Read with BonusRead with Bonus

บทที่ 411 ความทุกข์ทรมานของเธอไม่ได้นับอะไรเหรอ?

เสียงโห่ร้องยินดีดังกระหึ่มไปทั่ว

แสงไฟส่องกระทบทุกใบหน้า ทุกคนยิ้มกว้างจนแก้มปริ ยกเว้นโคลอี้ที่น้ำตานองหน้า

ขาของเธออ่อนเปลี้ยราวกับไม่มีแรง

เธอยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น มองดูชายที่เธอรักกำลังอุ้มเด็กและคุยอย่างสนิทสนมกับผู้หญิงอีกคน

เธอคิดว่า ถ้าเธอไม่ปรากฏตัว แอนดรูว์จะยังคงคบหากับเซเลสต์ต่อไป พร้อ...