Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 466 ฉันคิดถึงคุณดังนั้นฉันจึงมา!

แอนดรูว์มองเธอเงียบๆ

สักพักเขาก็ทำลายความเงียบ "ขอโทษนะ ผมไม่น่าพูดแบบนั้นเลย"

โคลอี้ดูออกว่าเขาหมายความตามนั้นจริงๆ การจะโกรธต่อไปก็ดูไร้เหตุผล แถมเธอยังรู้สึกเหมือนจะเป็นไข้ ไม่ค่อยสบายตัวด้วย

เธอกินข้าวโดยไม่พูดอะไรสักคำ

แอนดรูว์ยังคงมองเธออยู่อีกครู่หนึ่งแล้วพูดเบาๆ "ผมโทรไปที่บ้านแล้ว คืนนี...