ค่ำคืนแห่งความหลงใหลกับทนายเศรษฐี

บทที่ 8: หายไปคนนั้น

แสงแดดส่องผ่านหน้าต่างห้องให้น้ำเกลือขณะที่ชาร์ล็อตค่อยๆ ลืมตา สมองของเธอเริ่มแจ่มใสขึ้นทีละน้อย เธอสังเกตเห็นผ้าห่มนุ่มๆ คลุมตัวอยู่ และห้องเงียบมากจนได้ยินแค่เสียงหยดของน้ำเกลือ เมื่อมองไปรอบๆ เธอเห็นเฟรดเดอริคยืนอยู่ที่ประตู กำลังคุยโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงเบาแต่หนักแน่น

ชาร์ล็อตมองเขาเงียบๆ ผู้หญิงคนอื่นในห้องก็จ้องมองเขาเช่นกัน สายตาของพวกเธอเห็นได้ชัด

เฟรดเดอริคเงยหน้าขึ้นและเห็นว่าชาร์ล็อตตื่นแล้ว เขารีบวางสายและเดินเข้ามาหา

"ตื่นแล้วเหรอ รู้สึกเป็นยังไงบ้าง" เฟรดเดอริคถามด้วยความเป็นห่วง

ชาร์ล็อตหน้าแดง เมื่อถูกจับได้ว่ากำลังมอง "ดีขึ้นมากแล้วค่ะ แค่เหนื่อยนิดหน่อย"

เฟรดเดอริคพยักหน้า "พอน้ำเกลือหมด ผมจะพาคุณกลับบ้าน"

ชาร์ล็อตรู้สึกไม่ดีที่รบกวนเขา แต่เฟรดเดอริคยืนกรานจะช่วย

ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาออกจากโรงพยาบาล เฟรดเดอริคเปิดประตูรถและช่วยชาร์ล็อตขึ้นนั่งที่เบาะข้างคนขับ เขาเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ แต่พอกำลังจะสตาร์ทรถ โทรศัพท์ของเขาก็สั่น เฟรดเดอริคมองและถอนหายใจ "ผมต้องแวะไปที่อพาร์ตเมนต์เพื่อรับแฟกซ์ หลังจากนั้นจะพาคุณกลับบ้าน"

ชาร์ล็อตลังเล เธอรู้ดีว่าการที่ผู้หญิงไปที่อพาร์ตเมนต์ของผู้ชายโสดหมายความว่าอะไร แต่เธอไม่พูดอะไร ซึ่งเท่ากับยินยอม

ยี่สิบนาทีต่อมา รถจอดที่หน้าอพาร์ตเมนต์ในย่านหรูของซีแอตเทิล ที่พักของเฟรดเดอริคกว้างประมาณ 2,000 ตารางฟุตและตกแต่งอย่างหรูหรา เฟอร์นิเจอร์สั่งทำและการตกแต่งอันประณีตสะท้อนรสนิยมอันเลิศหรูและสถานะที่สูงส่งของเจ้าของอย่างชัดเจน

เฟรดเดอริคชี้ไปที่โซฟาในห้องนั่งเล่น บอกให้ชาร์ล็อตพักที่นั่น แล้วเขาก็เข้าไปในห้องทำงาน เขารับแฟกซ์และโทรหาลูซี่เพื่อสั่งงานบางอย่าง

หลังจากทำงานเสร็จ เฟรดเดอริคกำลังจะพาชาร์ล็อตกลับบ้านเมื่อโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงริงโทนพิเศษ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังจากผ่านไปสักพัก เขาก็วางสาย คนปลายสายไม่โทรกลับมา ดูเหมือนจะภูมิใจในตัวเองมาก

อารมณ์ของเฟรดเดอริคเสียลง เขาคว้าขวดเหล้าแรงจากบาร์ หลังจากดื่มไปสองแก้ว เขายืนอยู่ข้างหน้าต่างบานใหญ่จากพื้นถึงเพดาน มองออกไปที่ความมืดอย่างเงียบๆ

ชาร์ล็อตที่รออยู่ข้างนอก แรกเริ่มได้ยินเสียงเครื่องแฟกซ์ แต่หลังจากโทรศัพท์ของเฟรดเดอริคดังขึ้น ก็เงียบไป ด้วยความเป็นห่วง เธอค่อยๆ เปิดประตูห้องทำงาน

เฟรดเดอริคหันหลังให้เธอ ชาร์ล็อตมองไม่เห็นใบหน้าของเขา แต่เงาร่างของเขาเต็มไปด้วยความเหงา สัญชาตญาณบอกเธอว่าเฟรดเดอริคมีใครบางคนในใจและกำลังคิดถึงคนๆ นั้น

เธอไม่อยากรบกวนเขาและพยายามเดินออกไปเงียบๆ

"หยุด!" เสียงแหบเล็กน้อยของเฟรดเดอริคดังมาจากด้านหลังเธอ

ชาร์ล็อตชะงัก แล้วเธอก็รู้สึกถึงอ้อมกอดที่โอบมาอย่างนุ่มนวล

วันนี้ชาร์ล็อตสวมชุดหลวมๆ กระดูกไหปลาร้าของเธอดูทั้งสง่างามและเซ็กซี่ สายตาของเฟรดเดอริคเริ่มร้อนแรง เขาค่อยๆ งับที่ลำคอบอบบางของเธอ ลมหายใจร้อนๆ ของเขาอยู่ข้างหู เขาค่อยๆ รูดซิปชุดของเธอลง สายเลื่อนหลุด เผยให้เห็นผิวขาวและชุดชั้นในอันบอบบาง

มือของเขาจับเต้านมของเธอโดยสัญชาตญาณ นวดเบาๆ รู้สึกถึงร่างกายของเธอที่สั่นสะท้าน

เสียงในใจของชาร์ล็อตบอกว่าอารมณ์ของเฟรดเดอริคไม่มั่นคง และแม้ว่าพวกเขาจะนอนด้วยกัน เขาอาจจะไม่ยอมรับมันในภายหลัง แต่แขนขาของเธออ่อนแรง และเธอไม่สามารถต้านทานความหลงใหลของเฟรดเดอริคได้

ที่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ของอพาร์ตเมนต์หรู ข้อมือเรียวของชาร์ล็อตถูกยกสูง และเธอถูกกดแนบกับกระจก เขาถอดเสื้อผ้าของเธอออก ผิวที่เปล่งประกายของเธอส่องแสงยั่วยวนภายใต้แสงไฟ