริ่มสั่น แอบสาปแช่งพ่อที่ขัดขวางไม่ให้ผมเดินไปที่เรดเจเนอรัล ที่ซึ่งผมมียาโรคหอบหืดและยาคลายกังวลรอผมอยู่หลายเดือน มันเป็นสามเดือนครึ่งอันแสนลำบากตั้งแต่ยาส่วนใหญ่ของผมหมด ผมหมดยาเพียงสองสัปดาห์ก่อนกลับมาเร็วจากแพ็คเรดมูน และมันเป็นไปไม่ได้เลยที่ผมจะไปโรงพยาบาลเพื่อรับยาเพิ่ม เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะบังคับให้ผมเข้าร่วมการฝึกส่วนตัวของเรา อย่างน้อยนั่นคือสิ่งที่เขาเรียกมันเวลาพูดกับคนในแพ็คเกี่ยวกับผม
แม้จะเป็นผู้ใหญ่แล้ว ฉันก็ยังคงต้องทนกับการกระทำทารุณและการทรมานจากเขา ร่างกายของฉันยังคงเจ็บปวดไม่หายจากการถูกทุบตีเมื่อคืนวันเสาร์ และฉันยังไม่หายดีจากอาการสมองกระทบกระเทือนที่อังเดรทำให้ เมื่อไม่นานมานี้ แม้แต่พี่ชายคนโตของฉันและลูน่าของเขาก็เข้าร่วมในเกมป่วยๆ นี้ด้วย ตลอดชีวิตที่ผ่านมา ฉันถูกเรียกว่าอ่อนแอและไม่สมควรได้รับตำแหน่งอัลฟ่า เขาบอกว่าการทุบตีฉันนั้นเป็นการเสริมสร้างความแข็งแกร่ง เพื่อสอนให้ฉันเป็นอัลฟ่าที่โหดเหี้ยมอย่างที่เขาคิดว่าเหมาะสมและน่านับถือ เขาทำลายโอกาสที่ฉันจะได้เป็นอัลฟ่าเมื่อเขาเฆี่ยนฉันในวันเกิดอายุสิบห้าปี อีกห้าวันจะครบแปดปีที่เขาเปลี่ยนชีวิตฉันไปอย่างสิ้นเชิง วันเสาร์นี้ฉันจะอายุยี่สิบสามปี แต่มันก็ไม่ได้สำคัญอะไร ไม่เหมือนพี่น้องคนอื่นๆ วันเกิดของฉันไม่เคยถูกเฉลิมฉลองเลย
ฉันรู้ว่าที่สูง 5 ฟุต 10 นิ้ว ฉันค่อนข้างตัวเล็กสำหรับอัลฟ่า ซึ่งโดยเฉลี่ยแล้วมีความสูงประมาณ 6 ฟุตถึง 6 ฟุต 2 นิ้ว แต่ฉันก็ไม่ได้ตัวเล็กมาก เมื่อร่างกายอยู่ในสภาพที่ดีที่สุด ฉันมีรูปร่างล่ำสันแต่กล้ามเนื้อแน่นหนักประมาณ 220 ปอนด์ ฉันเคยไปอยู่กับฝูงมาแล้วสามฝูงตั้งแต่เริ่มโปรแกรมนี้ ทั้งสามฝูงส่งทุกคนจากเรดแฟงกลับบ้านหลังจากเพียงสามเดือนเท่านั้น และใครก็ตามที่ถูกไล่ออกก่อนกำหนดต้องรอจนกว่าจะเริ่มรอบถัดไป ทุกรอบใช้เวลาทั้งหมดหกเดือน บางคนย้ายจากฝูงหนึ่งไปอีกฝูงหนึ่งเป็นเวลาสิบแปดเดือนก่อนกลับบ้าน ตามที่ฉันรู้ เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับนักรบเรดแฟงมาก่อน
ฉันทำให้มือที่สั่นนิ่งขึ้นด้วยการเริ่มทำสิ่งที่ฉันทำเป็นประจำ กำมือแน่นก่อนคลายออกแล้วทำซ้ำ ไม่นานนัก ขณะที่ฉันเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันก็เริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นซึ่งช่วยจัดการกับความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้นได้ แปลกที่ฝูงสุดท้ายที่ฉันอยู่ เรดมูน เป็นครั้งแรกที่ฉันได้รับยาระหว่างการเข้าร่วมโปรแกรม มันช่วยในการพบปะและทดสอบครั้งแรก แต่ก็ไม่เพียงพอที่จะป้องกันฝันร้ายของฉัน
