ค่ำคืนแห่งความหลงใหลกับทนายเศรษฐี

บทที่ 6: ความหลงใหลในรถ

เสียงของเฟรเดอริคทุ้มลึกและเด็ดขาด ทำให้ใบหน้าของชาร์ลอตต์แดงก่ำด้วยความอับอาย

ความจริงคือ เธอไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับอีธานเลย!

แต่เธอไม่อยากยอมรับเรื่องนั้น เธอจึงแกล้งทำตัวสงบและจ้องมองออกไปที่สายฝน

รถค่อยๆ จอดลงตรงหน้าอพาร์ตเมนต์ของชาร์ลอตต์ เธอปลดเข็มขัดนิรภัยและกำลังจะเปิดประตูเมื่อเธอรวบรวมความกล้าพูดว่า "คุณฮอว์กินส์ ถ้าคุณช่วยพ่อฉันออกมา ฉันสัญญาว่าจะออกจากซีแอตเทิลและไม่กลับมาอีกเลย ฉันจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับงานแต่งงานของคุณหนูฮอว์กินส์"

เฟรเดอริคหัวเราะเบาๆ "เธอจะยอมนอนกับฉันเพื่อช่วยพ่อเธอเหรอ?"

เธอตอบไม่ได้ มันจะทำให้เธอดูสิ้นหวังเกินไป ทันใดนั้น เฟรเดอริคคว้าแขนเธอไว้ ด้วยการกระชากเพียงครั้งเดียว เธอก็อยู่ในอ้อมแขนของเขา จมูกของเขาเข้ามาใกล้ลำคอเธอ สูดกลิ่นของเธอลึกๆ เสียงของเขาแฝงด้วยความมึนเมา "ร่างกายของเธอช่างงดงาม"

ชาร์ลอตต์ดิ้นรนในอ้อมแขนของเขาแต่ไม่สามารถหลุดพ้นได้ หัวใจของเธอเต้นรัว รู้สึกถึงความเป็นชายที่แข็งแกร่งของเฟรเดอริค ซึ่งทำให้ลมหายใจของเธอเร็วขึ้น

ชาร์ลอตต์พบว่าตัวเองนอนทับอยู่บนตัวเขา ริมฝีปากของพวกเขาประกบกันในจูบที่ร้อนแรง หน้าอกอวบอิ่มของเธอเผยออกมาครึ่งหนึ่ง แกว่งไกวเล็กน้อยตามการเคลื่อนไหวของเธอ ทำให้เขาคลั่งไคล้

เฟรเดอริคจูบริมฝีปากนุ่มของเธอในขณะที่มือของเขานวดหน้าอกข้างหนึ่งของเธอ แหย่ยอดอกที่ตั้งชันของเธอพร้อมรอยยิ้มซุกซน "เธอไวต่อความรู้สึกแบบนี้เสมอเลยหรือ?"

"เฟรเดอริค อย่าทำแบบนี้เลย" เสียงของชาร์ลอตต์สั่นเครือขณะที่เธอพยายามผลักเขาออกไป แต่เธออ่อนแรงเกินไป

เฟรเดอริคเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาวาววับด้วยแสงที่เถื่อนและดิบ เสียงของเขาทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยการยั่วยวน "ชาร์ลอตต์ เธอรู้ว่าฉันต้องการอะไร"

มือของเขายังคงสำรวจร่างกายของเธอ ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยการแกล้งและความเป็นเจ้าของ

ข้างนอก ลมและฝนกระหน่ำอย่างรุนแรง ที่ปัดน้ำฝนเคลื่อนไหวเป็นจังหวะไปมา ทำให้ภาพในรถบางครั้งชัดเจน บางครั้งพร่ามัว

ทักษะของเฟรเดอริคปฏิเสธไม่ได้ และในเวลาไม่นาน เขาก็พาชาร์ลอตต์ไปถึงจุดสุดยอด เธอทรุดลงในอ้อมแขนของเขา อยู่ภายใต้ความเมตตาของเขาโดยสิ้นเชิง บางครั้งเธอลืมตาขึ้นและเห็นภาพสะท้อนที่เปลือยเปล่าของตัวเองในกระจกรถ รู้สึกตกใจกับตัวเอง

ชาร์ลอตต์คิด 'ผู้หญิงที่ปล่อยตัวคนนี้เป็นฉันจริงๆ หรือ?'

