ค่ำคืนแห่งความหลงใหลกับทนายเศรษฐี

บทที่ 5: กี่ครั้ง

ลิลลี่ตื่นตระหนก คว้าแขนเขาไว้แน่นแล้วตะโกน "อีธาน นี่คุณทำอะไรน่ะ?"

อีธานปัดมือหล่อนออกแล้วผลักลิลลี่ออกไป ประตูล็อกอยู่

ข้างนอก ลิลลี่ทุบประตู สบถพึมพำ แต่อีธานไม่สนใจคำด่าของเธอเลย

ร่างสูงใหญ่ของอีธานยืนค้ำหัวชาร์ล็อตต์ ดวงตาคมกริบดุจมีดที่จ้องมองราวกับจะทะลวงร่างเธอ

"อีธาน ปล่อยฉันนะ!" ชาร์ล็อตต์ดิ้นรนสุดแรง แต่ก็ขยับเขาไม่ได้แม้แต่นิ้วเดียว

"ชาร์ล็อตต์ เธอคิดจริงๆ เหรอว่าจะหลุดจากเงื้อมมือฉันได้? พยายามจะไปสนิทสนมกับเฟรเดอริกงั้นเหรอ? เธอมีดีพอหรือไง? ใครๆ ก็รู้ว่าเขาเป็นคนเลือกมากเรื่องผู้หญิง" อีธานแค่นเสียงเยาะเย้ย น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเสียดสี

ชาร์ล็อตต์กำหมัดแน่น พยายามควบคุมเสียงที่สั่นเครือ "อีธาน มันไม่ใช่เรื่องของคุณ! คุณทำลายพ่อฉันไปแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก?"

เสียงของอีธานต่ำลง "เธอเข้าหาเฟรเดอริกก็แค่ต้องการจะยั่วโมโหฉัน คิดว่าฉันจะสนหรือไง?"

ชาร์ล็อตต์รู้สึกขยะแขยง เธอมองหน้าเขา "อีธาน เลิกหลงตัวเองเสียที!"

ริมฝีปากของอีธานบิดเบี้ยวอย่างเย้ยหยันขณะคว้าข้อมือเธอ "ชาร์ล็อตต์ เดี๋ยวเธอก็ซมซานกลับมาหาฉันเอง! คอยดู!"

พูดจบ เขาก็เตะประตูเปิดออกแล้วจากไป

พวกเขาคบกันมาสี่ปีเต็ม เธอทุ่มเทให้เขามากมาย แต่สุดท้ายกลับถูกหักหลัง!

บัดนี้ชาร์ล็อตต์เข้าใจแล้วว่าอีธานเพียงแค่เล่นสนุกกับเธอ เขาไม่เคยคิดจะแต่งงานกับเธอเลยสักนิด

ทั้งที่เธอวาดฝันถึงงานวิวาห์ของพวกเขามาโดยตลอด

ชาร์ล็อตต์ร่ำไห้พลางหัวเราะเยาะในโชคชะตาของตนเอง

"ชาร์ล็อตต์" เสียงลิลลี่ดังขึ้นข้างๆ

ชาร์ล็อตต์เช็ดน้ำตาแล้วเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็ตัวแข็งทื่อ

หน้าประตู นอกจากลิลลี่และโรเบิร์ตแล้ว ยังมีเฟรเดอริกยืนอยู่ด้วย ชาร์ล็อตต์ก้มหน้าลงอย่างอึดอัด ไม่พูดอะไรสักคำ

ทันใดนั้น ข้างนอกฝนก็เริ่มตกหนัก โรเบิร์ตดูโทรศัพท์แล้วพูดว่า "ดูท่าคืนนี้ฝนจะตกหนักนะ ชาร์ล็อตต์ คุณจะกลับบ้านยังไง? ให้ไปส่งไหม?"

ชาร์ล็อตต์กำลังจะตอบ แต่โทรศัพท์ของลิลลี่ดังขึ้น หลังจากรับสาย เธอก็พูดกับชาร์ล็อตต์ว่า "ชาร์ล็อตต์ ฉันมีธุระด่วนต้องไปจัดการ คุณฮอว์กินส์คะ รบกวนช่วยไปส่งเธอหน่อยได้ไหมคะ?"

เฟรเดอริกเหลือบมองดวงตาที่บวมช้ำจากการร้องไห้ของชาร์ล็อตต์ สีหน้าเรียบเฉยจนอ่านไม่ออก

ครู่ต่อมา เขาจึงเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "ไม่มีปัญหา"

ชาร์ล็อตต์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากไปกับเฟรเดอริก

ข้างนอก ลมพัดแรง ฟ้าแลบแปลบปลาบ ลานจอดรถเป็นแบบกลางแจ้ง เฟรเดอริกไปเอารถ

พอเข้ามานั่งในรถได้ เธอก็ถอนหายใจยาวออกมา เฟรเดอริกเหลือบมองเธอแต่ไม่ได้พูดอะไร

ที่ปัดน้ำฝนเคลื่อนไหวเป็นจังหวะสม่ำเสมอ และภายในรถก็ตกอยู่ในความเงียบ เครื่องปรับอากาศเปิดอยู่ ไม่นานชาร์ล็อตต์ก็เริ่มสั่น ริมฝีปากเริ่มซีดเผือด

ขณะรถจอดติดไฟแดง เฟรเดอริกก็โยนเสื้อแจ็กเกตตัวหนึ่งให้เธอ "ใส่ซะ"

ชาร์ล็อตต์ขอบคุณเขาเบาๆ เฟรเดอริกไม่ได้ปิดเครื่องปรับอากาศ สายตายังคงจับจ้องไปที่ถนนเบื้องหน้า

ท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก การจราจรติดขัด รถก็แทบจะไม่ได้ขยับเลยแม้จะผ่านสัญญาณไฟเขียวไปแล้วหลายครั้ง

เฟรเดอริกหยิบบุหรี่ซองหนึ่งออกมาจากช่องเก็บของหน้ารถ จุดมันขึ้นสูบ แล้วพ่นควันเป็นวงกลม เขาเอ่ยถามขึ้นลอยๆ "คุณคบกับอีธานมานานแค่ไหนแล้ว?"

ชาร์ล็อตต์ถึงกับผงะ

แต่เธอก็ตอบไปตามความจริง "สี่ปีค่ะ"

เฟรเดอริกดูประหลาดใจเล็กน้อย สายตาของเขาทอดมองอยู่บนเรียวขาขาวผ่องของเธอ แววตาฉายประกายความปรารถนาบางเบา

เขาขยับตัวเล็กน้อย เปลี่ยนเป็นน้ำเสียงเฉยชา "แล้วพวกคุณนอนด้วยกันกี่ครั้ง?"