Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 678 แลนดอนไม่เห็นมานานแล้ว!

เมื่อแลนดอนได้ยินชื่อของเคทลิน เขาก็ชะงักไปครู่หนึ่ง หลังจากนิ่งเงียบไปนาน เขาก็ฝืนยิ้มแล้วพูดว่า "ก็ดีแล้วล่ะที่เธอกลับมา"

ตอนนั้นเอง เถ้ากระดูกของฟีบี้กำลังถูกนำไปฝัง

แสงแดดสาดส่องเจิดจ้า ทอดเงาทึบลงบนป้ายหลุมศพ รูปของเธอบนแผ่นหินนั้นเป็นหญิงสาวที่ยังเยาว์วัยและงดงาม เมื่อเธอจากไป ความทรงจำเลวร้าย...