ค่ำคืนแห่งความหลงใหลกับทนายเศรษฐี

บทที่ 6: ความหลงใหลในรถ

น้ำเสียงของเฟรเดอริกทุ้มต่ำและทรงอำนาจ ทำให้ใบหน้าของชาร์ล็อตต์แดงก่ำด้วยความอับอาย

ความจริงก็คือ เธอไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับอีธานเลย!

แต่เธอไม่อยากยอมรับ จึงแสร้งทำเป็นใจเย็นและมองออกไปนอกหน้าต่างที่สายฝนกำลังโปรยปราย

รถยนต์ค่อยๆ จอดลงหน้าอาคารอพาร์ตเมนต์ของชาร์ล็อตต์ เธอปลดเข็มขัดนิรภัยและกำลังจะเปิดประตู ทว่าเธอรวบรวมความกล้าพูดขึ้นว่า "คุณฮอว์กินส์คะ ถ้าคุณช่วยพ่อฉันออกมาได้ ฉันสัญญาว่าจะออกจากซีแอตเทิลและไม่กลับมาอีกเลย ฉันจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการแต่งงานของคุณหนูฮอว์กินส์ด้วยค่ะ"

เฟรเดอริกหัวเราะเบาๆ "เธอจะยอมนอนกับฉันเพื่อช่วยพ่อของเธอเลยเหรอ"

เธอตอบไม่ได้ เพราะมันจะทำให้เธอดูสิ้นหวังเกินไป ทันใดนั้น เฟรเดอริกก็คว้าแขนของเธอไว้ ด้วยแรงดึงเพียงครั้งเดียว ร่างของเธอก็ตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา จมูกของเขาอยู่ใกล้ซอกคอเธอ สูดดมกลิ่นกายของเธออย่างลึกล้ำ น้ำเสียงของเขาเจือความมัวเมา "เรือนร่างของเธอช่างสวยงามเหลือเกิน"

ชาร์ล็อตต์ดิ้นรนอยู่ในอ้อมแขนของเขาแต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้ หัวใจของเธอเต้นระรัว สัมผัสได้ถึงความเป็นชายที่แข็งแกร่งของเฟรเดอริก ซึ่งทำให้ลมหายใจของเธอถี่กระชั้น

ชาร์ล็อตต์พบว่าตัวเองนอนทาบทับอยู่บนตัวเขา ริมฝีปากของทั้งสองประกบกันในจูบอันเร่าร้อน หน้าอกอวบอิ่มของเธอเผยอออกมาครึ่งหนึ่ง ไหวสั่นเล็กน้อยตามจังหวะการเคลื่อนไหว ปลุกเร้าอารมณ์ดิบของเขาอย่างรุนแรง

เฟรเดอริกจูบพรมริมฝีปากนุ่มของเธอขณะที่มือข้างหนึ่งบีบเคล้นทรวงอกอิ่ม อีกมือก็หยอกเย้ากับยอดถันที่ชูชันด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ "เธอไวต่อความรู้สึกแบบนี้ตลอดเลยหรือเปล่า"

"เฟรเดอริก ได้โปรด อย่าทำอย่างนี้เลยค่ะ" เสียงของชาร์ล็อตต์สั่นเครือขณะพยายามผลักเขาออก แต่เธอก็อ่อนแอเกินไป

เฟรเดอริกเงยหน้าขึ้น ดวงตาของเขาเป็นประกายวาวโรจน์ป่าเถื่อน น้ำเสียงทุ้มต่ำและเต็มไปด้วยการเชื้อเชิญ "ชาร์ล็อตต์ เธอก็รู้ว่าฉันต้องการอะไร"

มือของเขายังคงลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยการหยอกเย้าและความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

ข้างนอก ลมฝนโหมกระหน่ำ ที่ปัดน้ำฝนเคลื่อนไหวเป็นจังหวะไปมา ทำให้ภาพภายในรถยนต์เดี๋ยวชัดเจน เดี๋ยวพร่าเลือน

ลีลาของเฟรเดอริกนั้นร้ายกาจนัก และในเวลาไม่นาน เขาก็พาชาร์ล็อตต์ไปถึงจุดสุดยอดจนได้ ร่างกายของเธออ่อนระทวยในอ้อมแขนของเขา ตกอยู่ใต้อาณัติของเขาโดยสิ้นเชิง บางครั้งเธอลืมตาขึ้นมาเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในกระจกรถที่ดูเร่าร้อนไร้ยางอาย ก็ตกใจกับภาพนั้น

