Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 424 ที่ดีที่สุดที่ฉันทำได้สำหรับเธอคือการปล่อยไป (ตอนที่ 2)

โคลอี้ลากสังขารกลับมาที่อพาร์ตเมนต์

เธอพักงานไว้ก่อน และให้แม่บ้านหยุดพักไปบ้าง

เธอทรุดตัวลงนั่งในห้องนั่งเล่น กอดเข่า เหม่อมองออกไปอย่างไร้จุดหมาย น้ำตาไหลอาบแก้ม เธอค่อยๆ ปาดมันออกทีละหยด

แล้วเสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น

เธอตัวเกร็งไปครู่หนึ่ง เช็ดน้ำตา แล้วเดินอย่างเชื่องช้าไปที่ประตู

เป็นเน...