พระจันทร์เต็มดวงเป็นพรที่ส่องสว่างป่าทึบที่ขนาบถนนยาวเข้าสู่อาณาเขตคริมสันดอว์น หมาป่าในตัวฉันครางเบาๆ ในหัว สัตว์ที่สงบในตัวฉันไม่เคยมีโอกาสได้วิ่งไปในป่าอย่างอิสระเหมือนหมาป่าตัวอื่นๆ เราได้เรียนรู้อย่างยากลำบากว่าฉันจะไม่มีวันเป็นคนหมาป่า "ปกติ" ความลังเลของพ่อที่จะให้ฉันเข้าร่วมโปรแกรมทำให้ฉันสงสัยว่าเขาอาจค้นพบความลับที่ใหญ่ที่สุดของฉัน สิ่งที่ฉันไม่ต้องการให้ใครรู้ นั่นคือการเฆี่ยนเมื่อแปดปีก่อนได้ทำลายเส้นประสาทที่หลังส่วนล่างของฉันอย่างถาวร ทำให้ฉันไม่สามารถเปลี่ยนร่างได้อย่างปลอดภัย นี่ทำให้ฉันต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อปกปิดไม่ให้ทุกคน ทั้งเพื่อนร่วมฝูงและผู้เกี่ยวข้องกับโปรแกรม รู้ว่าฉันเป็นคนหมาป่าที่เปลี่ยนร่างไม่ได้
โดยปกติแล้ว คนหมาป่าที่เปลี่ยนร่างไม่ได้คือคนที่เกิดมาโดยไม่มีหมาป่าในตัว คนหมาป่าที่เปลี่ยนร่างไม่ได้โดยกำเนิดนั้นพบได้ทั่วไปในระดับโอเมก้าและแกมม่า โดยประมาณร้อยละห้าสิบของโอเมก้าได้รับผลกระทบนี้ แต่มันเป็นเรื่องหายากมาก เพียงร้อยละห้าเท่านั้น ที่จะพบคนหมาป่าที่เปลี่ยนร่างไม่ได้ในระดับอัลฟ่า และแม้แต่คนที่พบก็มักจะอยู่ในสถานการณ์คล้ายกับฉัน มีความเสียหายถาวรที่ทำให้การเปลี่ยนร่างไม่ปลอดภัย
ความสามารถในการสืบทอดและรักษาการเยียวยาอย่างรวดเร็วของคนหมาป่าขึ้นอยู่กับว่าการบาดเจ็บเกิดขึ้นเมื่อไหร่ หากเกิดขึ้นก่อนการเปลี่ยนร่างครั้งแรก ความสามารถในการเยียวยาจะยังคงอยู่ในระยะเหมือนเด็ก แม้ว่าลูกหมาป่าจะเยียวยาเร็วกว่ามนุษย์หรือลูกครึ่ง แต่ก็ยังใช้เวลาสี่สัปดาห์สำหรับลูกหมาป่าในการเยียวยาการบาดเจ็บเดียวกันที่ผู้ใหญ่ใช้เวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์ ซึ่งเป็นสถานการณ์ของฉัน เมื่อร่างกายอยู่ในสภาพดี ฉันใช้เวลาประมาณสี่สัปดาห์เพื่อเยียวยากระดูกหัก ไม่ว่าในสถานการณ์ใด คนหมาป่าที่เปลี่ยนร่างไม่ได้ไม่สามารถเป็นนักรบได้ เพราะพวกเขามีความเปราะบางและถูกฆ่าได้ง่ายในสนามรบเช่นเดียวกับหมาป่าตัวเมียที่ตั้งครรภ์หรือลูกหมาป่า โชคดีที่เป้าหมายสุดท้ายของฉันไม่ใช่การเป็นนักรบ
ความปรารถนาของฉันคือการได้รับสองสิ่งและเพียงสองสิ่งเท่านั้น ฉันใช้การฝึกเล็กๆ น้อยๆ ที่ได้รับจากแต่ละฝูงและสร้างมันให้เป็นการป้องกันตัวของฉันเอง เนื่องจากการฝึกทั้งหมดมุ่งเน้นไปที่หมาป่าที่เปลี่ยนร่างได้ ฉันจึงต้องปรับให้เข้ากับความต้องการของฉัน แต่ฉันเรียนรู้ได้เร็วและมีความคิดสร้างสรรค์มาก ด้วยวิธีนี้ ฉันตั้งใจจะคิดค้นวิธีป้องกันตัวเองในร่างมนุษย์โดยเฉพาะ เป้าหมายที่สองของฉันคือการหาคู่ชีวิต หมาป่าตัวเมียเพียงคนเดียวที่พระจันทร์เทพีสร้างขึ้นมาเพื่อฉันโดยเฉพาะ อีกครึ่งหนึ่งของฉัน