Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 448 การประนีประนอมของเธอกับเขา!

แอนดรูว์วางสายโทรศัพท์ เกรกอรี่โน้มตัวเข้ามาตบไหล่เขาเบาๆ "ฉันเสียใจด้วยจริงๆ นะ! เอาอย่างนี้ไหม เดี๋ยวฉันชวนเธอออกมาทีหลัง แล้วนายค่อยง้อเธอแล้วกัน?"

แอนดรูว์เงยหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน ค่ำคืนนั้นถูกฉาบไว้ด้วยประกายแวววาว สวยงามยิ่งนัก แต่โคลอี้สวยกว่าค่ำคืนนั้นเสียอีก

เขาหันกลับไปคว้าเสื้อโค้ทกับกุ...