Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 687 แลนดอนเสียใจ

แววตาของเลนเนิร์ดฟ้องทุกอย่าง

เคทลินมองตามสายตาเขาไป ใบหน้าก็ซีดเผือดเมื่อเหลือบไปเห็นแลนดอนซึ่งกำลังมองเธออยู่เช่นกัน

ครู่ต่อมา เลนเนิร์ดจับมือเธอเบาๆ แล้วเอ่ยเสียงนุ่ม "เราไปทักทายเพื่อนร่วมงานของผมกันไหมครับ"

เคทลินพยักหน้าช้าๆ

หลังจากนั้น เธอก็จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าออกจากงานเลี้ยงมาได้อย่างไร รู...