ชาร์ล็อตต์คิดในใจ 'ผู้หญิงที่ร้อนแรงคนนี้คือฉันจริงๆ หรือ'

เฟรเดอริกเกิดอารมณ์ขึ้นมา ด้วยสถานะของเขา คงไม่ปลดปล่อยความต้องการในรถแน่ เขาบดเบียดริมฝีปากของเธอกับริมฝีปากของเขา เสียงแหบพร่า "แถวนี้มีโรงแรมห้าดาว ไปค้างคืนที่นั่นกันไหม"

ชาร์ล็อตต์ได้สติขึ้นมาบ้าง

แม้จะมึนเมาจากจูบของเขา เธอก็ยังพอจะมองออกว่าเฟรเดอริกต้องการเพียงความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน เธอกอดคอเขาไว้และอ้อนวอนเสียงเบา "คุณฮอว์กินส์คะ ได้โปรด ช่วยพ่อของฉันด้วยนะคะ"

เฟรเดอริกหมดความสนใจ

เขาเอื้อมมือไปหยิบบุหรี่ จุดมัน แล้วสูดควันเข้าปอดช้าๆ ก่อนจะพูดว่า "ถ้าเล่นเกมนี้ไม่ไหว ก็อย่าริเริ่มมันเลย ไม่อย่างนั้นมันจะน่าเบื่อมากนะ"

ชาร์ล็อตต์ทำใจกล้าจูบเขาอีกครั้ง เฟรเดอริกไม่ตอบสนอง ดวงตาลุ่มลึกของเขาจ้องมองเธอ

ชาร์ล็อตต์หน้าแดง เธอไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน แต่การยั่วยวนเล็กน้อยนี้ไม่เพียงพอที่จะทำให้เฟรเดอริกหวั่นไหว

เขาสูบบุหรี่ไปได้ครึ่งมวนก่อนจะดับมัน น้ำเสียงกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม "ฉันจะไปส่ง"

ชาร์ล็อตต์อับอายเกินกว่าจะนั่งอยู่บนตักเขาต่อไป จึงค่อยๆ ขยับออกห่าง

ผู้ใหญ่ย่อมเข้าใจดีว่าการหยุดกิจกรรมรักกลางคันนั้นมันน่าอึดอัดสำหรับทั้งสองฝ่ายเพียงใด

เฟรเดอริกจ้องมองเธอ ลมหายใจของเขาหนักหน่วงขึ้นเล็กน้อย

ชาร์ล็อตต์กลับไปนั่งที่เบาะผู้โดยสาร ไม่ได้สวมเสื้อแจ็กเกตของเขาแล้ว และค่อยๆ หันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

เธอเข้าใจดีว่าด้วยรูปร่างหน้าตาของเธอ เฟรเดอริกคงไม่ยอมทำลายหลักการของตัวเองเพื่อเธอ

เธอรู้สึกสิ้นหวังเล็กน้อย

ตลอดทางที่เหลือเงียบสงัด ไม่มีใครพูดอะไรออกมา

เฟรเดอริกไปส่งเธอที่บ้าน ฝนหยุดตกแล้ว เธอจัดเสื้อผ้าที่ยับยู่ยี่ของตัวเองให้เข้าที่แล้วเปิดประตูรถ

เฟรเดอริกมองท่าทางลุกลี้ลุกลนของเธอ แววสงสารเล็กน้อยที่แทบมองไม่เห็นฉายในดวงตาของเขา

แต่บางทีอาจเป็นเพราะการสัมผัสทางกายเมื่อครู่ เขาจึงให้เบาะแสกับเธอ "ไปหาไมเคิล เทย์เลอร์ ถ้าเขารับทำคดีของพ่อเธอ พ่อเธออาจจะได้รับโทษเบาลง"

แล้วเขาก็โน้มตัวไปที่ช่องเก็บของหน้ารถ หยิบนามบัตรออกมา "ข้อมูลติดต่อของไมเคิล"

ชาร์ล็อตต์กำมันไว้แน่น และทันทีที่ประตูรถปิดลง เฟรเดอริกก็ขับรถออกไปทันที

ชาร์ล็อตต์ยืนอยู่ในความมืด รู้สึกหนาวเยือกไปทั้งตัว

เธอรู้สึกเคว้งคว้างมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อไป