เฟรเดอริคตื่นเต้น ด้วยสถานะของเขา เขาไม่ได้จะสนองความปรารถนาของตัวเองในรถ เขากดริมฝีปากเธอ เสียงของเขาแหบพร่า "มีโรงแรมห้าดาวอยู่แถวนี้ อยากไปใช้เวลาคืนนี้ที่นั่นไหม?"

ชาร์ลอตต์เริ่มได้สติขึ้นมาบ้าง

แม้จะมึนงงจากจูบของเขา เธอก็ยังบอกได้ว่าเฟรเดอริคต้องการแค่ความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน เธอเกาะคอเขาและอ้อนวอนเบาๆ "คุณฮอว์กินส์ ได้โปรด ช่วยพ่อฉันด้วย"

เฟรเดอริคหมดความสนใจ

เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมา จุดมัน และสูบช้าๆ ก่อนจะพูดว่า "ถ้าเธอเล่นเกมไม่เป็น ก็อย่าเริ่ม มันน่าเบื่อเกินไป"

ชาร์ลอตต์หน้าหนาและจูบเขาอีกครั้ง เฟรเดอริคไม่ตอบสนอง ดวงตาลึกของเขาจ้องมองเธอ

ชาร์ลอตต์หน้าแดง เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แต่การยั่วยวนเล็กๆ น้อยๆ นี้ไม่เพียงพอที่จะส่งผลต่อเฟรเดอริค

เขาสูบบุหรี่ไปครึ่งมวนก่อนจะดับมัน เสียงของเขากลับมาเย็นชาอีกครั้ง "ฉันจะพาเธอกลับ"

ชาร์ลอตต์อับอายเกินกว่าจะอยู่บนตักของเขาต่อไป จึงค่อยๆ ขยับออกห่าง

ผู้ใหญ่เข้าใจว่าการหยุดมีเพศสัมพันธ์ครึ่งทางนั้นไม่สบายตัวสำหรับทั้งสองฝ่าย

เฟรเดอริคจ้องมองเธอ ลมหายใจของเขาหนักขึ้นเล็กน้อย

ชาร์ลอตต์นั่งกลับไปที่เบาะผู้โดยสาร ไม่ได้สวมเสื้อคลุมของเขาอีกต่อไป และค่อยๆ หันหน้าไปมองออกนอกหน้าต่าง

เธอเข้าใจว่าด้วยรูปลักษณ์ของเธอ เฟรเดอริคคงไม่ทำลายหลักการของเขาเพื่อเธอ

เธอรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย

การเดินทางที่เหลือเงียบงัน ไม่มีใครพูดอะไร

เฟรเดอริคส่งเธอที่บ้าน และฝนได้หยุดตกแล้ว เธอจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของเธอให้เรียบร้อยและเปิดประตูรถ

เฟรเดอริคมองดูสภาพที่ลุกลี้ลุกลนของเธอ มีร่องรอยของความสงสารที่แทบจะสังเกตไม่ได้ในดวงตาของเขา

แต่อาจเป็นเพราะการสัมผัสทางร่างกายของพวกเขา เขาให้เบาะแสกับเธอ "หาไมเคิล เทย์เลอร์ ถ้าเขาจัดการคดีของพ่อเธอ เขาอาจจะได้รับโทษเบาลง"

จากนั้นเขาก็เอื้อมไปที่ช่องเก็บของและดึงนามบัตรออกมา "ข้อมูลติดต่อของไมเคิล"

ชาร์ลอตต์กำมันแน่น และทันทีที่ประตูรถปิด เฟรเดอริคก็ขับรถออกไปทันที

ชาร์ลอตต์ยืนอยู่ในความมืด รู้สึกหนาวเย็นไปทั่วร่างกาย

เธอรู้สึกหลงทางมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป